Szwedzki spokój

Czyta się 4 minuty

Architektka pochodząca z Oświęcimia. Studiowała na TU Delft w Holandii. Odbyła praktykę architektoniczną w hiszpańskim studiu Equipo Olivares Arquitectos. Przez rok pracowała w szwedzkim biurze urbanistycznym Mandaworks. Architekturę stara się łączyć z pisarską pasją. Jest laureatką konkursu „Teoria” Fundacji im. Stefana Kuryłowicza, a jej teksty ukazały się dotąd na łamach „Buildera”, „Architektury & Biznes”, „Zawodu: Architekt”.

Najlepiej odpoczywamy, spacerując po lesie. Nic dziwnego zatem, że wiele osób wybiera go na miejsce wiecznego spoczynku. Redakcja „Przekroju” poleca szczególnie pewien las w Sztokholmie.

Skogskyrkogården – dosłownie cmentarz leśny – projektu Erika Gunnara Asplunda i Sigurda Lewerentza to niemal koronne dzieło nordyckiego klasycyzmu, o czym bez wątpienia świadczy znamienita pozycja na Liście światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO. Powstawał w latach 1917–1920, choć ostatni i już modernizujący budynek Leśnego Krematorium wraz z Halą Monumentalną i trzema dodatkowymi kaplicami został ukończony dopiero dwie dekady później.

Nordycki klasycyzm, ze szczególną szwedzką odmianą zwaną Swedish Grace, nie nosił obrazoburczych cech

Informacja

Twoja pula treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu już się skończyła. Nie martw się! Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej, dzięki której będziesz mieć dostęp do wszystkich treści na przekroj.org. Jeśli masz już aktywną prenumeratę cyfrową, zaloguj się, by kontynuować.

Subskrybuj

Kinga Zemła:

Architektka pochodząca z Oświęcimia. Studiowała na TU Delft w Holandii. Odbyła praktykę architektoniczną w hiszpańskim studiu Equipo Olivares Arquitectos. Przez rok pracowała w szwedzkim biurze urbanistycznym Mandaworks. Architekturę stara się łączyć z pisarską pasją. Jest laureatką konkursu „Teoria” Fundacji im. Stefana Kuryłowicza, a jej teksty ukazały się dotąd na łamach „Buildera”, „Architektury & Biznes”, „Zawodu: Architekt”.

Data publikacji: 13.09.2019

Artykuł z numeru: Jesień 2019

Czytaj również:

Zygmunt Borawski:

Były redaktor działu Architektura i design.

Cudowne dziecko, syn w cieniu ojca, architekt, dekorator, konstruktor, pilot akrobata, kierowca wyścigowy, fotografik. Carlo Mollino.

Tworzyć architekturę i bić się na pięści: dla niego to była kwestia moralności; nie miał trosk materialnych” – napisał w 1933 r. Carlo Mollino o swoim alter ego – Ettore Lavazzy alias Oberonie. Życie Oberona to wydana w latach 30. na łamach włoskiego pisma architektonicznego „Casabella” biografia niespełna 30-letniego ekscentrycznego turyńskiego architekta, który żył pięknie, a umarł młodo. Autor fikcyjnej biografii fascynował się tematem śmierci i tym, co po niej nastąpi, przez całe swoje – jak się miało okazać – dość długie życie.

Czytaj dalej

Czytaj również:

Nieokreślone ciała w ruchu

Logowanie

Rejestracja