Szukaj

Bloki są jak my – mamy tyle samo lat. Pisze

Nazwanie „słoikami” ludzi pracujących w Warszawie, a co weekend wracających do domów rodzinnych, gdzie wyposażani są w wekowane domowe jedzenie, ma w sobie dużo pogardy. Kto sięga po ten epitet? Zamożni, którzy w dużych miastach mieszkają od dawna i sami żywią się pakowanym w plastik cateringiem? Ci, którzy nie mają czasu i ochoty gotować albo nie mają się z kim dzielić jedzeniem? Zastanawia się

Małą furorę w Internecie robi w ostatnich dniach reklama firmy Nivea o „pionierach wrażliwości”. Jest ona bardzo ważna i oczywiście nie o kosmetyki tu chodzi – wyjaśnia

Istnieje wiele sytuacji, w których doświadczamy trudnych emocji – kiedy przeżywamy stres w miejscu pracy albo wręcz pracę tracimy, albo kiedy rozpada się nam związek i tak dalej. W takich momentach odczuwanie smutku czy lęku przed tym, co nas czeka w przyszłości, jest całkowicie naturalne – z Allanem Horwitzem rozmawia

„Gaudeamus igitur, iuvenes dum sumus!”– dziwna to pieśń, wzywająca do wesołości brać studencką, a przecież mówiąca o przemijaniu i rychłej śmierci...

Ideał. Można w niej sprzątać, spać, iść do biura albo na cocktail. Oto sukienka wielozadaniowa – kopertowa. Poleca

Gry planszowe nie (wszystkim) kojarzą się już z hobbystyczną niszą dla geeków. Przez ostatnią dekadę stały się realną alternatywą spędzania wolnego czasu – pisze

Czy pies ma świadomość i czy potrafi samodzielnie podejmować decyzje?

Korzeń afrykańskiego krzewu używany do rytuałów duchowych bywa również najskuteczniejszym narzędziem zatrzymującym głód heroinowy. O ibogainie pisze

Z prof. Timem Ingoldem, brytyjskim antropologiem i autorem zbioru esejów „Splatać otwarty świat” (Instytut Architektury, 2019), rozmawia

Sięgnęliśmy dna i możemy zmierzyć głębokość naszego upadku. To dokładnie 10,898 metrów pod powierzchnią oceanu. Tak symbolicznie można skwitować zagrożenie, które ludzkość – a właściwie jej bogatsza część – sama na siebie ściągnęła. Ostrzega Agata Kasprolewicz.

Duże wahania temperatury, susze i mrozy zmieniały bieg dziejów Europy. Nawet wówczas, gdy miały miejsce w zupełnie innej części świata, bo taki mamy klimat. Opisał Andrzej Krajewski. Czyta Rafał Fudalej.

Dlaczego zamiast przejmować się tym, co dzieje się tu i teraz, wypatrujemy na horyzoncie globalnej katastrofy? I czemu więcej mówi to o nas samych niż o stanie wszechświata? Pyta Tomasz Stawiszyński. Czyta autor.

Axel Munthe najbardziej lubił konwalie. Z kolorów – włoski błękit. Z jedzenia – jabłecznik, dżem borówkowy i wino, które miał za napój bogów. O szwedzkim pisarzu i psychiatrze opowiada Renata Lis.