Kultura

Od ponad pół wieku mieszka w górach Sierra Nevada, gdzie pisze wiersze i „praktykuje dzikość”. Wierzy, że poezja może pomóc w walce z systemem, który niszczy nie tylko Ziemię, lecz także nasze dusze. O amerykańskim poecie pisze Julia Fiedorczuk

Była „mistrzynią ciszy”, jak mawiał o niej meksykański noblista Octavio Paz. O poetce, która potrafiła szlifować wiersz nawet przez dekadę, oraz o tym, jak jej poezja odsłania kolejne poziomy znaczeń, pisze Julia Fiedorczuk.

Czy samochody są dobre, czy złe? Czy da się o nich w ogóle myśleć w kategoriach etycznych? Autorem felietonu – bardziej o sztuce niż motoryzacji – jest Stach Szabłowski.

Językowych przybyszów zwykło się określać jako wyrazy zapożyczone. Dziwna to nazwa – jak już dawno zwrócono uwagę – bo przecież wyrazów takich się nie zwraca, „właściciela” nie pyta się o pozwolenie, on zresztą niczego nie traci, nie wyzbywa się rzeczy „pożyczonej”. Felieton o podróżujących słowach.

„Always Look on the Bright Side of Life” – radzili śmieszkowie z Monty'ego Pythona. Niepomny na to ostatnie tygodnie spędziłem, obserwując Darkside’a.

O manowcach gramatyki opowiada Mirosław Bańko.

Miłosne wyznania w różnych językach, dla podróżujących za granicę i pragnącym zaimponować kosmitom.

O piekle lata i piekle sztuki pisze w jesiennym felietonie Stach Szabłowski.

Są dramaty, które aż się proszą, żeby je wystawić jesienią – pisze w nowym felietonie Maciej Stroiński.

Słowo „jesieniara” zdobyło drugie miejsce w ostatnim konkursie na Młodzieżowe Słowo Roku. Na czynniki pierwsze rozkłada je niezastąpiony Mirosław Bańko.

World Press Photo po raz trzeci ogłosiła nominacje do nagród. Wśród szóstki kandydatów do zdjęcia roku jest Polak, Tomek Kaczor.

Patrząc na prawe skrzydło tryptyku „Ogród rozkoszy ziemskich” Hieronymusa Boscha, można odnieść wrażenie, że malarz przeżył w dzieciństwie traumę na lekcjach rytmiki. Rozrzucone po obrazie instrumenty wydają się narzędziami tortur.

Sugerujemy, aby podczas czytania tego tekstu dźwiękiem w tle był szum wody.

Lubimy piosenki, które kiedyś już słyszeliśmy. Ciało zalewają endorfiny, gdy z głośników dobiega utwór przywołujący miłe wspomnienia. Bo generalnie lubimy to, co znamy. Tak jesteśmy skonstruowani i tak działa nasz mózg. Ale każdy kij ma dwa końce.

Sugerowana muzyka w tle: John Cage, 4’33’’

ASMR, czyli autonomous sensory meridian response, to nic innego jak internetowy fenomen na pograniczu estetyki i fetyszyzmu.

Czy rośliny są rzeczywiście łase na komplementy, czułe słówka i ballady przy pełni Księżyca?

Opublikowane w ubiegłym roku badania naukowców z University of California w San Francisco dają nadzieję masochistom, którzy w gorszych chwilach lubią się dobić składanką smutnych piosenek. Tym razem badacze prześwietlili (dosłownie) grupę muzyków jazzowych.