Muzeum Susch przywraca Evelyne Axell należne jej miejsce w artystycznym kanonie, niuansując z pozoru znaną historię sztuki pop.

„Wróciwszy do domu, rozebrałam się do naga i osłupiałam na widok piękności mojego ciała, jak gdybym je ujrzała po raz pierwszy. Trzeba, by ktoś mnie wyrzeźbił, ale jak to zrobić? [1]” – zwierza się sobie samej artystka i arystokratka Maria Baszkircewa. Fragmenty jej Dziennika [2] przywołane zostały przez Simone de Beauvoir w jednym z rozdziałów przełomowej Drugiej płci (1949). Wiele lat po wydaniu pamiętników Baszkircewej, Evelyne Axell, której imponujący wybór prac prezentuje obecnie Muzeum Susch, znalazła własną odpowiedź na pytanie zadane przez rosyjską malarkę.

Evelyne Devaux urodziła się w 1935 r. w Namur w Belgii. Jej kariera to podróż od roli biernej muzy do pewnej siebie, przekonanej o słuszności obranego kierunku, poszukującej nowych form wyrazu artystki i ambasadorki seksualnego wyzwolenia. Evelyne, absolwentka brukselskiej szkoły teatralnej, działała jako plastyczka od 1964 r. – wcześniej pracuje jako aktorka i współtwórczyni filmów dokumentalnych reżyserowanych dla belgijskiej