Tag: horror

Świat + Ludzie

Wiedza i niewiedza

Horror hurra

Być może sądzicie, że filmy grozy to niewyszukana rozrywka. A jednak warto czasem (czemu na przykład nie dziś wieczorem?) obejrzeć coś strasznego – z psychologicznych i społecznych powodów.

Kochanka Szamoty

Sztuka + Opowieści

Opowieści

Kochanka Szamoty

Oniryczny, erotyczny horror wampiryczny sprzed stu lat. Oślepiony pożądaniem Jerzy Szamota odkrywa wdzięki i udręki miłości do najpiękniejszej kobiety stolicy.

Stefan Grabiński

Julia Ducournau: „Na miłość nie ma dobrych słów”

Sztuka + Opowieści

Opowieści

Julia Ducournau: „Na miłość nie ma dobrych słów”

Słowa, które po ogłoszeniu werdyktu festiwalu w Cannes padały najczęściej, to: „sensacja”, „niespodzianka” i „rewolucja”. Jury festiwalu Złotą Palmę przyznało Francuzce Julia Ducournau za wywrotowy body horror „Titane”. Tym samym została ona drugą, po Jane Campion, reżyserką w długiej historii festiwalu, która odebrała tę główną nagrodę. Dla „Przekroju” rozmawia z nią

Jakub Armata

Sztuka + Opowieści

Przemyślenia

To tamto

„To: Rozdział 2” w reżyserii Andy’ego Muschiettiego to klasyczna filmowa poppsychoanaliza: historia nie może się skończyć, póki postacie nie cofną się do czasów dzieciństwa, nie naprawią tego, co zepsuło ich na resztę życia, i wreszcie nie dojrzeją. Jednak jeśli znakami dorosłej perspektywy filmu miały być tylko nostalgiczne ornamenty i metatekstualne puszczanie oka, to trochę mało – uważa

Jakub Popielecki

Demon psychoanalizy

Sztuka + Opowieści

Opowieści

Demon psychoanalizy

Horror, jak każdy gatunek filmowy, jest zabawą z oczekiwaniami, z ich twórczym spełnianiem bądź negowaniem. Państwo na sali po prostu oczekiwali czego innego – parę słów o filmie „Dziedzictwo. Hereditary” w reżyserii Ariego Astera.

Jakub Popielecki

Klaun jako anomalia

Świat + Ludzie

Wiedza i niewiedza

Klaun jako anomalia

Nowe filmowe „To” jest ekranizacją wierną „elokwentnej” literze oryginału Stephena Kinga. Reżyser stawia na świeżość dziecięcej perspektywy, dojrzałość bohaterów zostawia na planowaną kontynuację. Dostajemy tu tylko połowę historii. To typowy film naszych czasów. O filmie Andresa Muschiettiego pisze

Jakub Popielecki