Kalendarium czarnowidza (30 kwietnia – 6 maja)

30 kwietnia 1793 r.

We Wrocławiu ostatni krawcy składają broń. Przez parę dni w mieście trwały rozruchy, gdy zapatrzeni w ideały rewolucji francuskiej czeladnicy zbuntowali się przeciw wszechwładzy majstrów i społecznym nierównościom. Dziś krawcy powstania już by nie wzniecili – nie dlatego, że świat jest sprawiedliwy, lecz po prostu ich zawód prawie wyginął.

1 maja 1786 r.

W Wiedniu ma premierę opera Mozarta Wesele Figara. Prawdziwe wesele dla melomanów, ale kłopot dla politycznych cenzorów i obrońców moralności. Tylko spokojnie, Salieri czuwa…

Z ostatniej chwili!

U nas masz trzy bezpłatne artykuły do przeczytania w tym miesiącu. To pierwszy z nich. Może jednak już teraz warto zastanowić się nad naszą niedrogą prenumeratą cyfrową, by mieć pewność, że żaden limit Cię nie zaskoczy?

2 maja 1729 r.

W Szczecinie w niemieckiej rodzinie książęcej przychodzi na świat dziewczynka. Rodzice dadzą jej na imię Zofia Fryderyka Augusta, ale przezywać będą Figusią. Choć jest księżniczką, jej życie nie wydaje się bajkowe. Mama wolałaby mieć synka, w domu się nie przelewa, a Figusia nudzi się całymi dniami. Na szczęście są dobre wróżki – wpływowi krewni. Dzięki temu Figusia zostanie żoną Piotra, przyszłego cara Rosji. A sama zasłynie jako caryca Katarzyna Wielka – istna zła czarownica w historii Polski.

3 maja 1660 r.

W Oliwie zostaje zawarty pokój między Rzeczpospolitą a Szwecją, na mocy którego Polacy mają odzyskać m.in. zagrabione dzieła sztuki. Naiwni! Potop nie odda tego, co zabrał.

4 maja 1807 r.

W pięknym pałacu w Kamieńcu w Prusach cesarz Napoleon Bonaparte podpisuje układ sojuszniczy z wysłannikiem perskiego szacha. Ech tam! Wszystko już dawno legło w gruzach. I cesarstwo, i władza szacha, nawet pałac.

5 maja 1989 r.

Młody pięściarski mistrz Mike Tyson okazuje się piratem drogowym. Całe szczęście podczas zatrzymania obyło się bez nokautu. Lecz kłopoty Tysona nie skończą się na szybkich samochodach…

6 maja 1985 r.

Do kin trafia Vabank II, czyli riposta Juliusza Machulskiego. Kiedy patrzy się na ten film i porównuje ze współczesnymi polskimi komediami, aż chce się krzyknąć: „Kwinto, wróć!”.