Co zostało z getta, będącego ostatnim adresem dla 40 tys. obywateli miasta i sceną drugiego co do wielkości zrywu powstańczego obywateli Polski żydowskiego pochodzenia? O losie białostockich Żydów i założonego w mieście getta pisze

O 17.00 popatrzę w niebo. Ale nie pomyślę o tych, którzy zginęli. O nas pomyślę. I o naszej przyszłości w tym wytrwałym świecie.

W 75. rocznicę Powstania Warszawskiego publikujemy dwa utwory z tomu „Budowałam barykadę”. Ich autorką jest

„Jesteśmy już nad placem Unii, z lewej budynek Politechniki. Pod nami piekło. Pożary, ogień dział i cekaemów, tropiące nas smugi reflektorów. W samolocie jasno jak w dzień. Po chwili czujemy dym. Coraz więcej dymu. Do maszyny przenika niebieskawy, gryzący obłok”. Tak lot nad powstańczą Warszawą opisywał w 1970 r. lotnik Jan Abczyński.

Postanowiłem opowiedzieć o zupełnie innej wojnie, o roli kobiet w tych strasznych czasach. Dać im prawo do zabrania głosu, ukazać ich rany, przelane łzy – mówi Kantemir Bałagow, reżyser i scenarzysta filmu „Wysoka dziewczyna”, który zdobył nagrodę za najlepszą reżyserię oraz nagrodę Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych (FIPRESCI) w prestiżowej sekcji Un Certain Regard w ramach tegorocznego festiwalu w Cannes. Rozmawiał

Kiedy Justin Blazejewski po zajęciach jogi leżał zlany potem na macie, po raz pierwszy od lat poczuł spokój oraz ciszę. Zarówno w sercu, jak i w głowie. O tym, jak joga pomaga radzić sobie z traumą, pisze

Kiedy szukaliśmy plenerów, aktorów, oglądaliśmy kolejne wersje montażowe, skupialiśmy się na sprawach technicznych, wyzwaniach zawodowych. Dzisiaj, po kolejnych premierach w różnych miastach, możemy tylko mieć nadzieję, że pomogliśmy powstać filmowi, który nas przeżyje, bo to niezwykle ważna historia – mówią Nancy Spielberg i Anna Różalska, producentki filmu „Kto napisze naszą historię” (reż. Roberta Grossman). Rozmawia

Historia zna wiele przypadków, gdy za pomocą prowokacji i tajnych operacji – określanych dziś jako akcje przeprowadzane „pod fałszywą flagą” – powstają i rozprzestrzeniają się wiadomości wielce użyteczne dla propagandy kraju, który właśnie prze do wojny. Pisze

„Internat”, najdojrzalsza do tej pory powieść Serhija Żadana, to historia o połamanych ludziach, na których nic już nie robi wrażenia, nawet wojna. Wcześniejsze jego powieści były jak portret społeczeństwa tak złamanego przez aparat opresji, że stało się obojętne wobec tego, co przyniesie przyszłość (bo przecież gorzej być nie może). Nowa powieść udowadnia, że ta pewność może ulec radykalnej zmianie. Pisze