Psy nie udają, one naprawdę źle się czują. Jeszcze gorzej czują się, gdy nie ma przy nich osoby, którą znają i której ufają. Co zrobić, żeby wasz czworonożny przyjaciel nie wyglądał podczas kąpieli tak żałośnie, jak ten z obrazu Louisa Marie De Schryvera? Podpowiada

Kim był malarz, którego 350. rocznicę śmierci obchodzimy w tym roku? Samotnym geniuszem czy obrotnym przedsiębiorcą? A może, żeby zrewolucjonizować sztukę, nie trzeba być tym pierwszym, za to nie zaszkodzi być drugim? Sylwetkę holenderskiego artysty przybliża

„Walka z ciemnotą i kłamstwem obowiązkiem pracownika nauki i sztuki” – taki tekst namalował Paweł Susid na jednym z obrazów, który pojawił się na Warsaw Gallery Weekend. Walka jest słuszna, ale czy również piękna? Odpowiedzi na to pytanie poszukiwał na wystawach i ścieżkach WGW, docierając aż na Księżyc i z powrotem na Ziemię – która, zapewniamy, wciąż jest okrągła

Co sztuka może zrobić w sprawie faszyzmu? Gdzie przebiega granica między twórczością artystyczną a propagandą? Czy w dramatycznych okolicznościach można, a nawet należy uprawiać propagandę – i jednocześnie pozostać wiernym sztuce? O wystawie „Nigdy więcej. Sztuka przeciw wojnie i faszyzmowi w XX i XXI wieku” pisze

Bohaterki jej obrazów zagłębiają się w swoich myślach, w lekturze, przeglądają się w lustrze. W jednym z obrazów Berthe Morisot odwraca role – oto ona, kobieta, maluje mężczyznę siedzącego we wnętrzu i oglądającego świat zza firanki. O wystawie poświęconej współzałożycielce grupy Impresjonistów pisze

„W duszy Maxa doszło do niebezpiecznego stopienia się w jedno ptaków i istot ludzkich, co znalazło potem wyraz w jego rysunkach i obrazach”. Kolejne wyimki wybrała i zilustrowała

W Polsce tęcza nie jest prostą sprawą.

Podobnie jak wielu innych ważnych i obecnie zapomnianych polskich artystów, których aktywność przypadła na pierwszą połowę XX w., bohaterka dzisiejszego „wyboru” pochodziła z Podola. O malarce Marii Ewie Łunkiewicz-Rogoyskiej pisze

W jesiennym numerze o opowieść o ulubionym dziele redakcja „P” poprosiła swoją ukochaną artystkę, która już jakiś czas nie żyje – Virginię Woolf. W spirytystycznym kontakcie z pisarką pomógł autor „Nowych wierszy sławnych poetów”

Cirrusom i cumulusom na płótnach dawnych mistrzów przygląda się

W jesiennym numerze o opowieść o ulubionym dziele redakcja „P” poprosiła swoją ukochaną artystkę, która już jakiś czas nie żyje – Virginię Woolf. W spirytystycznym kontakcie z pisarką pomógł autor „Nowych wierszy sławnych poetów" Grzegorz Uzdański.

Uchodził za odmieńca. Grywał na skrzypcach dziwaczne melodie, spał po chlewach i tworzył gnotki – drewniane rzeźby aniołów i świętych. O Karolu Wójciaku, bardziej znanym jako Heródek, pisze Berenika Steinberg. Czyta autorka.

Podobnie jak wielu innych ważnych i obecnie zapomnianych polskich artystów, których aktywność przypadła na pierwszą połowę XX w., bohaterka dzisiejszego „wyboru” pochodziła z Podola. O malarce Marii Ewie Łunkiewicz-Rogoyskiej opowiada Zbigniew Libera.

Krytycy od razu dostrzegli talent Leopolda Lewickiego. Docenili nie tylko oryginalne płótna, lecz także groteskowe, stylizowane na twórczość dziecięcą grafiki. Sylwetkę artysty przybliża Zbigniew Libera. Czyta autor.

Przez krótki czas był pod wpływem realizmu socjalistycznego, ale szybko zainteresował się ekspresjonizmem i surrealizmem. Dziś Jerzy Lewczyński uznawany jest za kogoś, kto uczynił z fotografii przedmiot sztuki. Jego sylwetkę przybliża Zbigniew Libera.

Grażyna Kulczyk mogła otworzyć swoje muzeum niemal wszędzie. Dlaczego zrobiła to w szwajcarskich Alpach? Sprawdził Stach Szabłowski. Czyta Grzegorz Kwiecień.

Zbigniew Libera opowiada o zapomnianej rzeźbiarce Marii Papie Rostkowskiej, która swoje pierwsze terakotowe prace przestrzenne tworzyła pod koniec lat 50. XX wieku we włoskiej Ligurii. Inspiracją do rzeźb były ludzkie i zwierzęce głowy oraz torsy.

13 października trzeba iść na wybory, ale wcześniej, kto może, niech idzie na Warsaw Gallery Weekend

Już za trzy dni w Sokołowsku, niewielkiej dolnośląskiej miejscowości, rozpocznie się niezwykły festiwal skupiający wokół idei sztuki efemerycznej polskich oraz międzynarodowych artystów. Siłę wydarzenia, oprócz sztuki, tworzą naturalne otoczenie, niezwykła architektura starych domów uzdrowiskowych oraz historia miejscowości, w której się ono odbywa.

Już od dzisiaj warszawska Galeria Apteka Sztuki i Włoski Instytut Kultury zapraszają na wystawę Marca Angeliniego pt. „Płynna Pamięć”. Zaprezentowane zostaną na niej obrazy, rzeźby, instalacja i nagrania wideo z lat 2017–2019, do których inspiracją były podróże i związane z nimi wspomnienia artysty.

Plakaty będące osobistą reakcją na wydarzenia zarówno z życia prywatnego, jak i z pierwszych stron gazet od jutra będzie można obejrzeć na wystawie w Poznaniu. Ich autorką jest prowadząca „Przekrojową” rubrykę „Ładne strony” Justyna Machnicka.

W dawnym skrzydle południowym Pałacu Królewskiego, w nowoczesnym otoczeniu Narodowego Forum Muzyki, tuż za Operą Wrocławską powstało miejsce mające zachować w pamięci Henryka Tomaszewskiego. Niektórzy uważają, że to kolejny przejaw niepożądanej retromanii – pisze

Do galerii się idzie kontemplować, podziwiać. Bo żeby wystawę obejrzeć, wiadomo – trzeba przyjść później, bez tłumu. Wyjdźmy z galerii, w ogóle idźmy ulicami miasta. A tu z bramy, obok okna, na ogrodzeniu, na murze, po drodze – czarno-biała fotografia – o Without a gallery if necessary pisze

Łatwiej identyfikować się z symbolem pełnym sprzeczności – mówi w wywiadzie dla przekroj.pl Joanna Mytkowska, dyrektorka Muzeum Sztuki Nowoczesnej.