Cały świat dąży do zwiększenia konsumpcji mięsa. Różnicę robi tutaj prawie 1,5 mld Chińczyków, wielu spośród nich staje się coraz zamożniejszymi i domaga się dostępu do mięsnych dóbr. Na chwilę obecną nie osiągają jeszcze naszych standardów – w Europie jedna osoba konsumuje rocznie 80–90 kg mięsa, w Chinach jest to 35 kg na osobę. Jeśli osiągną nasz poziom, będzie to poważny problem – twierdzi Enrico Parenti, reżyser filmu „Sojalizm”, z którym rozmawia
Biali, czarni, brązowi, żółci, bezzębni i w okularach, łysi i potargani, matki, ojcowie, dzieci i starcy, kolejni kierowcy zatrzymywanych kciukiem samochodów – wszyscy ci napotkani ludzie najzwyczajniej w świecie uśmiechają się. Wtedy przypomniał mi się tytuł, tak koszmarnie spolszczony w programie Millennium Docs Against Gravity. O filmie „Daleka podróż za jeden uśmiech” pisze
Tuż przed światową premierą filmu „Pokémon: Detektyw Pikachu” w reżyserii Roba Lettermana doszło do „wycieku” jego „pirackiej wersji” na YouTubie. Wydawało się, że mamy do czynienia z promocyjnym koszmarem – w rzeczywistości był to promocyjny majstersztyk. Specom od marketingu udało się nie tylko zareklamować film i zagrać na nosie niecierpliwym fanom, ale też uchwycić sedno pokemonowego fenomenu. Pisze
Czuję się znużony męskością. Nasz głos nie jest wcale ważniejszy od głosu kobiet. Mój film to rewers rzeczywistości, opowieść o kobietach, które są silne, odważne, wolne, głodne życia, pełniej go doświadczają. Stają się nadzieją dla świata – wyjaśnia Jacek Borcuch, reżyser i scenarzysta filmu „Słodki koniec dnia”, z którym rozmawia
Subiektywne zestawienie filmów z tegorocznej edycji festiwalu w Cannes, o których jeszcze nie pisaliśmy, które wyparliśmy z pamięci i które błysnęły, zagrały wyśmienicie i ocalały w procesie selekcji, prezentuje
Nic stało się wszechobecne. Otoczeni bodźcami z każdej strony, najsilniej czujemy brak. I nawet nuda nie wyparowała z deszczem, w czasie którego miała doskwierać dzieciom. Kiedy zaczynałem rozmowy z twórcami trzech projektów dotykających tego, co niemierzalne i niewyobrażalne, myślałem inaczej. Doświadczenie każdej z trzech perspektyw kazało mi wywrócić moje myślenie do góry nogami. Pisze
Spokojny, toskański klimat pełen wina, drewna i zieleni z muzyką Daniela Blooma sprawia, że film Jacka Borcucha w tle sobie przepływa, ale na pierwszym i drugim planie wybuchają kolejne pytania o Europę, o tę Europę, po której łąkach biegają pijani winem i dyskutujący o ideach i poezji Europejczycy, jeżdżą sobie kabrioletami po jej pagórkach, zamożni i szczęśliwi jak nigdy, a na jej obrzeżach budują ogrodzone obozy dla uchodźców. Pisze
„Symfonia Fabryki Ursus” jest przede wszystkim opowieścią o zarządzaniu przeszłością. W Polsce wspólnoty buduje się zazwyczaj na jakichś klęskach, na depresjach, na dezaprobatach. Reżyserka Jaśmina Wójcik proponuje tymczasem, by poszukać pozytywnych doświadczeń, a potem wynieść je na piedestał. Recenzuje
Tilda Swinton ścinająca głowy żywym trupom, Udo Kier polujący na Bogu ducha winnych Brazylijczyków. Jakby tego było mało – łebki z francuskiego blokowiska, uzbrojone w butelki z benzyną i kamienie, sir Elton John w odrzutowych butach. Poznajcie bohaterów pierwszego tygodnia festiwalu w Cannes. Relację przygotował
Aż trudno uwierzyć, że artystka, która przez blisko pół wieku tworzyła kanon światowej animacji, była nominowana do Oscara i nagród Brytyjskiej Akademii Filmowej, wciąż żyje w cieniu. Jak to możliwe, że o Caroline Leaf nie piszą podręczniki i encyklopedie? Zastanawia się
