Szukaj
Czy bajki o lisach to wyłącznie nasze projekcje, pragnienia i lęki? Może naprawdę w tych zwierzętach jest coś głęboko ludzkiego, a w człowieku – lisiego?
Jak uczyć dzieci, by je nauczyć, ale nie zanudzić? Wiesława Mitulska, pedagożka, podważa stereotypowy obraz szkoły i pokazuje, jak można rozwijać kreatywność i nieszablonowe myślenie już od najmłodszych lat.
Wdychaliście kiedyś hel? Można po nim mieć niezły odlot!
Nina nie rozumie rytuału, któremu co rok poddaje ją matka. Ale gdy dorasta do niebieskiego czepka, trafia na basen, gdzie doświadcza niezwykłej kąpieli… Przeczytajcie opowiadanie, którego autorką jest ukraińska pisarka i poetka
Cenne rzeczy można znaleźć nawet tam, gdzie się ich zupełnie nie spodziewamy. O idei szczęśliwych przypadków i o tym, jak można z niej korzystać, ucząc dzieci, mówi edukatorka Allyson Apsey.
„Słońce świeciło biało. Uzdrowisko nad Balatonem bielało w jego blasku, jak fotografowane nocą przy świetle magnezji. Bielone chałupki, komórki – wszystko było białe w obramowaniu piasku. Nawet niebo. Zakurzone liście akacji były białe jak papier do pisania. Dochodziło wpół do trzeciej.” Opowiadanie z archiwum „Przekroju”, którego autorem jest węgierski pisarz
Jak czytać dziecku, kiedy sami nie mamy na to zbyt wiele czasu i nie potrafimy się skupić? Czy lekturę należy traktować jak cotygodniowy trening? I czy naprawdę chodzi o wyrobienie nawyku? Odpowiedzi szuka – tym razem nie tylko w książkach –
Czym jest dzieciństwo dla nastolatki, a czym kobiecość dla 9-letniej dziewczynki? Między jednym a drugim brzegiem dorastania rozciąga się czas rzeczy trudnych do pogodzenia. Bunt wobec świata i wielka potrzeba czułości idą tu pod rękę.
Dorośli wszystko psują, więc – podobnie jak bohaterka tego opowiadania – lepiej nie dorastać. O swojej babci pisze biolog i prof. genetyki
To zupełnie naturalne, że postrzegamy życie na tym świecie tylko jako etap. Coś już było wcześniej i coś jeszcze będzie. Pisze badaczka z Boston University, zajmująca się funkcjonowaniem mózgu,
Rosną kolejne pokolenia Polaków, którzy nie czytają. Może to dlatego, że zamiast pozwolić książkom żyć, wciąż ślepo czcimy martwe księgi? Pisze prof. dr hab. Grzegorz Leszczyński.
Bruno Bettelheim, psychoterapeuta dziecięcy, chciał leczyć baśniami, troską i dobrocią. W jego szpitalu psychiatrycznym nie było krat w oknach, mali pacjenci mieli zdrowieć w miłej atmosferze, spokojnie wracać do sił. Opowieść o dobrym doktorze brzmi jak bajka. I kto wie – być może nią była.
Co zwierzęta dostają od rodziców? Jedne pożywienie, drugie umiejętności i wiedzę, jeszcze inne wsparcie emocjonalne – jak szympansy, których dorosłe samce w ciężkich chwilach szukają pociechy w ramionach mamy. Pisze Mikołaj Golachowski.
Matczyzna to emocjonalna i cielesna przestrzeń, która pojawia się w życiu o wiele wcześniej niż ojczyzna. Nasze skojarzenia smakowe są nierozerwalnie związane właśnie z nią. Pisze Renata Lis.
Ci z Państwa, którzy w dzieciństwie biegali po podwórku z chmarą innych dzieci, mogą się okazać zaskakująco dobrze przygotowani do zmian zachodzących we współczesnym świecie. O ekonomii współdzielenia w czasach PRL-u pisze Paulina Wilk. Czyta Nina Harbuz.
Chłopiec ujarzmiający wiatr, bojowniczka uśmiechu i pogromczynie plastiku. O niepełnoletnich i nieustraszonych, którzy zmieniają świat, pisze Maria Hawranek. Czyta
Historia dzieci profesora Alexandru Eliadusa uświadamia nam, że młodzi niekoniecznie mają dziś łatwiej. O znanym rumuńskim uczonym pisze Tomasz Wiśniewski. Czyta Grzegorz Kwiecień.
Prezentujemy świadectwo codziennej celebracji radosnego dzieciństwa, którego autorem jest Alain Laboile, fotograf i ojciec sześciorga dzieci.
A co, gdybyśmy nigdy nie poszli do szkoły i nie czuli, że musimy coś robić, by zasłużyć na miłość, uznanie i szacunek? Historię Andrégo i Arna Sternów przedstawia Maria Hawranek. Czyta Magda Karel.
Ilu bogów, tyle wersji ich życia. Ale coś je łączy – dzieciństwo. Co sprawdził i opisał Tomasz Wiśniewski. Czyta Weronika Nockowska.
