felietony

Wdychaliście kiedyś hel? Można po nim mieć niezły odlot!

Zawsze, kiedy czeka się na tramwaj, na pobliski przystanek przyjeżdża akurat autobus. I odwrotnie.

O tym, co można znaleźć we własnym oku, opowiada

Korespondencja znanego fotografika z osadzonym w zakładzie karnym w Minnesocie ukazuje uwalniającą siłę sztuki i porcelanową kruchość wolności każdego z nas.

Było jak u Hitchcocka. W moim pięcioletnim ledwie życiu wydarzyła się sprawa wielka. Napisałam chybotliwie: „Dziś z Anią i ciocią Krysią pojechałam do Ćmielowa na wakacje. W pociągu były firanki”. Felieton o pisaniu i korzyściach z pisania.

Czy samochody są dobre, czy złe? Czy da się o nich w ogóle myśleć w kategoriach etycznych? Autorem felietonu – bardziej o sztuce niż motoryzacji – jest Stach Szabłowski.

O tym, że wszystko jest pozbawione sensu, a jednak nasycone cudownością. I że myśląc, zataczamy koła, które mogą wcale nie być kołami.

Naczelny coach redakcji na tropie własnego sobowtóra i marnych jego imitacji.

Źli zostaną ukarani, dobrzy nagrodzeni, prawda zostanie objawiona – wizja nieuchronnego końca przemawia do naszej kulturowej wyobraźni. Ale takie myślenie to pułapka. Przyszłość znajduje się w ludzkich – nie boskich – rękach.

Budzenie się z ignorancji w kontekście katastrofy klimatycznej i Szóstego Wielkiego Wymierania jest bolesne i tak: samotne.

Jedno pandemii zawdzięczam. Ożywczą myśl, że miasto nie jest niezbędne. Żegnam myślenie o nim jako o wyłącznym synonimie przyszłości.

Językowych przybyszów zwykło się określać jako wyrazy zapożyczone. Dziwna to nazwa – jak już dawno zwrócono uwagę – bo przecież wyrazów takich się nie zwraca, „właściciela” nie pyta się o pozwolenie, on zresztą niczego nie traci, nie wyzbywa się rzeczy „pożyczonej”. Felieton o podróżujących słowach.

Filozof opowiada o różnych rodzajach chodzenia.

Felieton o życiowej energii, której w dzieciństwie mamy więcej niż w dorosłym życiu.

Niezwykłą telefoniczną znajomość wspomina Mateusz Kołczinger.

Zachód słońca to trochę obraz, a trochę rzeźba. Podziwiamy go i zapominamy o nim. Jak patrzeć na to zjawisko, zwłaszcza latem?

O tym, czy warto wspierać dzieci w ich szkolnych obowiązkach.

Gadałyśmy kiedyś z niemiecką poetką, Anją Utler, o zakłopotaniu pojawiającym się, kiedy przychodzi nam wyjawić nowo poznanej osobie, co robimy w naszym życiu zawodowym.