Szukaj

Napaść Rosji na Ukrainę przyniosła kolejną falę refleksji nad wezwaniem „nigdy więcej wojny”, a konkretnie nad tym, dlaczego ono nie działa i dlaczego „nigdy więcej” to wiecznie puste słowa. Bo zaiste, ludzkości bardzo trudno się oduczyć wojny. Ale właściwie dlaczego? – pyta dr

Opowieść rosyjskiego pielgrzyma o niebezpiecznym spotkaniu z wilkiem, nocnych widziadłach i potędze modlitwy wewnętrznej. Przedstawiamy fragment jednej z najniezwyklejszych książek w dziejach literatury rosyjskiej.

W barze wywiązuje się dyskusja o Rosji. Jeden z gości jest gotów postawić kieliszek wódki każdemu, kto przekona go, że ten kraj ma jakieś zalety. Fragment powieści Amora Towlesa „Dżentelmen w Moskwie”.

„Bisy”, „Mistrz i wicemistrz” – o mniej znanych rosyjskich powieściach pisze dla Państwa kolektyw Wszystko Będzie Dobrze. Zapraszamy do lektury.

Lew i Zofia kochali się i zadręczali. Jak w tej gęstej siatce wzajemnych oczekiwań i roszczeń przebiegały ostatnie miesiące życia wybitnego pisarza? O finalnym zrywie Tołstoja pisze

Był buntownikiem absolutnym. Jego niezwykła wizja świata bez śmierci fascynowała współczesnych mu pisarzy: Dostojewskiego, Sołowjowa, Tołstoja.

Młody książę Lew Nikołajewicz Myszkin, bohater powieści „Idiota”, składa wizytę Jepanczynom. Wieczór przebiega dobrze do momentu, w którym rozmowa schodzi na tematy religijne… Przedstawiamy fragment jednej z najpiękniejszych książek wszech czasów.

Kim był – nie wiadomo. Bezimienny, pokorny asceta przemierzał Rosję w poszukiwaniu siebie (i Boga). Jego rozważania stanowią świadectwo XIX-wiecznego wschodniego mistycyzmu, którego wpływy są widoczne do dziś – także w zachodniej kulturze.

Pożary trawią tajgę od dawna, ale ostatnie trzy lata były pod tym względem rekordowe. Co zrobić, by z syberyjskich lasów nie pozostały jedynie zgliszcza?

Ponad 120 lat temu Antoni Czechow wyruszył do kolonii karnej i opisał los katorżników na wyspie Sachalin. „The New Yorker” nazwał jego relację dziennikarskim osiągnięciem XIX w. Co zobaczył?

W powszechnym mniemaniu Rosja wydaje się znacznie większa, niż jest w rzeczywistości – i nie chodzi tutaj tylko o jej odwzorowanie na najpopularniejszych mapach świata. Wideoesej Marcina Mossakowskiego.

Miał być prawnikiem, a został artystą. Największy przełom w życiu Kandinskiego dokonał się wtedy, gdy zrozumiał, że sztuka nie musi odwzorowywać przedmiotów, a mimo to pozostaje przesycona duchowością.

Kiedy umarł, zgromadzeni ludzie szybko się rozeszli. W pokoju zostali jedynie zawiadowca stacji kolejowej oraz osobisty lekarz wielkiego pisarza, Duszan Makowicki. To on zamknął powieki Tołstoja, obwiązał chustką podbródek. A do kolejarza powiedział: „Nie pomogły ani miłość, ani przyjaźń, ani oddanie”.

„Dlaczego trzymasz psa i koguta na uwięzi?” – spytał Antoni Czechow jednego ze swoich rozmówców podczas trzymiesięcznego pobytu na nieznanej wtedy powszechnie rosyjskiej wyspie. „U nas, na Sachalinie, wszystko na łańcuchu” – odparł gospodarz.

Bezkresna biel, wielka pustka – Rosja na fotografiach Rafała Milacha wygląda, jakby zastygła we śnie.

Jurodiwi – rosyjscy boży szaleńcy, którym wolno było obrażać nawet cara. „Święci nietypowi” nieznani innym religiom świata. Wywoływali dyskomfort u zwykłych obywateli, a siebie narażali na skrajne temperatury i ból oraz skazywali na życie poza społecznościami.

Syberyjska duchowość, nielegalna w ZSRR i odradzająca się od czasu jego upadku, wciąż jest niechętnie widziana przez rosyjską wierchuszkę. Sytuacji nie ułatwiają wewnętrzne spory: podczas gdy jednym szamanom duchy podpowiadają, by iść z duchem czasów, to drugim – żeby iść na Moskwę.