Jewels of Tears and Loss
i
Illustration by Igor Kubik
Experiences

Jewels of Tears and Loss

Gems Set in History
Tomasz Wichrowski
Reading
time 10 minutes

Mourning jewellery used to be worn for the same reason we now cherish photographs of those who passed away – jewels were keepsakes, tokens of remembrance commissioned by the wealthy and handcrafted by the poor. They were usually made with locks of the deceased’s hair.

The now-forgotten custom of wearing mourning jewellery goes back to antiquity, but flourished between the Middle Ages and the turn of the 19th century. Popular vanitas symbols, such as the skull and crossbones, were initially meant to provoke thought on the transience of life and earthly goods. The motto Memento mori, literally meaning ‘Remember about death’, was etched on metal plates and conveyed a similarly moralizing message. During the Renaissance period, more and more attention was paid to personalizing mourning jewels. Historical records show that from the 16th century onwards, some wills included instructions about specific designs and funding for mourning jewels to commemorate the legator. Rings were commissioned most often.

Żałobny pierścień, 1550–1600, wykonany ze złota, ozdobiony heksagonalnym elementem z emaliowaną czaszką i napisem: + NOSSE TE. YPSUM oraz napisem na obrączce: + DYE TO LYVE; ©Victoria & Albert Museum, London
Żałobny pierścień, 1550–1600, wykonany ze złota, ozdobiony heksagonalnym elementem z emaliowaną czaszką i napisem: + NOSSE TE. YPSUM oraz napisem na obrączce: + DYE TO LYVE; ©Victoria & Albert Museum, London
Żałobny pierścień z ok. 1600 r., wykonany ze złota, ozdobiony obrotowym elementem, na którego awersie znajduje się emaliowana na biało czaszka, na rewersie znak kupiecki, a na bocznej krawędzi widnieje napis: NOSSE TE IPSUM (Poznaj samego siebie); ©Victoria & Albert Museum, London
Żałobny pierścień z ok. 1600 r., wykonany ze złota, ozdobiony obrotowym elementem, na którego awersie znajduje się emaliowana na biało czaszka, na rewersie znak kupiecki, a na bocznej krawędzi widnieje napis: NOSSE TE IPSUM (Poznaj samego siebie); ©Victoria & Albert Museum, London
Żałobny pierścień z ok. 1600 r., wykonany ze złota, ozdobiony obrotowym elementem, na którego awersie znajduje się emaliowana na biało czaszka, na rewersie znak kupiecki, a na bocznej krawędzi widnieje napis: NOSSE TE IPSUM (Poznaj samego siebie); ©Victoria & Albert Museum, London
Żałobny pierścień z ok. 1600 r., wykonany ze złota, ozdobiony obrotowym elementem, na którego awersie znajduje się emaliowana na biało czaszka, na rewersie znak kupiecki, a na bocznej krawędzi widnieje napis: NOSSE TE IPSUM (Poznaj samego siebie); ©Victoria & Albert Museum, London
Zapięcie z motywem żałobnym z połowy XVII w., ozdobione emaliowanymi przedstawieniami czaszek, skrzyżowanych kości, uskrzydlonej klepsydry, kwiatów i liści; ©Victoria & Albert Museum, London
Zapięcie z motywem żałobnym z połowy XVII w., ozdobione emaliowanymi przedstawieniami czaszek, skrzyżowanych kości, uskrzydlonej klepsydry, kwiatów i liści; ©Victoria & Albert Museum, London
Zapięcie z motywem żałobnym z połowy XVII w., ozdobione emaliowanymi przedstawieniami czaszek, skrzyżowanych kości, uskrzydlonej klepsydry, kwiatów i liści; ©Victoria & Albert Museum, London
Zapięcie z motywem żałobnym z połowy XVII w., ozdobione emaliowanymi przedstawieniami czaszek, skrzyżowanych kości, uskrzydlonej klepsydry, kwiatów i liści; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny upamiętniający Samuela Nicholetsa z Hertfordshire, zmarłego 7 lipca 1661 r. (zgodnie z inskrypcją wewnątrz pierścienia), wykonany ze złota, pusty we wnętrzu, gdzie ukryto kosmyk włosów widoczny poprzez ażurową emaliowaną dekorację ułożoną z motywów czaszek, piszczeli i tarcz herbowych; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny upamiętniający Samuela Nicholetsa z Hertfordshire, zmarłego 7 lipca 1661 r. (zgodnie z inskrypcją wewnątrz pierścienia), wykonany ze złota, pusty we wnętrzu, gdzie ukryto kosmyk włosów widoczny poprzez ażurową emaliowaną dekorację ułożoną z motywów czaszek, piszczeli i tarcz herbowych; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny upamiętniający Samuela Nicholetsa z Hertfordshire, zmarłego 7 lipca 1661 r. (zgodnie z inskrypcją wewnątrz pierścienia), wykonany ze złota, pusty we wnętrzu, gdzie ukryto kosmyk włosów widoczny poprzez ażurową emaliowaną dekorację ułożoną z motywów czaszek, piszczeli i tarcz herbowych; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny upamiętniający Samuela Nicholetsa z Hertfordshire, zmarłego 7 lipca 1661 r. (zgodnie z inskrypcją wewnątrz pierścienia), wykonany ze złota, pusty we wnętrzu, gdzie ukryto kosmyk włosów widoczny poprzez ażurową emaliowaną dekorację ułożoną z motywów czaszek, piszczeli i tarcz herbowych; ©Victoria & Albert Museum, London

Mourning jewels were usually made of gold and decorated with black enamel as well as the above-mentioned symbols. Centuries passed and this style became the standard design, although more and more personal touches were added to the jewels. In the 17th century, mourning jewellery started featuring miniature portraits of the deceased. This custom may have been inspired by the rings of English royalists, set with depictions of King Charles I.

Despite a large following, Charles I was not a popular ruler. He showed absolutist inclinations, maintained ruthless tax policies and tried to take control of the Church, just like his father. His decisions antagonized the parliament and many of the king’s subjects, which eventually caused a civil war. The king’s defeat led to his tragic death. On 30th January 1649 in London, Charles I became the first and only English ruler to be sent to the scaffold and beheaded. His death marked a temporary end to the monarchy itself, and the reign was taken over by Oliver Cromwell as Lord Protector.

The king’s marginalized supporters started wearing jewels with his miniatures as a symbol of mourning and loyalty to the crown. In the Interregnum period the new government sequestered the estates of many loyalists, and so their monarchism had both ideological and economical foundations. By showing their loyalty, they hoped for compensation once the Stuarts eventually reclaimed the throne.

Pierścień żałobny upamiętniający Karola I Stuarta. Miniatura portretowa prawdopodobnie z XVII w., złota oprawa z XVIII w.; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny upamiętniający Karola I Stuarta. Miniatura portretowa prawdopodobnie z XVII w., złota oprawa z XVIII w.; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z ok. 1649 r. upamiętniający Karola I Stuarta, wykonany ze złota, ozdobiony obrotowym elementem, na którego awersie znajduje się intagliowany portret Karola I, a na rewersie czaszka pomiędzy dwiema koronami, inicjałem CR oraz inskrypcjami: GLORIA i VANITAS; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z ok. 1649 r. upamiętniający Karola I Stuarta, wykonany ze złota, ozdobiony obrotowym elementem, na którego awersie znajduje się intagliowany portret Karola I, a na rewersie czaszka pomiędzy dwiema koronami, inicjałem CR oraz inskrypcjami: GLORIA i VANITAS; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z ok. 1649 r. upamiętniający Karola I Stuarta, wykonany ze złota, ozdobiony obrotowym elementem, na którego awersie znajduje się intagliowany portret Karola I, a na rewersie czaszka pomiędzy dwiema koronami, inicjałem CR oraz inskrypcjami: GLORIA i VANITAS; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z ok. 1649 r. upamiętniający Karola I Stuarta, wykonany ze złota, ozdobiony obrotowym elementem, na którego awersie znajduje się intagliowany portret Karola I, a na rewersie czaszka pomiędzy dwiema koronami, inicjałem CR oraz inskrypcjami: GLORIA i VANITAS; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z połowy XVIII w. upamiętniający Karola I Stuarta, ozdobiony kryształem przykrywającym portret monarchy na zielonym emaliowanym tle, osadzony pomiędzy dwoma brylantami w srebrnych oprawkach; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z połowy XVIII w. upamiętniający Karola I Stuarta, ozdobiony kryształem przykrywającym portret monarchy na zielonym emaliowanym tle, osadzony pomiędzy dwoma brylantami w srebrnych oprawkach; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z połowy XVIII w. upamiętniający Karola I Stuarta, ozdobiony kryształem przykrywającym portret monarchy na zielonym emaliowanym tle, osadzony pomiędzy dwoma brylantami w srebrnych oprawkach; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z połowy XVIII w. upamiętniający Karola I Stuarta, ozdobiony kryształem przykrywającym portret monarchy na zielonym emaliowanym tle, osadzony pomiędzy dwoma brylantami w srebrnych oprawkach; ©Victoria & Albert Museum, London

The jewels they wore had to be discreet in order to avoid the risk of exposure. Apart from the king’s miniatures set under crystal tablets, the jewels could be engraved with his initials or date of death. In those times of repression, commemorative jewellery was most often crafted in the form of lockets and other ornaments with small compartments that contained locks of the king’s hair or bits of cloth soaked in his blood. After the Restoration in 1660, jewellery worn in memory of the king’s death was legalized, but wearing it still bore political connotations – the jewels became a bone of contention between those who saw themselves as longstanding monarchists and the rest, whom they accused of sucking up to the new authorities.

Despite the conflicts they caused, mourning jewels worn in memory of the king are an important example of how different social classes united under a common cause: royalism. They also mark a crucial stage in the development of commemorative jewellery. Their symbolism was so much larger than royalism itself, since it represented the idea of commemorating death. Monarchist ornaments allowed for the evolution of jewels that expressed all kinds of grief over personal loss. Soon enough, commemorating the dead with jewellery became incredibly popular and goldsmiths developed a whole new branch of their craft that focused on mourning.

At the turn of the 17th century, few could afford enamelled or painted miniatures, so other elements were used to mark the relation between the ornament and the deceased. Apart from initials, inscriptions and death-related iconography, hair was exceptionally popular. It was set with great precision in rings, lockers, brooches, earrings, and even cufflinks. The 17th century is known for its characteristic jewel designs featuring flat crystals with faceted sides covering a composition of the deceased’s hair, intricately braided and decorated with small gold-wire monograms. Because of their origins, these ornaments are now called Stuart crystals.

Pierścień żałobny upamiętniający Karola II i Katarzynę z Braganzy, ok. 1685–1705, ozdobiony owalnym fasetowanym kryształem przykrywającym splecione włosy oraz wykonane ze złotego drutu inicjały CR KR pod koroną; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny upamiętniający Karola II i Katarzynę z Braganzy, ok. 1685–1705, ozdobiony owalnym fasetowanym kryształem przykrywającym splecione włosy oraz wykonane ze złotego drutu inicjały CR KR pod koroną; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z XVIII w. upamiętniający Jakuba I Stuarta, wykonany ze złota, wysadzany naprzemiennie rubinami i diamentami tworzącymi obwódkę wokół centralnego kryształu przykrywającego koronowany monogram IR z pozłacanego drutu umieszczonego na włosach; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny z XVIII w. upamiętniający Jakuba I Stuarta, wykonany ze złota, wysadzany naprzemiennie rubinami i diamentami tworzącymi obwódkę wokół centralnego kryształu przykrywającego koronowany monogram IR z pozłacanego drutu umieszczonego na włosach; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny z XVIII w. upamiętniający Jakuba I Stuarta, wykonany ze złota, wysadzany naprzemiennie rubinami i diamentami tworzącymi obwódkę wokół centralnego kryształu przykrywającego koronowany monogram IR z pozłacanego drutu umieszczonego na włosach; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny z XVIII w. upamiętniający Jakuba I Stuarta, wykonany ze złota, wysadzany naprzemiennie rubinami i diamentami tworzącymi obwódkę wokół centralnego kryształu przykrywającego koronowany monogram IR z pozłacanego drutu umieszczonego na włosach; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Żałobna broszka z ok. 1700 r., wykonana ze złota, ozdobiona ośmiokątnym fasetowanym kryształem przykrywającym monogram CWC ze złotego drutu, z tyłu wygrawerowane inicjały SK; ©Bentley & Skinner
Żałobna broszka z ok. 1700 r., wykonana ze złota, ozdobiona ośmiokątnym fasetowanym kryształem przykrywającym monogram CWC ze złotego drutu, z tyłu wygrawerowane inicjały SK; ©Bentley & Skinner
Pierścień żałobny z ok. 1701 r. upamiętniający Jakuba II Stuarta, ozdobiony kryształem górskim przykrywającym monogram JR ze złotego drutu ułożony poniżej korony podtrzymywanej przez dwa anioły z jedwabiu na tle z włosów; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z ok. 1701 r. upamiętniający Jakuba II Stuarta, ozdobiony kryształem górskim przykrywającym monogram JR ze złotego drutu ułożony poniżej korony podtrzymywanej przez dwa anioły z jedwabiu na tle z włosów; ©Victoria & Albert Museum, London
Żałobny pierścień z ok. 1709 r., wykonany ze złota, ozdobiony fasetowanym kryształem górskim przykrywającym monogram ze złotego drutu. Obrączka ozdobiona emaliowanym na czarno motywem szkieletu oraz skrzyżowanych kości, opatrzona inskrypcją po wewnętrznej stronie: „M Frend obt 9' May 1709 aeta. 59”; ©Victoria & Albert Museum, London
Żałobny pierścień z ok. 1709 r., wykonany ze złota, ozdobiony fasetowanym kryształem górskim przykrywającym monogram ze złotego drutu. Obrączka ozdobiona emaliowanym na czarno motywem szkieletu oraz skrzyżowanych kości, opatrzona inskrypcją po wewnętrznej stronie: „M Frend obt 9′ May 1709 aeta. 59”; ©Victoria & Albert Museum, London
Żałobny pierścień, ok. 1680–1720, wykonany ze złota, ozdobiony fasetowanym kryształem górskim przykrywającym monogram CP ze złotego drutu; ©Victoria & Albert Museum, London
Żałobny pierścień, ok. 1680–1720, wykonany ze złota, ozdobiony fasetowanym kryształem górskim przykrywającym monogram CP ze złotego drutu; ©Victoria & Albert Museum, London

In those times, death was life’s steady companion. Due to wars, sicknesses (and numerous epidemics), difficult deliveries and a high mortality rate among children, it was next to impossible to meet someone who had not experienced loss. Funeral processions were part of everyday life in British cities. Depending on the social position of the deceased, sometimes even hundreds of people participated in these corteges.

The famous British government official and diarist Samuel Pepys noted that for the funeral of Sir Thomas Vyner, a goldsmith, two city halls had to be rented out, and they were all crowded anyway. On another occasion, Pepys mentioned that 400 or 500 mourners gathered at the funeral of his late cousin, Anthony Joyce. Such high attendance rates were not only caused by grief, but also the obligation to invite as many of the deceased’s friends and relatives as possible. Moreover, funeral practices included distributing black scarves, armbands and mourning rings that were allotted in accordance with the rank and type of the mourner’s relationship with the deceased. The expensive and ornamental rings included in the will were usually bequeathed to close family members. At the funeral of Samuel Pepys himself in 1703, as many as 123 rings of the more expensive kind were given out (they were divided into 10-, 15- and 20-shilling categories, with the rings in the latter category being worth approximately £100 in current value). The rings distributed at funerals did not have to be intricate: only simple inscriptions concerning the deceased were a must. Some of the well-connected mourners gathered whole caskets of mourning jewellery that was never worn and has survived to this day in pristine condition.

In 1742, the writer Edward Young published a poem entitledThe Complaint: or, Night-Thoughts on Life, Death, & Immortality”. The incredible popularity of his work almost certainly increased popular interest in mourning jewellery. At the same time, under the influence of rococo aesthetics, the crystal elements of mourning rings became smaller, taking on meaningful, ornamental shapes, for instance those of small coffins. Ring bands also became more fanciful. They resembled ribbons or scrolls, engraved with commemorative inscriptions dedicated to the deceased. Some rings were decorated with miniature skeletons made of ivory, enamel or paper. Mourning jewels were still manufactured in black or gold, but there were some exceptions, for instance white enamel rings, worn to commemorate children and unmarried adults.

Rokokowy pierścień żałobny z 1760 r., wykonany ze złota, ozdobiony pamiątkowym napisem na białej emalii; zdjęcie: Woolley and Wallis
Rokokowy pierścień żałobny z 1760 r., wykonany ze złota, ozdobiony pamiątkowym napisem na białej emalii; zdjęcie: Woolley and Wallis
Pierścień żałobny z ok. 1743 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem w kształcie trumny przykrywającym motyw czaszki i skrzyżowanych piszczeli. Obrączka ozdobiona napisem na emaliowanym na czarno tle: „ROBT.HEARD OB. JUNE.5.1743. AE.30”; © The Trustees of the British Museum CC BY-NC-SA 4.0
Pierścień żałobny z ok. 1743 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem w kształcie trumny przykrywającym motyw czaszki i skrzyżowanych piszczeli. Obrączka ozdobiona napisem na emaliowanym na czarno tle: „ROBT.HEARD OB. JUNE.5.1743. AE.30”; © The Trustees of the British Museum CC BY-NC-SA 4.0
Pierścień żałobny z ok. 1743 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem w kształcie trumny przykrywającym motyw czaszki i skrzyżowanych piszczeli. Obrączka ozdobiona napisem na emaliowanym na czarno tle: „ROBT.HEARD OB. JUNE.5.1743. AE.30”; © The Trustees of the British Museum CC BY-NC-SA 4.0
Pierścień żałobny z ok. 1743 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem w kształcie trumny przykrywającym motyw czaszki i skrzyżowanych piszczeli. Obrączka ozdobiona napisem na emaliowanym na czarno tle: „ROBT.HEARD OB. JUNE.5.1743. AE.30”; © The Trustees of the British Museum CC BY-NC-SA 4.0
Rokokowa broszka żałobna z 1754 r., wykonana ze srebra w formie ażurowej kokardki wysadzanej diamentami i różowymi szafirami na folii oraz emaliowanej złotej wstęgi, również wysadzanej, z napisem: „ELIZ EYTON OBIT FEB 1754 AET 81”, otaczającej kryształowy medalion z włosami; ©Victoria & Albert Museum, London
Rokokowa broszka żałobna z 1754 r., wykonana ze srebra w formie ażurowej kokardki wysadzanej diamentami i różowymi szafirami na folii oraz emaliowanej złotej wstęgi, również wysadzanej, z napisem: „ELIZ EYTON OBIT FEB 1754 AET 81”, otaczającej kryształowy medalion z włosami; ©Victoria & Albert Museum, London
Żałobny pierścień z wizerunkiem czaszki z 1737 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem, czarną emalią oraz inskrypcją: „M. ELLIOTT, OB: 6 MAR: 1737 AE 66”; ©Victoria & Albert Museum, London
Żałobny pierścień z wizerunkiem czaszki z 1737 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem, czarną emalią oraz inskrypcją: „M. ELLIOTT, OB: 6 MAR: 1737 AE 66”; ©Victoria & Albert Museum, London
Żałobny pierścień z 1764 r. upamiętniający biskupa Londynu Richarda Osbaldestona, wykonany ze złota, ozdobiony napisem MEMENTO na czarnej emalii, a na obrączce: „RICH: EPIS: LONDYN: OB: 15.MAY 1764. AET. 75”; ©Victoria & Albert Museum, London
Żałobny pierścień z 1764 r. upamiętniający biskupa Londynu Richarda Osbaldestona, wykonany ze złota, ozdobiony napisem MEMENTO na czarnej emalii, a na obrączce: „RICH: EPIS: LONDYN: OB: 15.MAY 1764. AET. 75”; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z ok. 1724 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem w kształcie trumny przykrywającym motyw czaszki i skrzyżowanych piszczeli. Obrączka ozdobiona napisem na emaliowanym na biało tle: „R.WENBORN OB.4.DEC.1724.AET.24”; © The Trustees of the British Museum CC BY-NC-SA 4.0
Pierścień żałobny z ok. 1724 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem w kształcie trumny przykrywającym motyw czaszki i skrzyżowanych piszczeli. Obrączka ozdobiona napisem na emaliowanym na biało tle: „R.WENBORN OB.4.DEC.1724.AET.24”; © The Trustees of the British Museum CC BY-NC-SA 4.0
Pierścień żałobny z ok. 1718 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem w kształcie trumny przykrywającym motyw czaszki i skrzyżowanych piszczeli. Obrączka ozdobiona napisem na emaliowanym na czarno tle: „BERND KENDY OBT DECBR 12.1718”; © The Trustees of the British Museum CC BY-NC-SA 4.0
Pierścień żałobny z ok. 1718 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem w kształcie trumny przykrywającym motyw czaszki i skrzyżowanych piszczeli. Obrączka ozdobiona napisem na emaliowanym na czarno tle: „BERND KENDY OBT DECBR 12.1718”; © The Trustees of the British Museum CC BY-NC-SA 4.0
Pierścień żałobny z ok. 1718 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem w kształcie trumny przykrywającym motyw czaszki i skrzyżowanych piszczeli. Obrączka ozdobiona napisem na emaliowanym na czarno tle: „BERND KENDY OBT DECBR 12.1718”; © The Trustees of the British Museum CC BY-NC-SA 4.0
Pierścień żałobny z ok. 1718 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem w kształcie trumny przykrywającym motyw czaszki i skrzyżowanych piszczeli. Obrączka ozdobiona napisem na emaliowanym na czarno tle: „BERND KENDY OBT DECBR 12.1718”; © The Trustees of the British Museum CC BY-NC-SA 4.0

In the mid-18th century, rococo gave way to neoclassical styles and designs inspired by antiquity. Neoclassical ornaments were incredibly elegant and detailed. Different shades of gold were used, as well as coloured enamels or much-loved seed pearls, arranged into initials, ornaments, and even whole landscapes. Sentimental jewellery was also decorated with mourning miniatures painted on ivory or white enamel. They usually depicted sad scenes with a shrouded, grieving figure seated next to an urn placed under a weeping willow (the type of tree was symbolic, too). The long willow branches were sometimes fashioned from the deceased’s hair to personalize the ornament.

Dwustronny żałobny medalion z ok. 1795 r., wykonany ze złota, dwustronnie przeszklony. Awers ozdobiony misternym monogramem JR wykonanym z maleńkich pereł ułożonych na tle włosów oraz ramką z inskrypcją: „James Richards Esq OB 19 Jan 1795 AET 40”. Rewers przyozdobiony kosmykiem włosów spiętym „wstążką” z pereł ułożonym na niebieskim emaliowanym tle; zdjęcie: StolenAttic, www.stolenattic.com
Dwustronny żałobny medalion z ok. 1795 r., wykonany ze złota, dwustronnie przeszklony. Awers ozdobiony misternym monogramem JR wykonanym z maleńkich pereł ułożonych na tle włosów oraz ramką z inskrypcją: „James Richards Esq OB 19 Jan 1795 AET 40”. Rewers przyozdobiony kosmykiem włosów spiętym „wstążką” z pereł ułożonym na niebieskim emaliowanym tle; zdjęcie: StolenAttic, www.stolenattic.com
Dwustronny żałobny medalion z ok. 1795 r., wykonany ze złota, dwustronnie przeszklony. Awers ozdobiony misternym monogramem JR wykonanym z maleńkich pereł ułożonych na tle włosów oraz ramką z inskrypcją: „James Richards Esq OB 19 Jan 1795 AET 40”. Rewers przyozdobiony kosmykiem włosów spiętym „wstążką” z pereł ułożonym na niebieskim emaliowanym tle; zdjęcie: StolenAttic, www.stolenattic.com
Dwustronny żałobny medalion z ok. 1795 r., wykonany ze złota, dwustronnie przeszklony. Awers ozdobiony misternym monogramem JR wykonanym z maleńkich pereł ułożonych na tle włosów oraz ramką z inskrypcją: „James Richards Esq OB 19 Jan 1795 AET 40”. Rewers przyozdobiony kosmykiem włosów spiętym „wstążką” z pereł ułożonym na niebieskim emaliowanym tle; zdjęcie: StolenAttic, www.stolenattic.com
Pierścień żałobny z ok. 1787 r. upamiętniający Charlesa Mannersa, czwartego księcia Rutland, Lorda Stewarda Domu Królewskiego i Lorda Porucznika Irlandii, wykonany ze złota, bogato wysadzany diamentami okalającymi ośmiościenny kryształ, przykrywający diamentową urnę pogrzebową osadzoną na tle z włosów. Obrączka emaliowana na czarno ozdobiona napisem: AMICITIAE.ET.HONORE. Z tyłu grawerowany napis: „Charles Manners / Duke of Rutland / Obt 24th Octr, 1787 / Aet 34”; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majest
Pierścień żałobny z ok. 1787 r. upamiętniający Charlesa Mannersa, czwartego księcia Rutland, Lorda Stewarda Domu Królewskiego i Lorda Porucznika Irlandii, wykonany ze złota, bogato wysadzany diamentami okalającymi ośmiościenny kryształ, przykrywający diamentową urnę pogrzebową osadzoną na tle z włosów. Obrączka emaliowana na czarno ozdobiona napisem: AMICITIAE.ET.HONORE. Z tyłu grawerowany napis: „Charles Manners / Duke of Rutland / Obt 24th Octr, 1787 / Aet 34”; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majest
Dwa medaliony żałobne w kształcie markizy z końca XVIII w., wykonane ze złota, ozdobione niebieską emalią oraz kompozycjami z maleńkich pereł; zdjęcie: Woolley and Wallis
Dwa medaliony żałobne w kształcie markizy z końca XVIII w., wykonane ze złota, ozdobione niebieską emalią oraz kompozycjami z maleńkich pereł; zdjęcie: Woolley and Wallis
Dwa medaliony żałobne w kształcie markizy z końca XVIII w., wykonane ze złota, ozdobione niebieską emalią oraz kompozycjami z maleńkich pereł; zdjęcie: Woolley and Wallis
Dwa medaliony żałobne w kształcie markizy z końca XVIII w., wykonane ze złota, ozdobione niebieską emalią oraz kompozycjami z maleńkich pereł; zdjęcie: Woolley and Wallis
Pierścień żałobny z końca XVIII w., wykonany ze złota, ozdobiony miniaturą przedstawiającą kobietę siedzącą przy urnie ustawionej na postumencie z napisem: „NOT.LOST.BUT.GONE.BEFORE” oraz inskrypcją na wewnętrznej stronie: „Ann Scurfield Ob 20 Octr 1790 Aet 59”; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z końca XVIII w., wykonany ze złota, ozdobiony miniaturą przedstawiającą kobietę siedzącą przy urnie ustawionej na postumencie z napisem: „NOT.LOST.BUT.GONE.BEFORE” oraz inskrypcją na wewnętrznej stronie: „Ann Scurfield Ob 20 Octr 1790 Aet 59”; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścionek żałobny z XVIII/XIX w. poświęcony pamięci Henryka Fryderyka, księcia Cumberland, wykonany z różowego złota z prostokątnym kryształowym panelem otoczonym diamentami o szlifie rozetowym, pikowanym diamentami w oprawkach w kształcie gwiazdek. Pod kryształem splecione włosy księcia, od wewnętrznej strony pamiątkowy napis. Pierścionek przekazany królowej Wiktorii przez księżniczkę Zofię Matyldę z Gloucester; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścionek żałobny z XVIII/XIX w. poświęcony pamięci Henryka Fryderyka, księcia Cumberland, wykonany z różowego złota z prostokątnym kryształowym panelem otoczonym diamentami o szlifie rozetowym, pikowanym diamentami w oprawkach w kształcie gwiazdek. Pod kryształem splecione włosy księcia, od wewnętrznej strony pamiątkowy napis. Pierścionek przekazany królowej Wiktorii przez księżniczkę Zofię Matyldę z Gloucester; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Złoty pierścionek żałobny z XVIII/XIX w., z owalnym kryształem przykrywającym dwa pukle włosów na emaliowanym na niebiesko tle. Wewnątrz pierścienia wygrawerowany pamiątkowy napis; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Złoty pierścionek żałobny z XVIII/XIX w., z owalnym kryształem przykrywającym dwa pukle włosów na emaliowanym na niebiesko tle. Wewnątrz pierścienia wygrawerowany pamiątkowy napis; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Dziesięć emaliowanych medalionów i broszek żałobnych z końca XVIII w. przedstawiających różne sceny żałobne lub ozdobionych plecionymi włosami oraz maleńkimi perłami; zdjęcie: Woolley and Wallis
Dziesięć emaliowanych medalionów i broszek żałobnych z końca XVIII w. przedstawiających różne sceny żałobne lub ozdobionych plecionymi włosami oraz maleńkimi perłami; zdjęcie: Woolley and Wallis
Złoty pierścionek żałobny z XVIII/XIX w., z kryształem w kształcie markizy przykrywającym pukiel włosów, przyozdobionym złotą granulacją oraz białą emalią. Pierścień poświęcony pamięci księżnej Karoliny, córki Williama Henry'ego, księcia Gloucester, zapisany w spadku królowej Wiktorii przez księżniczkę Zofię Matyldę; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Złoty pierścionek żałobny z XVIII/XIX w., z kryształem w kształcie markizy przykrywającym pukiel włosów, przyozdobionym złotą granulacją oraz białą emalią. Pierścień poświęcony pamięci księżnej Karoliny, córki Williama Henry’ego, księcia Gloucester, zapisany w spadku królowej Wiktorii przez księżniczkę Zofię Matyldę; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień pamiątkowy lub żałobny z 1809 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem przykrywającym splecione włosy oraz inicjały EWL. Na obrączce widnieje wygrawerowana inskrypcja: „E.W.L. ob 16 May 1809 aet 9 yrs”; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień pamiątkowy lub żałobny z 1809 r., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem przykrywającym splecione włosy oraz inicjały EWL. Na obrączce widnieje wygrawerowana inskrypcja: „E.W.L. ob 16 May 1809 aet 9 yrs”; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z 1810 r., wykonany ze złota, ozdobiony prostokątnym kryształem z plecionymi włosami, czarną oraz białą emalią. Na obrączce umieszczono napis: „W M GODSELL. OB: 12.OCT: 1810 AET: 39 YS”; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z 1810 r., wykonany ze złota, ozdobiony prostokątnym kryształem z plecionymi włosami, czarną oraz białą emalią. Na obrączce umieszczono napis: „W M GODSELL. OB: 12.OCT: 1810 AET: 39 YS”; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny, ok. 1760–1800, wykonany ze złota, ozdobiony chryzoberylami okalającymi kryształ w kształcie markizy przykrywający splecione włosy ozdobione ośmioma małymi złotymi gwiazdkami; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny, ok. 1760–1800, wykonany ze złota, ozdobiony chryzoberylami okalającymi kryształ w kształcie markizy przykrywający splecione włosy ozdobione ośmioma małymi złotymi gwiazdkami; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z końca XVIII w., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem w kształcie markizy przykrywającym monogram SWH i gałązki wierzby z maleńkich pereł na tle splecionych włosów. Na wewnętrznej stronie ozdobiony napisem: „Sarah Hetherington Ob: 7 Apr.1786 Aet. 7 Ms Wm Hetherington Ob 31 July 1786 Aet 8 Yrs 9 Ms”; ©Victoria & Albert Museum, London
Pierścień żałobny z końca XVIII w., wykonany ze złota, ozdobiony kryształem w kształcie markizy przykrywającym monogram SWH i gałązki wierzby z maleńkich pereł na tle splecionych włosów. Na wewnętrznej stronie ozdobiony napisem: „Sarah Hetherington Ob: 7 Apr.1786 Aet. 7 Ms Wm Hetherington Ob 31 July 1786 Aet 8 Yrs 9 Ms”; ©Victoria & Albert Museum, London
Złoty pierścionek żałobny ozdobiony grawerowanym motywem wężowej skóry oraz dekoracyjnym elementem z karneolu okalającym kryształ przykrywający włosy. Pierścień zapisany w testamencie księżniczce Elżbiecie Karolinie przez jej siostrę, księżniczkę Zofię Matyldę z Gloucester; zdjęcie: Royal Collection Trust / © Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Złoty pierścionek żałobny ozdobiony grawerowanym motywem wężowej skóry oraz dekoracyjnym elementem z karneolu okalającym kryształ przykrywający włosy. Pierścień zapisany w testamencie księżniczce Elżbiecie Karolinie przez jej siostrę, księżniczkę Zofię Matyldę z Gloucester; zdjęcie: Royal Collection Trust / © Her Majesty Queen Elizabeth II 2021

In the 1820s, decorative arts were conquered by the Gothic Revival (even though earlier periods were still duly referenced). Different jewellery styles were based on standardized designs, with black-and-gold colour sets triumphing once again. The ornaments were most often decorated with a characteristic, Gothic-style typeface. The visible parts of jewels usually featured the inscription “In memory”, and the inside facets were engraved with a commemorative text.

Zapięcie zawierające włosy króla Jerzego III i królowej Charlotty z XIX w., ozdobione diamentami i czarną emalią, z centralnym medalionem kryjącym skręcone kosmyki brązowych włosów monarchy oraz siwych jego małżonki, na którym widnieje połykający swój ogon diamentowy wąż z rubinowymi oczami. Po obu stronach emaliowane na czarno prostokątne panele ze złotymi monogramami GR i CR; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Zapięcie zawierające włosy króla Jerzego III i królowej Charlotty z XIX w., ozdobione diamentami i czarną emalią, z centralnym medalionem kryjącym skręcone kosmyki brązowych włosów monarchy oraz siwych jego małżonki, na którym widnieje połykający swój ogon diamentowy wąż z rubinowymi oczami. Po obu stronach emaliowane na czarno prostokątne panele ze złotymi monogramami GR i CR; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny wykonany ze złota, ozdobiony czarną emalią i monogramem CR, na wewnętrznej stronie pamiątkowy napis; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny wykonany ze złota, ozdobiony czarną emalią i monogramem CR, na wewnętrznej stronie pamiątkowy napis; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny wykonany ze złota, ozdobiony czarną emalią i monogramem CR, na wewnętrznej stronie pamiątkowy napis; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny wykonany ze złota, ozdobiony czarną emalią i monogramem CR, na wewnętrznej stronie pamiątkowy napis; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny poświęcony pamięci Edwarda Thurlowa, ok. 1806–1807, wykonany ze złota, pokryty czarną emalią. Główny element pierścienia ozdobiono brylantami oraz literą T pod koroną rangową barona. Na obrączce pamiątkowy napis; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny poświęcony pamięci Edwarda Thurlowa, ok. 1806–1807, wykonany ze złota, pokryty czarną emalią. Główny element pierścienia ozdobiono brylantami oraz literą T pod koroną rangową barona. Na obrączce pamiątkowy napis; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny poświęcony pamięci Edwarda Thurlowa, ok. 1806–1807, wykonany ze złota, pokryty czarną emalią. Główny element pierścienia ozdobiono brylantami oraz literą T pod koroną rangową barona. Na obrączce pamiątkowy napis; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny poświęcony pamięci Edwarda Thurlowa, ok. 1806–1807, wykonany ze złota, pokryty czarną emalią. Główny element pierścienia ozdobiono brylantami oraz literą T pod koroną rangową barona. Na obrączce pamiątkowy napis; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021

The Victorian era brought mourning rituals to a whole new level. After the death of Prince Albert in 1861, Queen Victoria was grief-stricken along with her courtiers, and expressed her sadness by adopting a series of personal grieving rituals. Her mourning lasted 40 years. In the meantime, the Queen ordered that the palace be kept in the state it was in on the day of Albert’s death. The servants arranged the Prince’s wardrobe, prepared the bedlinen and hot water for shaving as if he were still alive. Due to the development of photography, some of Victoria’s mourning habits became public. Because of the existing conventions and rigid social norms that shaped almost every aspect of everyday life in the United Kingdom, the Queen’s grief became a paragon of virtue.

Pierścień żałobny z mikrofotografią księcia Alberta, ok. 1857–1862, wykonany ze złota ozdobionego czarną emalią oraz emaliowanymi na biało inicjałami V i A. Mikrofotografia przedstawiająca księcia przypisywana fotografowi J.J.E. Mayallowi, znanemu z wykonania pierwszych fotografii carte-de-visite królowej Wiktorii oraz słynnego portretu Karola Marksa; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny z mikrofotografią księcia Alberta, ok. 1857–1862, wykonany ze złota ozdobionego czarną emalią oraz emaliowanymi na biało inicjałami V i A. Mikrofotografia przedstawiająca księcia przypisywana fotografowi J.J.E. Mayallowi, znanemu z wykonania pierwszych fotografii carte-de-visite królowej Wiktorii oraz słynnego portretu Karola Marksa; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny z mikrofotografią księcia Alberta, ok. 1857–1862, wykonany ze złota ozdobionego czarną emalią oraz emaliowanymi na biało inicjałami V i A. Mikrofotografia przedstawiająca księcia przypisywana fotografowi J.J.E. Mayallowi, znanemu z wykonania pierwszych fotografii carte-de-visite królowej Wiktorii oraz słynnego portretu Karola Marksa; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Pierścień żałobny z mikrofotografią księcia Alberta, ok. 1857–1862, wykonany ze złota ozdobionego czarną emalią oraz emaliowanymi na biało inicjałami V i A. Mikrofotografia przedstawiająca księcia przypisywana fotografowi J.J.E. Mayallowi, znanemu z wykonania pierwszych fotografii carte-de-visite królowej Wiktorii oraz słynnego portretu Karola Marksa; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Medalion królowej Wiktorii z ok. 1861 r., wykonany ze złota przez Camille Silvę, ozdobiony onyksem z centralnie umieszczoną diamentową gwiazdą. Onyks ujęty w gładką złotą oprawę z emaliowaną na niebiesko inskrypcją: Die reine Seele schwingt sich auf zu Gott (Czysta dusza wznosi się do Boga). Po otworzeniu medalion ukazuje przykryte kryształem włosy oraz portret księcia Alberta. Po śmierci królowej Wiktorii znalazł się w pokoju Alberta na zamku Windsor, w którym książę zmarł w 1861 r.; zdjęcie: Royal Collect
Medalion królowej Wiktorii z ok. 1861 r., wykonany ze złota przez Camille Silvę, ozdobiony onyksem z centralnie umieszczoną diamentową gwiazdą. Onyks ujęty w gładką złotą oprawę z emaliowaną na niebiesko inskrypcją: Die reine Seele schwingt sich auf zu Gott (Czysta dusza wznosi się do Boga). Po otworzeniu medalion ukazuje przykryte kryształem włosy oraz portret księcia Alberta. Po śmierci królowej Wiktorii znalazł się w pokoju Alberta na zamku Windsor, w którym książę zmarł w 1861 r.; zdjęcie: Royal Collect
Medalion królowej Wiktorii z ok. 1861 r., wykonany ze złota przez Camille Silvę, ozdobiony onyksem z centralnie umieszczoną diamentową gwiazdą. Onyks ujęty w gładką złotą oprawę z emaliowaną na niebiesko inskrypcją: Die reine Seele schwingt sich auf zu Gott (Czysta dusza wznosi się do Boga). Po otworzeniu medalion ukazuje przykryte kryształem włosy oraz portret księcia Alberta. Po śmierci królowej Wiktorii znalazł się w pokoju Alberta na zamku Windsor, w którym książę zmarł w 1861 r.; zdjęcie: Royal Collect
Medalion królowej Wiktorii z ok. 1861 r., wykonany ze złota przez Camille Silvę, ozdobiony onyksem z centralnie umieszczoną diamentową gwiazdą. Onyks ujęty w gładką złotą oprawę z emaliowaną na niebiesko inskrypcją: Die reine Seele schwingt sich auf zu Gott (Czysta dusza wznosi się do Boga). Po otworzeniu medalion ukazuje przykryte kryształem włosy oraz portret księcia Alberta. Po śmierci królowej Wiktorii znalazł się w pokoju Alberta na zamku Windsor, w którym książę zmarł w 1861 r.; zdjęcie: Royal Collect
Należący do królowej Wiktorii złoty pierścionek ozdobiony onyksowymi kameami przedstawiającymi motywy kwiatowe; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Należący do królowej Wiktorii złoty pierścionek ozdobiony onyksowymi kameami przedstawiającymi motywy kwiatowe; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Należący do królowej Wiktorii złoty pierścionek ozdobiony onyksowymi kameami przedstawiającymi motywy kwiatowe; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021
Należący do królowej Wiktorii złoty pierścionek ozdobiony onyksowymi kameami przedstawiającymi motywy kwiatowe; zdjęcie: Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2021

Mourning had to be expressed publicly and could not end too soon. Strict rules dictated what looks and behaviour were acceptable for mourners, especially women. Most ornaments were banned in mourning, with the obvious exception of mourning jewellery.

A large fraction of commemorative jewels was made of black Whitby jet, popularized during the Great Exhibition of 1851. This shiny and light mineral proved very easy to carve. It was used to produce the necklaces, bracelets, earrings and other ornaments that are so readily associated with the Victorian era nowadays. The second material that was used in large-scale production was hair. The deceased’s locks, however, were often too meagre or brittle, so in order to satisfy their clients’ substantial demand, English artisans had to import approximately 50 tonnes of human hair a year. Mourning jewellery was handcrafted not only by goldsmiths, but wigmakers and hairdressers as well. Ornaments made from hair were time-consuming and, consequently, expensive. Those who could not afford to commission such ornaments would usually try to make the keepsakes themselves, which was possible due to easily-accessible stencils, books and starter kits. The demand for commemorative jewels was a result of the high mortality rates of those times – in London, the average lifespan of middle- and upper-class men was 44 years, 25 for merchants, and only 22 for labourers.

Sentymentalna lub żałobna bransoleta z epoki wiktoriańskiej, wykonana z gagatu z Whitby, w formie paska ze złotą sprzączką; zdjęcie: StolenAttic, www.stolenattic.com
Sentymentalna lub żałobna bransoleta z epoki wiktoriańskiej, wykonana z gagatu z Whitby, w formie paska ze złotą sprzączką; zdjęcie: StolenAttic, www.stolenattic.com
Wiktoriańska żałobna bransoleta tkana z brązowych włosów, ozdobiona elementami ze złota, w formie uroborosa – węża pożerającego własny ogon, symbolu nieśmiertelności; zdjęcie: StolenAttic, www.stolenattic.com
Wiktoriańska żałobna bransoleta tkana z brązowych włosów, ozdobiona elementami ze złota, w formie uroborosa – węża pożerającego własny ogon, symbolu nieśmiertelności; zdjęcie: StolenAttic, www.stolenattic.com
Wiktoriańska żałobna bransoleta tkana z brązowych włosów, ozdobiona elementami ze złota, w formie uroborosa – węża pożerającego własny ogon, symbolu nieśmiertelności; zdjęcie: StolenAttic, www.stolenattic.com
Wiktoriańska żałobna bransoleta tkana z brązowych włosów, ozdobiona elementami ze złota, w formie uroborosa – węża pożerającego własny ogon, symbolu nieśmiertelności; zdjęcie: StolenAttic, www.stolenattic.com
Wiktoriańska żałobna bransoleta tkana z brązowych włosów, ozdobiona perłami; zdjęcie: StolenAttic, www.stolenattic.com
Victorian mourning bracelet made of braided brown hair, decorated with pearls. Source: StolenAttic, www.stolenattic.com
Wiktoriańska żałobna bransoleta tkana z brązowych włosów, ozdobiona perłami; zdjęcie: StolenAttic, www.stolenattic.com
Victorian mourning bracelet made of braided brown hair, decorated with pearls. Source: StolenAttic, www.stolenattic.com

Mourning jewellery was also used outside of Great Britain and the Commonwealth. In partitioned Poland, typical mourning jewels were manufactured alongside unique patriotic ornaments. This so-called black jewellery became popular during the January Uprising; it was worn to express both patriotic values and grief for the owner’s homeland.

Sentimental jewels fell out of fashion at the beginning of the 20th century, although keepsakes reappeared for some time during World War II. When the war ended, however, the custom was forgotten once again. Nowadays, such tokens of remembrance may seem grotesque, but if we look back to the glory days of mourning jewellery without prejudice, it becomes easier to understand its ties to human emotions. Jewels allowed mourners to keep close a small part of the deceased, which helped them express grief and – above all – love. It is a gesture that transcends chronological and cultural boundaries.

Translated from the Polish by Joanna Piechura

Also read:

The Golden Age of Silver
i
Illustration by Igor Kubik
Experiences

The Golden Age of Silver

Gems Set in History
Tomasz Wichrowski

The Georgian era in Britain was a time of opulence, extravagance and sharp social inequalities. Hunger and poverty grew exponentially, but so did coal-fuelled fortunes, the owners of which did everything to flaunt their wealth, changing jewellery a few times a day or encrusting such mundane object as buckles, clasps and buttons with precious stones.

Anne Stuart died on the morning of 1st August 1714. Despite 17 known pregnancies she died without an heir and her death ended the reign of the Scottish dynasty on the British throne. That same day, under the Act of Settlement, her cousin George Louis of Hanover was named successor to the throne. The new king arrived on the British Isles at the age of 55, not speaking a single word of English. He became the ruler of a country he knew even less about. His enthronement, however, marked the beginning of Britain’s mercantile and military successes. The Georgian era lasted 100 years, its timeline fixed by the reign of four kings of the same name.

Continue reading