Teksty na przekroj.pl

Książka Jarniewicza jest o „się niedaniu”, o tym, że „się nie da”, na co wysuwa pytanie, czy aby na pewno. Co to znaczy, że się nie da, skoro lata 60. mogły? Rzeczy w tym właśnie, że nie mogły, a jednak zrobiły. O „Buncie wizjonerów” pisze Maciej Stroiński

Ursula Le Guin stworzyła w literaturze całe wszechświaty, złożone kultury i wyobrażone społeczności. Przed śmiercią pisała jednak krótko i tylko o tym, co jest. Zbiór „Nie ma czasu. Myśli o tym, co ważne” recenzuje Paulina Wilk

Współczesna architektura sakralna, szczególnie ta polska, budzi często zrozumiałą grozę. Pokraczne budynki najczęściej nie zasługują na więcej niż facebookowe podśmiechujki, choć nie brak projektów patrzących np. na świątynie powstałe w okresie PRL-u jako na przejaw społecznego protestu i budowlanej samoorganizacji. Jakub Turbasa w książce „Ukryte piękno. Architektura współczesnych kościołów” opisuje 18 przykładów znakomitej architektury sakralnej. Pozostaje pytanie: czy architekt projektujący kościoły musi koniecznie być chrześcijaninem? Książkę recenzuje Aleksandra Kędziorek

Tony raz to utwierdza się w przekonaniu, że świat pełen jest idiotów, raz zaś uświadamia sobie, że za stawianymi przez nich „murami obronnymi” kryją się wrażliwe i wyjątkowe jednostki. O serialu „After Life” kontrowersyjnego brytyjskiego komika Ricky’ego Gervais’go pisze Dariusz Kuźma

Debiutancki album Fontaines D.C. ma w sobie punkową przebojowość i postpunkową erudycję. Chociaż głęboko zakorzeniony w lokalnej, dublińskiej tkance, siła jego rażenia jest uniwersalna. Pisze Jan Błaszczak

„Ja jestem Hamlet” Agaty Dudy-Gracz jest zemstą na „Hamlecie” Szekspira, zemstą na tragedii zemsty. Bliskim mi duchowo manewrem o nazwie „teatrololo”. Cierpkim pokazaniem „jak to wszystko nic nie znaczy”, to całe wielkie życie teatralne. Mógłby być też tytuł „Wiele hałasu o nic”. Nową premierę Teatru Nowego (Poznań) bardzo poleca Maciej Stroiński

Opisywać piłkę nożną można na wiele sposobów. Ten w „Lekcjach futbolu” mocno prowokuje do myślenia. Paweł Mościcki – eseista, tłumacz i naukowiec – przyłapał się na tym, że skomplikowane zagadnienia przekłada często na język futbolu. Postanowił więc odwrócić tę sytuację i językiem filozofii opisał piłkę nożną. Recenzuje Sylwia Stano 

Dzieło genialnego anonimowego pisarza siłą swojej wymowy przeskakuje o kilka poziomów obrazoburcze „Szatańskie wersety” Salmana Rushdiego. Książkę recenzuje Tomasz Wiśniewski

162 zdjęcia, układ trochę chronologiczny, a trochę tematyczny. Klasyki już dzisiaj. Podstawa powojennej historii fotografii. Kunszt i maestria. Jednak przygotowanie zdjęć do druku pozostawia wiele do życzenia, szczególnie te najstarsze cierpią i wołają o ratunek. Ale nic to, wreszcie mamy pomnik! 450 stron pomnika. Wielki i zimny, odległy. Jakby walczący o miejsce w historii. Album „Łagocki” Marii Luizy Pyrlik ogląda i kwiaty pod nim składa Joanna Kinowska

„Kraina miodu” to oczywiście dokument, ale twórcom udaje się osiągnąć efekt bliski kinu fabularnemu. Jakimś cudem reżyserzy Ljubomir Stefanow i Tamara Kotewska elegancko formują rzeczywistość w klarowną dramaturgiczną konstrukcję z wyraźnym początkiem, rozwinięciem i zakończeniem, z punktami zwrotnymi akcji i wyraźnie zarysowanymi konfliktami. Recenzuje Jakub Popielecki

Na swoim trzecim albumie trójmiejski kwartet zgrabnie wprowadza elektronikę i postproducenckie triki w jazzową tkankę. Pisze Jan Błaszczak

Panie i panowie, rozsiądźcie się wygodnie i obejrzyjcie sobie apokalipsę – do obejrzenia filmu „Antropocen: Epoka człowieka” w reżyserii Jennifer Baichwal, Nicholasa de Penciera i Edwarda Burtynskiego zaprasza Jakub Popielecki

Postanowili, że zrobią Czechowa, czyli najlepiej, ale też najtrudniej. Może nie „Trzy siostry” lub „Wiśniowy sad” – ale „Płatonow”, choć jest „piesą bez tytułu”, też nie jest nieznany. Dramaty Czechowa są totalnie oswojone i totalnie zgrane, i totalnie boskie. Każdy zna się na Czechowie, każdy wie, jak go wystawiać. Spektakl dyplomowy Akademii Teatralnej w Warszawie w reżyserii Moniki Strzępki recenzuje Maciej Stroiński

Poniewierane przez los i otoczenie Lenù i Lila śnią swe sny o kontynuowaniu szkolnej nauki czy sukcesach zawodowych, a twórcy „Genialnej przyjaciółki” czynią z nich zwierciadło dla tłamszonych pasji i marzeń bohaterów drugiego planu. O pierwszym sezonie serialu na podstawie prozy Eleny Ferrante pisze Dariusz Kuźma

„Zwykła aktywność seksualna nie jest erotyzmem: znają ją również zwierzęta, lecz tylko ludzkie życie przejawia aktywność, którą można chyba określić jako diaboliczną” – zaczyna swój słynny esej, któremu ukradłem tytuł, Georges Bataille. Mistrz literatury transgresji jest przewodnikiem Jonathana Littella, który w nowej książce właśnie przez erotykę przechodzącą w sadyzm stara się opisać zło współczesnego świata. Odkrywcze? Ocenia Łukasz Saturczak

Najnowsza i podwójna płyta Davida Rothenberga „Nightingale Cities” podsumowuje jego pięcioletnią przygodę z berlińskimi i helsińskimi słowikami. Nie o czysty field recording chodzi, raczej o projekt pewnej symbiozy. Pisze Łukasz Komła

W swym świetnym reportażu historycznym o ośmiu posełkach z dwudziestolecia międzywojennego Olga Wiechnik udowadnia, że bez zaangażowania kobiet Polska byłaby w dużo gorszej sytuacji politycznej i społecznej. Autorka przypomina zupełnie zapomniany dzisiaj obszar działalności i nazwiska, które całkowicie niesprawiedliwie pokryły się już kurzem. Książkę „Posełki. Osiem pierwszych kobiet” recenzuje Paulina Małochleb 

Jeśli szukacie niebanalnej rozrywki przy filiżance brazylijskiej kawy, to „Banda dwóch” idealnie się do tego nadaje. Do lektury zachęca Łukasz Chmielewski