O 17.00 popatrzę w niebo. Ale nie pomyślę o tych, którzy zginęli. O nas pomyślę. I o naszej przyszłości w tym wytrwałym świecie.

Brytyjczyk Russell T. Davies, pomysłodawca i scenarzysta „Roku za rokiem”, nie przeprowadza ani ponurej satyry, ani sugestywnej dystopii, lecz wykorzystuje swoją słodko-gorzką wizję prawdopodobnej przyszłości, by opowiedzieć przepiękną humanistyczną historię. Pisze

W dzisiejszych czasach stajemy u progu poważnych decyzji...

Nie interesowała mnie futurologiczna bajka o nowym człowieku, supermenie, który pojawi się za 30 lat. Chciałem, by z naszego „teraz”, patrząc na to, co jest przed nami, zastanowić się, co jest w naszej historii istotą i wartościami, które warto ocalić, kultywować, hołubić. Czy dajemy porwać się rzece ku wodospadowi, czy próbujemy znaleźć miejsca, gdzie do jej rwącego biegu można złapać dystans? O technologii, metafizyce i nauce w teatrze mówi Tomasz Rodowicz, reżyser, aktor, muzyk, współtwórca i szef Teatru CHOREA, laureat Nagrody im. Z. Hübnera „Człowiek Teatru 2019”. Rozmawia

GPT2 nie ma żadnych skrupułów, jeśli chodzi o produkcję fake newsów. To zapewne z tego powodu jego konstruktorzy przestrzegają przed potencjalnie destrukcyjnymi efektami jego działalności.

W każdym nowym roku szukamy sensów, nowych celów i nadziei. Czekając na sylwestrową noc, myślimy o tym, jak sprawić naszym bliskim radość prezentami, choć często przenika przez to jeszcze inne marzenie: jak ich ochronić? Zabezpieczyć. Ile jeszcze będzie danych nam spokojnych przygotowań do nowego roku, wśród świątecznych potraw i lenistwa, migoczących światełek i zbytku, zanim zacznie się głośno mówić o tym, dokąd uciekać: przed przemocą, żywiołami, skażonym środowiskiem? Pyta

Oto kompendium prawdopodobnej przyszłości dla każdego. Lepiej przeczytać tę książkę, nim staniemy się nieśmiertelni. A to już za chwilę. „Ludzkość poprawioną” recenzuje