Zapomniani awangardyści, którzy nienawidzili Picassa
i
"Portret Picassa", 1912 r., Juan Gris
Rozmaitości

Zapomniani awangardyści, którzy nienawidzili Picassa

Wszystko Będzie Dobrze
Czyta się 1 minutę

Armando Candelaria – najwierniejszy epigon Picassa i niestrudzony propagator kubizmu. Autor Kubizm – przyszłość świata, Kubistyczne łamigłówki, Twoje dzieci pokochają kubizm. Malował wyłącznie w stylu kubistycznym, rozszerzył również styl kubistyczny na inne dziedziny; chodził, mówił i oddychał kubistycznie. Nienawidził Picassa, ponieważ nienawidził kubizmu.


Diego de Lopez di Medina – rzeźbiarz, performer, amator skoków ze spadochronem. Pewnego razu połączył wszystkie te trzy dziedziny – wyskoczył z aeroplanu z blokiem marmuru i zaczął w powietrzu rzeźbić spadochron. Udało mu się tuż przed śmiercią. Nienawidził Picassa, ponieważ nienawidził ludzi z podwójnym „s” w nazwisku.


Ricardo Santiago Talazar – jedyny przedstawiciel „sztuki nienawiści”. Pokłócony z całą resztą awangardowego światka – jak mówił „nienawidzę ich wszystkich, a zwłaszcza Picassa”. Jego motto brzmiało. Jak byś nie malował – maluj z nienawiścią”. Talazarowi nie udało się ukończyć żadnego obrazu – zwykle po paru godzinach pracy rozrywał je na strzępy.

Informacja

Z ostatniej chwili! To druga z Twoich pięciu treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu. Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej!

Subskrybuj


Palbo Picasco – twórca kublizmu, w twórczości miał też okres niebieski i okres lila. Namalował między innymi Kobiety z Avignonu, Chłopca z papierosem, Nutymandolinę. Nienawidził Picassa – jak często powtarzał: „ten łysy złodziej ukradł mi wszystko”.


„Przekrój” ogłosił (na własną rękę) rok 1959 Rokiem Picassowskim – zapraszamy do przejrzenia naszej kolekcji!

Czytaj również:

Siła Guerniki Pabla Picassa
i
Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia © Sucesión Pablo Picasso, VEGAP, 2017 r.
Przemyślenia

Siła Guerniki Pabla Picassa

Goshka Macuga

Kiedy w 2008 r. przygotowywałam się do wystawy w londyńskiej Whitechapel Gallery, postanowiłam uważniej zapoznać się z ponad 100-letnią historią tej instytucji. Zdałam sobie sprawę, że w 1939 r. wystawiano tam słynny obraz Picassa Guernica. Zafascynowały mnie okoliczności towarzyszące temu wydarzeniu.

Guernica nie przyjechała do Londynu jako wielkie dzieło sztuki – uczyniono z niej symbol polityczny. Misja Whitechapel Gallery zawsze polegała na tym, by „prezentować mieszkańcom East Endu najwybitniejszą światową sztukę”. Lokalne organizacje wykorzystywały galerię jako centrum kulturalne. W tym przypadku organizatorem wystawy była rada związku zawodowego ze Stepney, która zwróciła się do galerii z propozycją wspólnego prowadzenia działalności antyfaszystowskiej i krzewienia komunistycznego ducha wśród klasy robotniczej. Obraz „słynnego hiszpańskiego malarza” miał budzić świadomość, wspomóc zbiórkę pieniędzy na rzecz republikanów walczących z siłami Franco i zachęcić ochotników do wyjazdu na wojnę w Hiszpanii.

Czytaj dalej