Teksty na przekroj.pl

Ostatni album Gila Scotta-Herona doczekał się kolejnej reinterpretacji. I jest ona o tyle niezwykła, że brzmi bardziej zachowawczo niż przetwarzany oryginał. Płytę „We’re New Again” recenzuje Jan Błaszczak

Książkę Jacka Hołuba „Niegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera” recenzuje Paulina Małochleb 

Ludziom kochającym teatr polecam migrację do teatru muzycznego, a szczególnie do opery. Tam was czeka wielka sprawa, wielkie widowisko oraz słuchowisko – teatr dobrej formy, dobrego warsztatu, który nie jest udawany, bo śpiewak, jeśli fałszuje, nie powie, że tak być miało. Pochwałę „Vandy” z Festiwalu Opera Rara wygłasza Maciej Stroiński

„Kłamstewko” w reżyserii Lulu Wang opowiada o dwóch niezgrywających się „tempach” – amerykańskim i chińskim. Przede wszystkim jednak jest opowieścią o sieci skomplikowanych relacji rodzinnych. Pisze Jakub Popielecki

Senne i psychodeliczne przeczesywanie zakamarków pustyni Chihuahua z muzyką Ak'chamel, The Giver Of Illness opisuje Łukasz Komła

To pierwszy film duetu Tyler Nilson plus Michael Schwartz i od razu bardzo udany, co potwierdzają werdykty na festiwalach filmów niezależnych. Jest dobrze nakręcony i ma wyraziste postacie świetnie zagrane przez Shię LaBeoufa i Zacka Gottsagena oraz Dakotę Johnson, do tego kilku amatorów, jak zawodowi zapaśnicy czy raper Yelawolf, co daje „Sokołowi z masłem orzechowym” ogromną moc naturalności, tak charakterystyczną dla niezależnego kina. Pisze Anna Wyrwik

„Sigismondo” to produkt firmowy Festiwalu Opera Rara, czyli jednego z tych „krakowskich festiwali”, dla których imprezą matką był pamiętny Kraków 2000. XIX-wieczna opera o Polsce jeszcze w Polsce nieśpiewana! Mamy polską prapremierę 200 lat po fakcie. „Króla Ubu”, inną zachodnią sztukę „orientalną”, tę od „w Polsce, czyli nigdzie”, ile razy już robiono, a nawet dla kina, a „Zygmunta” ani razu. O premierze inaugurującej tegoroczny festiwal operowy w Krakowie opowiada Maciej Stroiński

Głośny film „Pan T.” w reżyserii Marcina Krzyształowicza recenzuje Anna Wyrwik

Film „Jojo Rabbit” w reżyserii Taiki Waititiego recenzuje Anna Wyrwik

„Ostatnie chwile. Burzliwe życie Billy’ego Kerra” to planszówka, która zapewnia coś więcej niż eskapistyczną rozrywkę, a którą spora część graczy na wstępie odrzuciła. Wcielamy się w personel medyczny, który zapewnia opiekę lekarską i paliatywną, i próbuje ulżyć w cierpieniu żegnającemu się z życiem tytułowemu 60-latkowi. Reaguje na zapaści i stany kryzysowe, uśmierza zarówno bóle czysto fizycznie, jak i te… egzystencjalne. Czy to mogło się udać? Pisze Dariusz Kuźma

To, co się ostanie, widać po tym, co zostało: starzyzna w teatrze jest jego substancją, jego akumulatorem. Co przeżyło trzy sezony, można powiedzieć, że się w pełni narodziło, a ponadto, że nie umrze. Dzisiaj tezę o starym teatrze pragniemy pokazać na przykładzie Starego Teatru, który jeśli jeszcze żyje, to wyłącznie dzięki temu, że się nie urodził wczoraj. Pisze Maciej Stroiński

Ten film to opowieść o człowieku ze spokojem Eda z „Człowieka, którego nie było” braci Coen, przed którym niczym na scenie występują kolejne skarykaturyzowane stereotypy jak przed Adasiem Miauczyńskim z „Dnia świra”. O filmie Elii Suleimana „Tam gdzieś musi być niebo” pisze Anna Wyrwik

To film o zmieniającym się świecie, o czym mówi scena, w której pułkownik Jean Sandherr, już na łożu śmierci, żali się, że nie poznaje swojego kraju, bo wszędzie są obcy. Obcy. Słowo klucz do zastąpienia przez inne słowa, w tym przypadku przez słowo „Żydzi”, ale można wstawić cokolwiek. Znane? O filmie „Oficer i szpieg” Romana Polańskiego pisze Anna Wyrwik

„Ciemności kryją ziemię” to z lekka zapomniana powieść tak jak cały Andrzejewski. Należy do nurtu „popaździernikowego”. Coś w tej przetrzeźwieniowej prozie lat 50. jest polemicznego na poziomie stylu, wbrew siermiędze socrealu. Styl jest piękny, wychuchany i w Ksawerym Jasieńskim znajduje godnego wykonawcę. O audiobooku powieści Andrzejewskiego pisze Maciej Stroiński

Lektury na chaos w sercu (nie tylko na walentynki), na zimowe zobojętnienie i na inne bolączki poleca  Bibliocreatio

Szukamy harmonii w Korei Południowej dzięki muzyce duetu 11min – pisze Łukasz Komła

Na swojej najnowszej płycie miotający się pomiędzy pomysłami i usilnie zabiegający o uwagę Eminem nagrywa wiele niepotrzebnych utworów i jeden, który rzeczywiście na nią zasługuje. Pisze Jan Błaszczak

„Studium o Hamlecie” to jest spektakl dyplomowy, czyli jego sensem są nowe ciała aktorskie. Wszyscy pięknie grali, ale najgorzej jest przyznać nagrodę zbiorową, jakby to była paraolimpiada lub orka w kołchozie, zatem tak nie będzie. Kto moim zdaniem rokuje? O dyplomie Wydziału Aktorskiego krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych pisze Maciej Stroiński

To chyba znak czasów, że w momencie globalnego niepokoju kino popularne coraz chętniej przepracowuje rozmaite doświadczenia graniczne. Trochę ku przestrodze, a trochę w niezdrowej fascynacji kogoś, kto stoi nad krawędzią i nie może oprzeć się pokusie spojrzenia w dół. Film Sama Mendesa „1917”, który otrzymał 7 nagród BAFTA 2020 (m.in. za najlepszy film), recenzuje Jakub Popielecki