felietony

Czyli rzecz o nadmiarze lęku i niedoborze nadziei, szczególnie wyostrzających się jesienią, z przewagą wątków optymistycznych.

Zwykle jest tak, że to muzyka pozwala nam lepiej zrozumieć świat. Ci najbardziej przenikliwi twórcy nierzadko potrafią przewidzieć bieg wydarzeń i zapowiedzieć nadchodzącą zmianę.

Czy umiar prowadzi do szczęścia?

Twórcy albumu „Requiem ludowe” Adam Strug i Kwadrofonik sięgnęli po pieśni z niewznawianego od ponad wieku „Śpiewnika Pelplińskiego”. Paradoks polega na tym, że księgę wznowiono. Album natomiast przepadł.

Strefa komfortu jest przestrzenią zarówno psychiczną, jak i fizyczną, w której doświadczamy względnej spójności. Dlaczego mielibyśmy z niej wychodzić?

Śmierć jest doświadczeniem niemal uniwersalnym, tak samo naturalnym jak narodziny i wzrost. A jednak nie myślimy o śmierci, kiedy mówimy o „naturze”; rzadko kiedy, „kochając naturę”, kochamy też śmierć i rozkład, choć są to sprawy fundamentalne. Czy „powrót do natury” – cokolwiek miałby oznaczać – nie wymagałby od nas przede wszystkim odważnego i szczerego spojrzenia w oczy własnej śmiertelności?

W trybie pilnym odwołano dyrektora Narodowego Starego Teatru w Krakowie.

Z nową płytą Natalii Kukulskiej i Sinfonii Varsovii jest jak z „Synekdochą, Nowy Jork” Charliego Kaufmana. Tyle że na odwrót.

Kilka skromnych słów o wieczornym uczuciu niepokoju nieśmiało poleca uwadze Mateusz Kołczinger.

O trudnej relacji dyktatora i kobiet, która może doprowadzić do obalenia reżimu. Relacja z Białorusi.

O tym, że w szafie nie siedzi się w pojedynkę i o różnicach w życiu LGBT+ u nas i u sąsiadów. Komentarz z Berlina.

Smutny komentarz na temat sytuacji osób LGBT+ w naszym kraju.

Felieton z cyklu „Życie w przekroju”.

Czasami dotarcie do sedna problemu jest łatwiejsze, niż sądzimy. Wystarczy trochę uważności.

W latach przedwojennych bardzo modne było zestawienie brązu z zielonym, natomiast nikt nie odważyłby się użyć wówczas zestawienia brązu z czarnym.

Czy jesteśmy we wszechświecie sami? A jeśli nie, to czy obcy okażą się naszymi przyjaciółmi?

O piekle lata i piekle sztuki pisze w jesiennym felietonie Stach Szabłowski.

Są dramaty, które aż się proszą, żeby je wystawić jesienią – pisze w nowym felietonie Maciej Stroiński.