O muzycznych zagadkach ukrytych na obrazach opowiada Iza Smelczyńska.
„Sleeping with the Devil” (Śpiąc z diabłem) to projekt kanadyjskiego fotografa Aarona Vincenta Elkaima. W tym poruszającym cyklu zdjęć Elkaim przygląda się życiu Indian z osady Fort McKay położonej nad rzeką Athabasca w Kanadzie. Na zdjęciach widać, jak kopalnie odmieniły piękny niegdyś krajobraz Alberty.
Boliwijski rezerwat Eduardo Avaroa, położony w południowo-zachodnim rejonie kraju, tuż przy granicy z Chile, słynie z czynnych wulkanów, gorących źródeł, gejzerów i fumaroli. Jego piękno na fotografiach ujęła młoda, polska fotografka Sonia Szóstak.
Fotografie Szymona Rogińskiego z cyklu „Borderlands”
Brytyjski fotografik Julian Germain przez osiem lat fotografował ciche, pełne kontemplacji życie Charlesa Snellinga, starszego pana mieszkającego samotnie w portowym mieście na południowym wybrzeżu Anglii.
Jedna z pierwszych serii fotograficznych słynnego fotografa Wojciecha Plewińskiego.
Seria zdjęć jemeńskiej fotografki Yumny Al-Arashi.
Zdjęcia Janka Zamoyskiego z serii fotograficznej „Heave Away”
Zdjęcia ze słynnej serii jeszcze słynniejszego fotografa, Wojciecha Plewińskiego.
Cykl zdjęć Rogera Ballena, portretujący życie chłopców na całym świecie.
Odkąd wybuchł konflikt i zaczęło się więcej mówić o Syrii, odtąd pamiętam nazwisko Maćka Moskwy. Był wśród osób, które opowiadały o tym państwie lub je pokazywały, wyjaśniały, o co chodzi, przywoziły relacje. On i piszący Rafał Grzenia. Teraz Moskwa wraca. Była „Sura”, teraz jest „Saraha”. Szczera opowieść o Syrii na 69 czarno-białych zdjęciach. Pisze
Choć w „Faworycie” Yorgosa Lanthimosa dzieje się wiele, tak naprawdę nic nie może się tu wydarzyć. Karty są z góry rozdane, a nam pozostaje patrzeć bezradnie, jak bohaterki prześcigają się w okrucieństwie. Jedyną stawką jest zaś kwestia, jak daleko można przesunąć granicę bycia okropnym. A to już okolice nudy. Pisze
Tak przekrojowej wystawy, tak dużej, historycznej i aktualnej nie było dawno. Każde miejsce byłoby dobre, ale najlepsze: Łódź – miasto awangardy, a dla fotografii szczególne w czasach triumfu konceptualizmu. Idealna do tego galeria: Forum Fotografii. Krzysztof Cichosz otwierał ją 35 lat temu. Ładna rocznica. Rozmawiamy o awangardzie, a nie tytułowej „fotografii”, jako jakiejś osobnej i czystej formie. W Polsce i na Ukrainie. Pierwszą odsłonę gigantycznej wystawy „Eksperyment!” recenzuje
Tytus Grodzicki staje w szeregu z klasycznymi reporterami, tymi od „decydującego momentu” i tymi od „jeśli nie jesteś wystarczająco blisko”. Na dodatek w czerni i bieli. Nie ma tutaj tego – ponoć legendarnego – nieba, jest za to wyostrzony zmysł dotyku i węchu. O „Deglet Nour” pisze
Tysiące zdjęć w jednym miejscu. To jakby siedzieć kilka dni w Internecie i przeglądać, tylko że tu jest na żywo, w oryginałach. Wszystko piękne, ważne. Energia i kobiecość. Ale to niezupełnie w duchu feministycznym. Albo coś tu z nim nie zagrało. Jedna z prac z hasztagiem MeToo. Bo też ten kuratorski wybór to bardziej hasztagi niż realne dostrzeganie.
Niedawno zmarły Nicolas Roeg, autor kontrowersyjnego „Przedstawienia” (1970), odważnie eksplorujący mroczne zakamarki ludzkiej duszy hollywoodzki outsider, był absolutnym mistrzem w budowaniu poetyckich, głęboko alegorycznych obrazów. To właśnie obrazy, a nie historie, nadają strukturę szczęśliwie wolnym od morałów filmom reżysera, decydując o ich rytmie, nastroju i spójności.
Na wysokości 1438 m nad poziomem morza Grażyna Kulczyk spełniła swoje marzenie o muzeum sztuki w alpejskiej wsi. Wioska jest mała, ambicje duże, muzeum niezwykłe. „Przekrój” odwiedził je w przededniu otwarcia. Swoje wrażenia opisuje
W czym się trzyma cenne przedmioty, żeby nie ucierpiały w trakcie przenoszenia lub żeby się nie zakurzyły? W pudełkach, puzdereczkach, kejsach, skrzyniach. A kto jeszcze i kiedy używa słowa futerał? Pod takim tytułem swoje zdjęcia z polskich pałaców zebrała w książce i na wystawie Anna Orłowska. Pszczyna, Oleśnica, Łańcut, Nieborów, Moszna, Ponary. Wielkie nazwy, historyczne, cała Polska. Doskonały przewodnik. Znakomicie ilustrowany. Zostawiający więcej pytań niż odpowiedzi. Pisze
Patrząc na prawe skrzydło tryptyku „Ogród rozkoszy ziemskich” Hieronymusa Boscha, można odnieść wrażenie, że malarz przeżył w dzieciństwie traumę na lekcjach rytmiki. Rozrzucone po obrazie instrumenty wydają się narzędziami tortur.
„W świecie architektury porażki stanowią tabu, podobnie jest w ogóle we współczesnym społeczeństwie. Przenika je skrajnie okrutny etos sukcesu” – mówi Reinier de Graaf, holenderski architekt. Rozmawia
