13 października trzeba iść na wybory, ale wcześniej, kto może, niech idzie na Warsaw Gallery Weekend – namawia
Wybór zdjęć Tadeusza Sumińskiego, m.in. z jego zagranicznych podróży do Mongolii czy Maroka, można oglądać do połowy maja w Galerii Fundacji Archeologia Fotografii. Prezentowane fotografie są ważnym ogniwem między wczesną fotografią uliczną a późniejszą pracą pejzażową. Wystawa odbywa się w 10. rocznicę śmierci fotografa.
Już od dzisiaj warszawska Galeria Apteka Sztuki i Włoski Instytut Kultury zapraszają na wystawę Marca Angeliniego pt. „Płynna Pamięć”. Zaprezentowane zostaną na niej obrazy, rzeźby, instalacja i nagrania wideo z lat 2017–2019, do których inspiracją były podróże i związane z nimi wspomnienia artysty.
Zdjęcia „kociaków”, czyli dziewczyn z okładek „Przekroju”, od dziś można oglądać w Poznaniu. Wykonał je legendarny fotograf pisma Wojciech Plewiński.
Wystawa „Pora na dobranoc...” w Muzeum Miedzi w Legnicy zabierze dorosłych w przeszłość, do dzieciństwa i rytualnego oglądania Wieczorynki, a dzieciakom pokaże, co robili ich rodzice przed snem.
Polecamy wystawę „Marek Raczkowski – Przekrój przez twórczość” w suwalskiej Galerii Sztuki Współczesnej Chłodna 20.
Wystawa „Świat Tytusa, Romka i A’Tomka Papcia Chmiela” we wrocławskim Centrum Historii Zajezdnia jest czynna do 25 marca.
Tutaj centralnym i finalnym punktem działań jest obraz – o wystawie w Fundacji Archeologii Fotografii pisze
W dawnym skrzydle południowym Pałacu Królewskiego, w nowoczesnym otoczeniu Narodowego Forum Muzyki, tuż za Operą Wrocławską powstało miejsce mające zachować w pamięci Henryka Tomaszewskiego. Niektórzy uważają, że to kolejny przejaw niepożądanej retromanii – pisze
Są miejsca i ważne imprezy, które wypada odwiedzić co roku – o festiwalu fotografii we włoskiej Cortonie pisze
Barbara Hoff to kobieta, która przez dekady zmieniała oblicze polskiej ulicy. Wiele z modeli Hofflandu można by było nosić nawet dziś, wszak mamy modę na vintage!
Na zapleczu galerii Raster rozgrywa się intymny spektakl voodoo – czuły i wywołujący egzystencjalne ciarki. W świecie zasypanym przez powierzchowne wizerunki Aneta Grzeszykowska potrzebuje zaledwie 25 zdjęć, by zabrać nas w naprawdę głęboką podróż. Odbywamy ją, idąc tropem pewnej małej dziewczynki i jej lalki, której podobieństwo do autentycznej osoby jest zamierzone i nieprzypadkowe. O tym, dokąd zmierzają dziewczynka i jej lalka na niesamowitej wystawie „Mama”, pisze
Ekspozycje prac tuza polskiego komiksu Grzegorza Rosińskiego oraz jego następcy Marka Oleksickiego poleca
W filmie „Velvet Buzzsaw”, horrorze o środowisku artystycznym, mściwe dzieła mordują, patroszą i dekapitują ludzi sztuki. Dlaczego nie lubi się osób, które robią sztukę współczesną?
Kto idzie na wystawę fotografii, zawiedzie się bardzo. (Chociaż nie powinien). Kto idzie na ilustrowaną lekcję historii: „A dowiem się czegoś o świecie”, też będzie miał pod górę. Kto zmierza do Zachęty po sztukę, to może pomińmy zupełnie. Grunt, że oczekiwania są różne, a wystawa, jakich jeszcze nie było. Konfuzja zrozumiała. O wystawie „»Polska« na eksport” pisze
Dziś Światowy Dzień Niczego. Nic stało się wszechobecne. Otoczeni bodźcami z każdej strony, najsilniej czujemy brak. I nawet nuda nie wyparowała z deszczem, w czasie którego miała doskwierać dzieciom. Kiedy zaczynałem rozmowy z twórcami trzech projektów dotykających tego, co niemierzalne i niewyobrażalne, myślałem inaczej. Doświadczenie każdej z trzech perspektyw kazało mi wywrócić moje myślenie do góry nogami. Pisze
Wystawę prac Agnieszki Świętek we wrocławskim CK Zamek poleca
W „Sprawie Dantona” Przybyszewskiej cenzura zarzuciła Andrzejowi, że zamiast zająć się francuską rewolucją, tworzy aluzje do sytuacji w kraju. Więc na scenie umieściłam tyle francuskich flag, że nikt z cenzury nie miał już wątpliwości, że akcja rozgrywa się w Paryżu. Andrzej twierdził, że dzięki temu nie zdjęli sztuki z afisza – wspomina Krystyna Zachwatowicz-Wajda, mówiąc o ponad 40 latach pracy i życia z Andrzejem Wajdą. W tym roku mija trzecia rocznica jego śmierci, a od 6 kwietnia w Muzeum Narodowym w Krakowie można oglądać poświęconą reżyserowi wystawę.
Zachęta wystawia lalki. Są niesamowite – we freudowskim sensie. W artystycznym również; wiele to wybitne dzieła sztuki nowoczesnej. Z zabawą tymi lalkami trzeba jednak uważać. Są przedmiotami martwymi, ale takimi, które potrafią ożyć i wyzwolić swój polityczny potencjał. O tym, jak się czuje człowiek, który znajdzie się w tłumie nowoczesnych lalek, pisze
Wes Anderson i Juman Malouf po serii kooperacji filmowych stworzyli swoją pierwszą wystawę, tym razem bez ruchomych obrazów. Obrazy w wiedeńskim Kunsthistorisches Museum ożywają, ale w wyobraźni widza. Panoptikum, na którym się wzorowali, było dla nich nie tyle przodkiem muzeów, ile Internetem dawnych czasów. Stąd pragnienie sięgnięcia po to, na widok czego widz może zawołać: „Wow!”. Pisze
