Młody polski multiinstrumentalista znalazł patent, by eksportować amerykańską muzykę Amerykanom. Podziwia Jan Błaszczak

Hiwa K. jest na topie. Robi świetną sztukę, przeciwstawia się wojnie, uprzedzeniom, egoizmowi. Jego wystawa jest imponująca. Ale czy nie widzieliśmy już podobnych? Instytucje pękają w szwach od słusznej, politycznej sztuki; gdyby losy kapitalizmu i wojen zależały od wystaw, od dawna panowałyby pokój, równość, wolność i braterstwo. Chcę się podzielić tymi wątpliwościami z artystą, ale okazuje się, że on ma ich jeszcze więcej. Wieszczy światu kryzys, w obliczu którego najlepsza nawet sztuka straci znaczenie i zostanie nam tylko… miłość. O wystawie Hiwy K. w Zachęcie pisze Stach Szabłowski

Sprawdź, jaką masz inteligencję!  Wszystko Będzie Dobrze

Radosna feministka i radosny antyfaszysta – ich rady zabieram z Berlinale do domu. Prawdziwe historie znów były najbardziej nieprawdopodobne. Podsumowanie zakończonego w weekend 69. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie przygotował Jan Pelczar

W ambitniejszym serialu mogłoby to dać podstawę do frapujących rozważań o kwestii indywidualności lub płynności ludzkiej tożsamości. W „Russian Doll” służy jedynie za atrakcyjny wabik. Prawda jest taka, że mimo fabularnych puzzli porozrzucanych umiejętnie po wszystkich odcinkach jest to nade wszystko opowieść o skrzywionej psychicznie kobiecie, której los zaoferował niekonwencjonalną terapię szokową. Pisze Dariusz Kuźma

Eksperyment literacki oparty na intrygującej zamianie ról proponuje Grzegorz Uzdański

Autor w całkiem sensowny sposób krytykuje współczesny system bankowy. Dlaczego więc od tej książki należy trzymać się z daleka? Wyjaśnia Tomasz Wiśniewski

Odkąd wybuchł konflikt i zaczęło się więcej mówić o Syrii, odtąd pamiętam nazwisko Maćka Moskwy. Był wśród osób, które opowiadały o tym państwie lub je pokazywały, wyjaśniały, o co chodzi, przywoziły relacje. On i piszący Rafał Grzenia. Teraz Moskwa wraca. Była „Sura”, teraz jest „Saraha”. Szczera opowieść o Syrii na 69 czarno-białych zdjęciach. Pisze Joanna Kinowska

„Grâce à Dieu” (Dzięki Bogu) podczas 69. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie otrzymał Grand Prix Jury. Obraz nawiązuje do głośnej sprawy księdza Bernarda Preynata, który w latach 1971–1991 opiekował się grupą harcerzy w okolicach Lyonu. Dziś wiemy, że na obozach molestował około 70 nieletnich, a jego przełożony – kardynał Philippe Barbarin, arcybiskup Lyonu – co najmniej kilka lat tuszował sprawę. Film opowiada o chłopcach, którzy już jako dorośli mężczyźni wnieśli oskarżenie, wywołując burzę na miarę bostońskiego „Spotlight”. Z reżyserem „Grâce à Dieu” François Ozonem podczas Berlinale rozmawiał Mateusz Demski

Na swojej debiutanckiej płycie Kwiat Jabłoni oferuje słuchaczom proste piosenki o prostym życiu. Z reguły przyjemne, dobrze poukładane, ale ostatecznie trochę się ze sobą zlewające. Najwidoczniej tak to już jest z tym zwykłym życiem. Pisze Jan Błaszczak

Nieustannie trzeźwy Mr. Jones. Okropnie pijany Herr Honka. Walcząca o akceptację Petrunija. Poznajcie bohaterów pierwszego weekendu Berlinale. Relację z festiwalu przygotował Jan Pelczar