kultura / Poezja

Kosy

zdjęcie: Ravi Shekhar/Unsplash

kultura / Poezja

Kosy

W marcu kosy wołają mnie na dwór.
Jak chłopaki z podwórkowej drużyny.

Chodź, chodź – wygwizdują.
Będziemy znowu grać w zmysły.

Pomiędzy liśćmi. Prześwitami.
Rzucimy ci odległość. Skrzydłami

w runie. W podszycie. W koronach.
W bio- ornito- i w logiach.

Z ostatniej chwili!

7 to nadzwyczajna liczba w numerologii – w Chinach brzmi podobnie do słowa „pewny”. U nas masz siedem pewnych i bezpłatnych artykułów do przeczytania w tym miesiącu. To pierwszy z nich. Może jednak już teraz warto zastanowić się nad naszą niedrogą prenumeratą cyfrową, by mieć pewność, że żaden limit Cię nie zaskoczy?

Tuż nad grawitacją. Z przekleństwem.
Z gracją. Na wysokości istnienia.

Jest świat. I nie ma. Jest ptak. I nie ma.
Jak wtedy, kiedy wszystko było
takie bardzo duże. I wierzyłeś mocno,
że kosy też mogą mówić.