Babcia nauczyła mnie, żeby się nie skarżyć. Mówiła, że zawsze znajdzie się sposób, by wrócić do pozycji stojącej, choćby żyło się w skosie czy nawet na kolanach. Takich rzeczy uczymy się powolutku, ale… uczymy się. Oprócz wyposażenia w tę umiejętność otrzymałem od niej najwspanialsze lekcje miłości. Była osobą, która kochała wszystko i wszystkich – mówi Jan Jakub Kolski. Z reżyserem i scenarzystą filmu „Ułaskawienie” rozmawia

Radosna feministka i radosny antyfaszysta – ich rady zabieram z Berlinale do domu. Prawdziwe historie znów były najbardziej nieprawdopodobne. Podsumowanie zakończonego w weekend 69. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie przygotował

„Grâce à Dieu” (Dzięki Bogu) podczas 69. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie otrzymał Grand Prix Jury. Obraz nawiązuje do głośnej sprawy księdza Bernarda Preynata, który w latach 1971–1991 opiekował się grupą harcerzy w okolicach Lyonu. Dziś wiemy, że na obozach molestował około 70 nieletnich, a jego przełożony – kardynał Philippe Barbarin, arcybiskup Lyonu – co najmniej kilka lat tuszował sprawę. Film opowiada o chłopcach, którzy już jako dorośli mężczyźni wnieśli oskarżenie, wywołując burzę na miarę bostońskiego „Spotlight”. Z reżyserem „Grâce à Dieu” François Ozonem podczas Berlinale rozmawiał

Nieustannie trzeźwy Mr. Jones. Okropnie pijany Herr Honka. Walcząca o akceptację Petrunija. Poznajcie bohaterów pierwszego weekendu Berlinale. Relację z festiwalu przygotował

W „Domu, który zbudował Jack” Lars von Trier kontynuuje rozpoczętą jakiś czas temu zabawę z gatunkami: w „Antychryście” był to horror, w „Melancholii” – kino katastroficzne, a w „Nimfomance” – porno. Tym razem reżyser proponuje coś w stylu pamiętnego „Dextera”: zabójca nie jest antagonistą, tylko głównym bohaterem, a my – wykiwani przez mechanizm projekcji-identyfikacji – jeszcze mu na dodatek kibicujemy. Recenzuje

Krzysztof Kieślowski dał mi szansę zdarcia maski, zrzucenia wędzidła szekspirowskiego tekstu, w którym nie można przekręcić choćby sylaby. Otrzymałem coś, o czym wtedy mogliśmy tylko marzyć, czyli wolność. Przekonywał mnie, że występ przed kamerą jest szansą powiedzenia czegoś od siebie. Kino zaczynało się dla niego w miejscu, w którym mogliśmy przekazać nasz stosunek do współczesnego świata – mówi Jerzy Stuhr, jeden z najwybitniejszych i najpopularniejszych polskich aktorów teatralnych i filmowych. Rozmawia

Urodził się w Polsce, dzieciństwo spędził w Ameryce, studiował w Krakowie, potem jeszcze kilkakrotnie lawirował między tymi dwoma krajami. Jego biografia jest wystarczająco pojemna, by objąć co najmniej trzy życiorysy, a rzeźbiarski talent to tylko wierzchołek góry lodowej geniuszu, ambicji i ego. Dokument Ireneusza Dobrowolskiego „Walka: Życie i zaginiona twórczość Stanisława Szukalskiego” przypomina o postaci zmarłego w 1987 r. rzeźbiarza. Poleca

Roma” w reżyserii Alfonsa Cuaróna to film wielki i mały jednocześnie. Ot, takie tam arcydzieło. Recenzuje

Reżyserka Marta Prus może i stawia pomnik sile sportowego ducha, ale przy okazji nadkrusza dużo większy pomnik: sportu w ogóle. Po obejrzeniu „Over the Limit” aż się prosi, by zacytować internetowego klasyka: na co to komu? Recenzuje

Reportaż o pamięci autorek filmu „Fuga”. W rolach głównych Gabriela Muskała i Agnieszka Smoczyńska.