Szukaj
Niezła jest geneza tego przedstawienia. Bo powstało jakby na złość! REŻYSERCE na złość. W 2016 roku, gdy to od niej zależało, „nic nie dała” Warszawie na Festiwalu Szkół Teatralnych. Ponoć spektakle Akademii Teatralnej były poniżej poziomu. Skoro tak, to zapraszamy – proszę zrobić lepsze, skoro jesteś taka mądra! O „Ustawieniach ze świętymi” w reżyserii Agaty Dudy-Gracz pisze
Pierwszy odcinek tego serialu może być frustrujący. A jednak, mówiące o drapieżcach współczesności „Niewiarygodne”, powinno zyskać w nadchodzących latach siłę uderzeniową bliską „Mechanicznej pomarańczy” Kubricka. Pisze
Tytuł najnowszego albumu Roberta Piernikowskiego sugeruje składankę i rzeczywiście „The best of moje getto” przypomina charakterem luźny zbiór różnorodnych, zazwyczaj udanych pomysłów. Niespecjalnie mnie to cieszy, ale daleki jestem od dogmatyzmu, wedle którego wraz z przenosinami do większej wytwórni (Asfalt) i otworzeniem się na artystów z innych środowisk Piernikowski oficjalnie się skończył. Pisze
Jak się robi spektakl Lupy? Tak jak ostatnio: długo, powoli, nago, nielogicznie, czyli onirycznie, wielkoobsadowo, metafizycznie (tak, METAFIZYKA!), późnomodernistycznie, arystokratycznie, dekadencko oraz Piotrem Skibą. Klasa próżniacza siedzi i się nudzi. O „Capri – wyspie uciekinierów” w reż. Krystiana Lupy pisze
Na swojej solowej płycie Kim Gordon czerpie z gatunków odległych dokonaniom Sonic Youth. Porusza się po nich z zadziwiającą lekkością. O „No Home Record” pisze
Ascetyczny, ale jakże melodyjny. Czytelny w inspiracjach, ale tak autentyczny, że aż przejmujący. Debiut zespołu Dłonie jest jednym z najprzyjemniejszych muzycznych zaskoczeń jesieni. Pisze
Klasyczny układ: on ją kocha, lecz ZA MAŁO! Na jej miejscu bym się cieszył, że kocha w ogóle, ale Flaubert wtedy jeszcze pisał „Panią Bovary”, jeszcze nie miał napisanej, jeszcze nie był „Flaubert”. To jest przestroga dla wszystkich kobiet i mężczyzn: nigdy nie wiecie, kto to jest, kogo kochacie. Nowo przetłumaczone listy Flauberta do ukochanej czyta
Jesse uciekł z niewoli i ot, musi wydostać się z miasta. Proste? Cóż, jeśli pięć sezonów „Breaking Bad” czegoś nas nauczyło, to przede wszystkim tego, że nic nie jest proste – film „El Camino” recenzuje
Przyszła jesień, a do wiosny jeszcze daleko… Nawet kiedy świeci słońce, czujecie już pewnie niepokój związany z nieuchronnością pór roku i przestawianiem zegarków. Może nawet deszcz dzwoniący o szyby przyprawia Was o dreszcze, a świat wydaje się niekiedy szary i brzydki. Mogły dopaść Was też bardziej współczesne lęki… Nie martwcie się! Jeśli macie którykolwiek z tych niepokojących objawów, rekomendujemy sięgnięcie po książkę! Recepty przepisuje
Już od pierwszych scen na z sielskiej plaży na greckiej wyspie Chios, gdy relaksujący się turyści z konsternacją obserwują, jak z podpływającego nagle do brzegu pontonu wyskakują zdesperowani afrykańscy migranci i uchodźcy w kamizelkach ratunkowych, francusko-niemiecki serial „Eden” idzie pod prąd zero-jedynkowemu postrzeganiu kryzysu migracyjnego, który niemal doprowadził do implozji Europy – pisze
