Zmarła Aretha Franklin – najwybitniejsza wokalistka naszych czasów. Nazywana królową soul, z niedoścignioną brawurą i pasją śpiewała pieśni gospel, popowe przeboje i operowe arie. Była ulubienicą pastora Kinga i ukochaną wokalistką Baracka Obamy – brzmieniem amerykańskiej duszy. Pisze

Tuż przed pierwszym koncertem Grizzly Bear w Polsce, podczas OFF Festivalu 2018, z wokalistą i gitarzystą zespołu Edem Droste’em o życiu w trasie – niewyspaniu, dezorientacji i godzinach czekania, które poprzedzają codzienną dawkę scenicznej euforii – rozmawiał

Choć …And You Will Know Us by the Trail of Dead pracują obecnie nad nową płytą, na OFF Festivalu zaprezentują w całości swój kultowy album sprzed 16 lat. Jason Reece oraz Autry Fulbright II opowiadają o kulisach powstawania „Source Tags and Codes”, wspominają burzliwe pierwsze lata w Austin oraz mówią o ryzyku, jakie rodzi nagranie wynoszonego na ołtarze albumu. Rozmawia

Syny są na polskiej scenie muzycznej zjawiskiem osobnym. Bitów autorstwa „88” powinno im zazdrościć pół hiphopowego środowiska, tak samo koncertowej scenografii. Ich oryginalny debiut tekstowo sytuował się równie blisko Molesty, co Masłowskiej, a recenzje i frekwencja na promujących tegoroczny „Sen” koncertach pokazują, że Syny poradziły sobie z wysoko zawieszoną poprzeczką. Syny, czyli Piernikowski i „88” mówią o prostych wartościach, sztucznej inteligencji i podejrzliwym stosunku do goretexu (a czasem i do ortografii). Rozmawiał

Nabyłam sprawności zdradzonej, nabyłam sprawności współuzależnionej. Zaczęłam się rozglądać i okazało się, że jest wiele kobiet takich jak ja. Te sprawności tworzą określony zestaw cech, na które jest jedno antidotum – zajęcie się sobą – mówi Katarzyna Nosowska, wokalistka i autorka piosenek. Rozmawiał

Ludowe pieśni z Polesia to porozsypywane fragmenty wielkiego kobiecego eposu. Mówią o dziewczynie, która została sama z dzieckiem. O żonie, której mąż nie puszcza do rodziny, o tęsknocie za domem, o złej teściowej – opowiada Maniucha Bikont. Rozmawiała

Popularni raperzy są świetnymi nośnikami reklamowymi. Dlatego firmy odzieżowe chętnie wysyłają im darmowe ciuchy i buty. Kamil Pivot jest pierwszym, który najchętniej przyjmie… pieluchy. O debiutanckiej płycie rapera i jego początkach, oraz o scenie hip-hopowej pełnej rodziców pisze

Wokalistki i raperzy, producenci i producentki: ci, dla których miniony rok był czasem zdobywania szczytów, ugruntowywania swojej pozycji lub spektakularnych powrotów. Kolejność – tym razem – alfabetyczna. Ostatnią część muzycznego rankingu 2017 przedstawia

Subiektywny ranking muzyczny roku 2017, część druga. Przedstawia –

Subiektywny ranking muzyczny roku 2017, część pierwsza. Przedstawia –

Przedwojenna kamienica, mieszkanie w nowym budownictwie, jednorodzinny domek – każde miejsce jest dobre, by zorganizować w nim koncert podczas Jazztopadu. Jego trasą ruszył

Nie wiem, czy ojciec kiedykolwiek widział mnie grającego na żywo. Podobno śledził moją drogę zawodową. Pewnie gdybym urodził się trochę wcześniej, więcej rzeczy udałoby nam się zrobić wspólnie. Jeśli czegokolwiek żałuję, to właśnie tego – mówi Janek Młynarski, muzyk multiinstrumentalista i kompozytor, syn Wojciecha Młynarskiego.

Jesień, ta warszawska, po raz dwunasty. Relacjonuje

W swojej ojczyźnie jest gwiazdą, ale muzyk ten dobrze znany jest też na arenie międzynarodowej. Może dlatego, że pochodząca z Sierra Leone muzyka bubu, podobno podpatrzona u czarownic, stawia przed sobą uniwersalny cel: ulżyć ludziom w cierpieniu. Walczy też o prawa kobiet. „Jeśli ktokolwiek troszczy się jeszcze o ludzkość, to właśnie one” – z Janka Nabay rozmawia

Wystawę sukni legendarnej francuskiej piosenkarki w Muzeum Mody w Paryżu opisuje i recenzuje

Proszę wymienić nazwiska trzech sławnych kompozytorów… Czy jest w tym gronie kobieta? Nie ma? A może jest, tylko w męskim przebraniu?

Słynną groźbą z piosenki 12 groszy Kazik Staszewski zniechęcił dziennikarzy do rozmawiania z muzykami o słowach ich piosenek. Podejmując pewne ryzyko, spotkaliśmy się z Gabą Kulką i Piotrem Ziołą. Artystka napisała kilka tekstów na debiutancką płytę młodego muzyka. Kulka i Zioła zdradzają kulisy swojej tekściarskiej współpracy przy "Revolving Door" oraz plany na najbliższą przyszłość.

Czyli o ewolucyjnym i biologicznym sensie muzyki.

Walcząc z kolejnymi przeciwnościami losu, Ariana Grande nagrała jeden z najlepszych popowych albumów tego roku. Chwali

Choć komponowany głównie w pojedynkę, najnowszy album Spiritualized w sferze formalnej imponuje rozmachem. Idąc za ciosem, samemu można machnąć ręką na to, że zespół nie mówi nam tu nic nowego. Pisze

W niedawno pokazanym trzecim sezonie „Twin Peaks” ich muzyka zwiastowała niebezpieczeństwo. Nic dziwnego, bo czerpiąca z noise rocka i industrialu twórczość Uniform aż kipi intensywnością, a „The Long Walk” to płyta o finezji startującego odrzutowca. Pisze

Na najnowszej płycie Daniela Bachmana wirtuozowską grę na gitarze i tradycyjne melodie z Appalachów zakłócają szumy, drone’y i trzaski radioodbiornika. O płycie „The Morning Star” pisze

Amerykańska producentka Laurel Halo znów wymyśla się na nowo. Ma szerokie muzyczne horyzonty, tylko że nie widzi zbyt daleko. Dlatego pomysłu wystarcza jej na pół płyty. O „Raw Silk Uncut Wood” pisze

Dramatyczne okoliczności powstawania „Our Raw Heart” nie wpłynęły negatywnie na muzykę amerykańskiego trio YOB. Tegorocznym albumem giganci doom metalu tylko potwierdzają swoją pozycję. Przekonuje

Poprawiane przez kolejnych krewnych opowieści rodzinne potrafią działać usypiająco. Bazująca na nich muzyka również. Pisze

Świetnie zaśpiewana, ciekawie zaaranżowana i wpadająca w ucho – nowa płyta Mateusza Franczaka ma wiele zalet. Zbyt wiele. Pisze

Na swojej pierwszej płycie Alameda 4 w rewelacyjny sposób wkomponowuje bliskowschodnią melodykę w gatunkowe ramy noise-rocka i metalu. O „Czarnej wodzie” pisze

Lubimy piosenki, które kiedyś już słyszeliśmy. Ciało zalewają endorfiny, gdy z głośników dobiega utwór przywołujący miłe wspomnienia. Bo generalnie lubimy to, co znamy. Tak jesteśmy skonstruowani i tak działa nasz mózg. Ale każdy kij ma dwa końce.

Swoją najnowszą, krótką płytą Kanye West odpowiada na kilka nurtujących jego fanów pytań, ale brakuje mu pomysłów, by postawić kolejne. Ocenia

Najnowsza płyta Terrence’a Thorntona szybko stała się ledwie przypisem do beefu z Drake’em. Szkoda, bo to nie tylko najlepszy album solowy rapera, ale także jedna z najmocniejszych hiphopowych propozycji w tym roku. Pisze

Wbrew swojej nazwie Wczasy nie proponują nam wcale wakacyjnego eskapizmu. Przeciwnie, „Zawody” to album o zmęczeniu: pracą, samotnością i piosenkami o niczym. Recenzuje

Na nowym albumie The Sea and Cake unika koturnowości. „Any Day” to zwiewna melodyjność osadzona na wychuchanych popjazzowych rytmach – i gwarant sukcesu. Płyta udowadnia, że trio doskonale zdaje sobie sprawę, w jakiej wadze ma zapewniony mistrzowski pas. Pisze

Po kilku latach milczenia duński zespół Iceage powraca z najdojrzalszą płytą w swoim repertuarze. O krążku „Beyondless” pisze

Jest raperką, celebrytką i gwiazdą popkultury wymykającą się klasyfikacjom. Cardi B i jej pełnoprawny debiut prowokują do tak rozmaitych dyskusji, że łatwo pominąć w nich wątek muzyczny. A właśnie wydała „Invasion of Privacy”. Pisze

„Freedom” to nie tylko najlepszy album w dorobku Amen Dunes, ale też mocny kandydat na płytę roku w kategorii folk rock – recenzuje

Udowadniali już, że potrafią łamać rytm i gatunkowe ramy. Zdarzało im się wzbudzać zachwyt i konsternację. Jakub Lemiszewski i Teo Olter znów zaskakują – tym razem udowadniają, że potrafią pisać ładne piosenki. Płytę „Post Refference” recenzuje

Interesująca muzycznie, ale nudnawa tekstowo płyta Pro8l3m jest dowodem na to, że wulgarność zużywa się szybko, a to, co jeszcze wczoraj było szokujące, staje się groteskowe. Punktuje

Zarówno na poziomie muzyki, jak i uprawianej za jej pomocą publicystyki Seun Kuti pozostaje nieodrodnym synem swojego ojca. „Black Times” to ekstatyczny afrobeat o rewolucyjnym przesłaniu. Pisze

Na swojej najnowszej płycie Phil Elverum po raz kolejny śpiewa o przedwcześnie zmarłej żonie. Tym razem to nie bezlitosny zapis żałoby, ale próba pogodzenia się ze śmiercią. O „Now Only” pisze

Nikt nic nie wie – rozchwytywany nowojorski zespół Zs postarał się o to, aby jego najnowsza płyta nie trafiła do przypadkowego odbiorcy. W efekcie zaskakującego pomysłu „Noth” mogą już słuchać Słowacy, Polacy i Czesi, ale nie Amerykanie. Pisze

Parafrazując tytuł debiutanckiego albumu Małpy, najnowszy album duetu Rasmentalism to „Kilka numerów o niczym”. Ocenia

Wyobrażam sobie, że są słuchacze, którzy woleliby, aby zespół zachował więcej z surowości i dzikości, ale nawet oni powinni docenić kunszt „Re:akcji mazowieckiej”. O nowym albumie Kapeli ze Wsi Warszawa

Nową, trochę chaotyczną, płytę Scallops Hotel wypełnia beztroski lo-fi hip-hop. Ale czego się spodziewać po projekcie, którego nazwę trzeba by tłumaczyć jako Hotel Przegrzebków. O „Sovereign Nose Of Your Arrogant Face” pisze

Pracujący na najwyższych obrotach duet Xylouris White z zadziwiającą łatwością łączy tradycję kreteńskich pieśni z jazzem, bluesem, rockiem i wszystkim innym, co akurat ma pod ręką. Pisze

Wymagający, ale też hojnie wynagradzający cierpliwość album Trupy Trupa „Jolly New Songs” eksploruje, traktowaną ostatnio po macoszemu, estetykę rockowej alternatywy – pisze

Budowlaniec po szkole muzycznej, świetny tekściarz, który nie pisze tekstów, i poruszający wokalista, która zjada sylaby. Nie rozumiem, jak działa Kortez, ale działa – przyznaje

Brytyjski producent James Holden nie ogląda się wstecz. Odkąd zrezygnował z pozycji złotego dziecka muzyki klubowej, konsekwentnie poszukuje nowego języka. O płycie „The Animal Spirits” pisze

Na swoim drugim albumie, wydanym pod pseudonimem King Krule, Archy Marschall przeistacza się z wokalisty o intrygującym głosie w charyzmatycznego artystę konsekwentnie rozwijającego swoją autorską, choć przecież nie rewolucyjną, wizję muzyki. Pisze

Za sprawą jednej z polskich premier w muzycznej prasie pojawiło się ostatnio nazwisko fascynującego gitarzysty i kompozytora – Robbie’go Basho. Warto wykorzystać tę okazję, by polecić nagranie koncertowe, które w tym roku doczekało się swojej premiery. Pisze –

Solowy debiut Wikiego z RATKING nie spełnia pokładanych w nim oczekiwań.

Choć nowej płyty Natalii Przybysz słucha się naprawdę dobrze, trudno spodziewać się, by powtórzyła ona sukces poprzedniczki – pisze

To jedna z tych płyt, o których się mówi i którymi się mówi. Wulgarny, obsceniczny, ale też szalenie charyzmatyczny Kaz Bałagane to postać na miarę Tedego z przełomu wieków. Z całym dobrodziejstwem inwentarza. Pisze

„Szprycer” to po prostu zbiór sprawnie napisanych piosenek o życiu bogatej, trochę zblazowanej warszawskiej młodzieży – najnowszą płytę Taco Hemingwaya recenzuje

Kwartet tworzą Songhajowie pochodzący z północnego Mali. Gdy islamiści zaczęli wprowadzać w regionie prawo szariatu, zakazując grania bluesa jako muzyki szatana, ruszyli oni do położonego na południu kraju Bamako. Tam poznali się i wpadli na pomysł, by założyć zespół grający muzykę charakterystyczną dla regionu, który musieli opuścić. Ruszyć w świat pomógł im Damon Albarn, wokalista Blur. Dla Malijczyków – tak jak dla pierwszych bluesmanów – granie jest formą ucieczki przed okrucieństwem otaczającego ich świata. O płycie „Resistance” Songhoy Blues pisze

Ellen Arkbro sięgnęła po XVII-wieczne instrumenty, w tym organy, puzon i róg, ale twórczości nie można określić mianem renesansowej czy barokowej. „For Organ and Brass” to płyta skomponowana na instrument sprzed stuleci przez kompozytorkę będącą pod wpływem minimalizmu i fluxusu, która – jak sama przyznaje – stara się pisać bluesowe melodie. Pisze –

„Summertime ‘06” Vince'a Staplesa jawi się z perspektywy dwóch lat jako arcydzieło. To naszpikowana genialnymi metaforami opowieść o życiu czarnego chłopaka, który mierzy się zarówno z komercyjnym sukcesem, jak i tradycyjnym rasizmem. Mam jednak nieodparte wrażenie, że zły dobór producentów położył tegoroczny album Staplesa. Pisze –

Jeden seans z „Thin Black Duke” wystarcza, by usprawiedliwić wolne tempo pracy zespołu. Niby to tylko rockowy kwartet, ale Oxbow miesza elementy charakterystyczne dla rocka czy bluesa w sposób doprawdy unikatowy. Oxbow zrobił coś jeszcze, co powinno mnie powstrzymać przed włożeniem płyty do odtwarzacza – orkiestracje. Słyszałem już zbyt wiele takich „wizjonerskich” mariaży, żeby nie wiedzieć, że jest to sprawdzony przepis na spektakularną klęskę. Nie tym razem – pisze

Po całkiem udanym, ale wtórnym w stosunku do debiutu Helplessness Blues miałem obawy, że Fleet Foxes zastygnie w formalinie i do końca kariery będzie występować jako „folkowe Beach Boys” albo „Mumford & Sons z ambicjami”. Aż po sześciu latach milczenia zespół powrócił, by zdystansować swoje dokonania. Będzie o nich głośno – pisze

PRO8L3M ma słabość do piętrzenia opisów kolejnych orgii, ale także do political fiction. Tym razem jednak akcja utworów nie rozgrywa się w przyszłości ani w rzeczywistości, w której życie rozmija się z doświadczeniem odbiorcy (jak w mockumencie Pocztówki z Republiki Absurdu z udziałem muzyków). Wizja świata przedstawiona na Hack3d by GH05T 2.0 jest dystopijna, miesza to, co fikcyjne, z tym, co możliwe lub wręcz prawdopodobne. Pisze

Przez lata był jednym z tych zespołów, którego płyty zawalają supermarketowe kosze z przecenami. Ale od powrotu na scenę w 2014 r. Slowdive jest przyjmowany z wyjątkowym entuzjazmem. Podobnie jak wydana właśnie płyta. I wcale mnie to nie dziwi – o krążku „Slowdive” pisze

Pablopavo nie jest dobrym wokalistą. I jego wytwórnia tego nie kryje. Ale muzyk nadrabia samoświadomością. Gorzej, że na nowym albumie nie najlepiej jest z tekstami i brakuje muzyki. Pod dostatkiem jest zaś nostalgii (znowu) – pisze

Wydana w tym roku płyta Marka Kozelka jest jak dziennik, któremu zabrakło redakcji.

Amerykańska diwa powoli żegna się ze sceną operową, ale nowa płyta potwierdza dobrą formę śpiewaczki – recenzuje

Na swej najnowszej płycie Thundercat przeskakuje pomiędzy stylami, współpracownikami i chwytami na gryfie. Konsekwencję zachowuje jedynie w unikaniu ważkich tematów i wprowadzaniu w dobry nastrój – płytę poleca

O najnowszej płycie trapowego zespołu Future i rosnących wpływach kulturowych Atlanty pisze

Kelela, najważniejszy głos nowego R’n’B i autorka wybitnego albumu „Take Me Apart”, wystąpi 20 lutego w warszawskim Teatrze WARSawy.

Trwa XXI Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena.

Zbite w pulsującą masę utwory przypominają Mazzollowy „zlew” – zderzanie odległych elementów i porządkowanie ich w ogniu kolektywnej improwizacji.

Utwór muzyczny polskiej pianistki Hani Rani.

Publikujemy teledysk zespołu "Na Górze", o którym możecie przeczytać w wiosennym numerze "Przekroju".