Fotografia sławnego duetu artystów, Mariny Abramović i Ulaya z 1986 r.
Fotograficzna opowieść o ludziach i lodzie. Alpejskie kraje próbują spowolnić jego topnienie. W tym celu w okresie letnim przykrywa się lód białymi płachtami, by nie docierały do niego promienie słoneczne.
Kilka lat temu przestałam jeść mięso. Moja decyzja nie wynikała ani z przesłanek ekologicznych, ani etycznych, mogłam jedynie zgadywać, jaki mechanizm osobistej eschatologii sprowokował mój wybór żywieniowy. – Ksenia Yurkova
Cykl Mikado jest kolejnym etapem mojej wieloletniej praktyki fotograficznej i obserwacji procesu twórczego. Przez ostatnie 15 lat technika cyfrowej obróbki obrazu nabrała dla mnie decydującego znaczenia. W projekcie Mikado, poruszając się w obszarze eksperymentu z formą, skoncentrowałem się na samym procesie twórczym i medium. – Igor Omulecki
Konsumencka decyzja o wyborze danego produktu żywnościowego to nie tylko kwestia stylu życia – może być ona uważana za wybór polityczny. Każdy produkt ma własną wyjątkową historię, kształtowaną przez różne czynniki, jak sposób produkcji, transportu, ślad węglowy czy zapotrzebowanie na wodę.
„Migrant” buduje narrację o kolejach życiowego losu małego egzotycznego ptaka, ale jednocześnie dotyczy takich zagadnień jak: relacja człowieka ze zwierzętami, konsekwencje postępującej urbanizacji oraz wysiłki zmierzające do stworzenia społeczeństwa idealnego.
Cykl Davida Fathi przedstawia Henriettę Lacks w stanie zawieszenia między utraconym życiem, a perspektywą nieśmiertelności. Przestrzeń graniczna rozdziela wyzysk i uznanie, to, co śmiertelne a nieśmiertelne, naukowe i afektywne, polityczne i osobiste, empiryczne i metafizyczne.
W swojej pracy Maria Loboda wykorzystuje istniejące mity, rytuały, symbole oraz obrazy z różnych systemów wierzeń, kultur i epok, czyniąc je częścią swojej twórczości.
Fluorescencyjne fotografie z cyklu Nightflight to Venus przywodzą na myśl zdjęcia tropikalnej fauny i flory czy organizmów zamieszkujących rafy koralowe, które możemy oglądać w filmach przyrodniczych. „Lubię o nich myśleć jako o rozpasanej fotografii przyrodniczej – przyznaje Maurycy Gomulicki. – To projekt jednoznacznie, choć w sposób nieoczywisty, erotyczny."
Richard Avedon był zafascynowany tym, jak wielkie możliwości otwiera przed nim fotografia: ten rodzaj sztuki pozwalał mu nie tylko oddać osobowość modeli, ale wręcz tchnąć w nich życie. Zdaniem fotografa pozy, nastroje, fryzury, ubrania i akcesoria stanowiły kluczowy element obrazu, ujawniający to, co dotąd pozostawało ukryte.
Jak fotografia pokazuje to, co niewidzialne? „Supernatural/Nadprzyrodzone” to tytuł tegorocznej edycji Fotofestiwalu. Od 13 czerwca, a w tym roku – dłużej niż zwykle. Poleca
Kto idzie na wystawę fotografii, zawiedzie się bardzo. (Chociaż nie powinien). Kto idzie na ilustrowaną lekcję historii: „A dowiem się czegoś o świecie”, też będzie miał pod górę. Kto zmierza do Zachęty po sztukę, to może pomińmy zupełnie. Grunt, że oczekiwania są różne, a wystawa, jakich jeszcze nie było. Konfuzja zrozumiała. O wystawie „»Polska« na eksport” pisze
W Kioto w świątyni Taizo-In przez 45 minut fotografowałem krople spadające do kamiennej sadzawki z przyciętego pod kątem bambusa. Trwało to tak długo, aż przestałem słyszeć cokolwiek wokół mnie. Dopiero po setnym plusku kropli przypomniały mi się kałuże w deszczu, które widzę z balkonu w Warszawie. I to, że przyjechałem z Polski. Plum. Opowiada
„Obraz wart jest tyle, co tysiąc słów” – podkreślali dziennikarze i fotoreporterzy już ponad sto lat temu, gdy mass media dopiero budowały swoją potęgę. Szybko okazało się, że zdjęcia mogą nie tylko pokazywać rzeczywistość, lecz także ją kreować. Pisze
Informacja o położeniu ośrodka, w którym wykonywał zdjęcia, jest objęta tajemnicą. Jej ujawnienie może być szczególnie niebezpieczne w sytuacji, kiedy ofiary biorą udział w dochodzeniu przeciwko handlarzom. Adrian Câtu opowiada o swoim dokumentalnym projekcie fotograficznym „Beyond Trafficking” poświęconym dziewczętom, które padły ofiarą handlarzy ludźmi. Stawia w nim pytania o etyczne aspekty fotografii dokumentalnej. Rozmawiała
162 zdjęcia, układ trochę chronologiczny, a trochę tematyczny. Klasyki już dzisiaj. Podstawa powojennej historii fotografii. Kunszt i maestria. Jednak przygotowanie zdjęć do druku pozostawia wiele do życzenia, szczególnie te najstarsze cierpią i wołają o ratunek. Ale nic to, wreszcie mamy pomnik! 450 stron pomnika. Wielki i zimny, odległy. Jakby walczący o miejsce w historii. Album „Łagocki” Marii Luizy Pyrlik ogląda i kwiaty pod nim składa
Wybór zdjęć Tadeusza Sumińskiego, m.in. z jego zagranicznych podróży do Mongolii czy Maroka, można oglądać do połowy maja w Galerii Fundacji Archeologia Fotografii. Prezentowane fotografie są ważnym ogniwem między wczesną fotografią uliczną a późniejszą pracą pejzażową. Wystawa odbywa się w 10. rocznicę śmierci fotografa.
Brak dosłowności jest siłą unikatowej książki „Deceitful Reverence” Igora Pisuka. Nie jest o odwyku, nie jest o depresji, nie jest o jednej osobie, o wyobcowaniu i tak dalej. To jest bardziej nieuchwytne, niż da się wypowiedzieć. Recenzuje
Przez krótki czas był pod wpływem realizmu socjalistycznego, ale szybko zainteresował się ekspresjonizmem i surrealizmem. Dziś Jerzy Lewczyński uznawany jest za kogoś, kto uczynił z fotografii przedmiot sztuki. Jego sylwetkę przybliża
Dwie kolejki. Spotkają się w środku. Potem są marsze, manifestacje, ale i okazje zwykłe – bal maturalny, środek osiedla, jakieś wesele. Zdjęcia wnikliwe i często zabawne. Dopracowane, co nie zdarza się zbyt często. Opracowane specjalnie do druku. Wszystko świetnie. Typografia pasuje, a nie narzuca się wcale, świetnie. No i tu trzeba z tym świetnie skończyć. W ogóle z recenzją. O albumie „Nie – Not” Adriana Wykroty pisze
