Pójście na cmentarz, ważna rzecz, w listopadzie kulturowo obowiązkowa. Mam chyba podobnie jak Siderski, że pamięci nie znajdę, przesuwając znicze w układ geometryczny, a spytam o zdjęcie z albumu i historię za nim. „Gdzie pamięć”, tam i tak warto zrobić zdjęcia. O albumie „Wyjedź Zostań” Rafała Siderskiego pisze
Czytelnik może dowolnie w kolejności oglądać, czytać, odwracać książkę w różne strony. Bawić się inteligentną rozmową o kraju dalekim i obcej kulturze. W rękach, co prawda, nie mamy stereoskopu, ale wystarczą nam własne oczy. O książce „Message” Macieja Jeziorka pisze
Fotograf Sebastião Salgado postanowił odbudować raj. Potrzebował 20 lat i 2 mln drzew – pisze
Przedstawiamy fotografie znanych osób wykonane tuż przed śmiercią.
Wszystkie ubrania wiszą na autorce. Nie leżą, nie układają się. Poza autorki daleka od tych, które znamy z katalogów domu odzieżowego. Ot, na wprost i na baczność. Tym bardziej kłuje w oczy ta pustka po lewej. Gdzie jest druga osoba? O wystawie Karoliny Jonderko „Autoportret z matką” w Selfpublishing pisze
17. edycja Miesiąca Fotografii za nami. Historia jest długa i piękna, pełna wzlotów i upadków. W przyszłym roku będzie pełnoletniość i może wtedy spojrzymy bardziej analitycznie wstecz. Chociaż hasło przewodnie w tym roku już prowokuje do podsumowań: „Co nam się podoba”. Na co padło? Odpowiada
Szwajcarski pisarz i podróżnik Nicolas Bouvier pisał w „Kronikach japońskich”, że chętnie umieściłby Kioto na liście 10 miast, które każdy powinien przetestować do życia. Warto tam zamieszkać przynajmniej na czas trwania corocznego festiwalu fotograficznego Kyotographie. U progu XXI w. serce awangardowego myślenia o medium fotografii bije właśnie w starożytnej stolicy Japonii. Rozmawiają historyczka sztuki
Kto idzie na wystawę fotografii, zawiedzie się bardzo. (Chociaż nie powinien). Kto idzie na ilustrowaną lekcję historii: „A dowiem się czegoś o świecie”, też będzie miał pod górę. Kto zmierza do Zachęty po sztukę, to może pomińmy zupełnie. Grunt, że oczekiwania są różne, a wystawa, jakich jeszcze nie było. Konfuzja zrozumiała. O wystawie „»Polska« na eksport” pisze
W Kioto w świątyni Taizo-In przez 45 minut fotografowałem krople spadające do kamiennej sadzawki z przyciętego pod kątem bambusa. Trwało to tak długo, aż przestałem słyszeć cokolwiek wokół mnie. Dopiero po setnym plusku kropli przypomniały mi się kałuże w deszczu, które widzę z balkonu w Warszawie. I to, że przyjechałem z Polski. Plum. Opowiada
„Obraz wart jest tyle, co tysiąc słów” – podkreślali dziennikarze i fotoreporterzy już ponad sto lat temu, gdy mass media dopiero budowały swoją potęgę. Szybko okazało się, że zdjęcia mogą nie tylko pokazywać rzeczywistość, lecz także ją kreować. Pisze
W Heliografiach, nowym cyklu prac Nicolasa Grospierre’a, fotograf porzuca jeden zeswych ulubionych tematów – architekturę – by zaprezentować prace, które można byuznać za antytezę Bressonowskiego „decydującego momentu”.
W wizji Bownika wyraziste, nasycone kolory ptasiego upierzenia rozpłynęły się i zamieniły w wirujące widmo spektroskopowe. Wymarłe ptaki powróciły do życia w formie tajemniczego, rzucającego cienie spektrum.
Do połowy XIX w. o kalifornijskich sekwojach wiedzieli tylko mieszkający w okolicy Indianie. W 1852 r. na 92 olbrzymie drzewa natrafił myśliwy Augustus T. Dowd. Sekwojami z hrabstwa Calaveras natychmiast zainteresowali się spekulanci. Pierwszą z nich, którą nazwano Gigantycznym Drzewem, ścięto 27 czerwca 1853 r.
Fotograf Sebastião Salgado postanowił odbudować raj. Potrzebował 20 lat i 2 mln drzew – opowiada Agata Kasprolewicz.
28 stycznia 1986 r. Centrum Kosmiczne im. Johna F. Kennedy'ego na Florydzie. Załoga Challengera kieruje się na platformę 39B, z której wyruszy w tragiczny lot.
Sieć internetowa, mimo że powszechnie dostępna, jako byt wirtualny pozostaje nieuchwytna. Jej wizualizacja (czyli to, co znamy jako Internet) jest zbiorem niebieskich obrazów sugerujących cyfrową nowoczesność. Pod tymi wyobrażeniami kryją się jednak adresy firm, które zajmują się usługami i obsługą Internetu.
Fokas odważnie rozbiera pozujących mu przyjaciół, lecz daleko mu do seksualizowania portretowanych ciał. Artysta poszukuje fizycznych i przestrzennych napięć, tworząc przewrotne i surrealistyczne choreografie przyciągania, uwodzenia, oderwania i oporu. Jego modele flirtują z koncepcjami autonomii i bezradności, często towarzyszy im niepokój i poczucie niepewności.
Fotogramy Sławomira Pawszaka genetycznie wpisują się w nurt eksperymentów wykorzystujących „rysowanie”, a właściwie „malowanie światłem”. Niewątpliwie najbliżej im do heliografik Hillera, ale nie tyle z uwagi na zastosowaną technikę, ile ideę.
Punktem wyjścia dla eseju wizualnego „Rubedo”, zrealizowanego w formie trójkanałowej animacji, jest kuratorski projekt Jakuba Woynarowskiego „Echoes” z 2014 roku oraz towarzyszący mu wykład performatywny „Redrum”, przygotowany we współpracy z Kubą Mikurdą.
Fotografia sławnego duetu artystów, Mariny Abramović i Ulaya z 1986 r.
Już od dziś w warszawskiej Galerii IFF można oglądać wyjątkową wystawę pokazującą rozwój polskiej mody na przestrzeni ostatniego stulecia, a na niej fotografie m.in. artystów związanych z „Przekrojem”.
Jak fotografia pokazuje to, co niewidzialne? „Supernatural/Nadprzyrodzone” to tytuł tegorocznej edycji Fotofestiwalu. Od 13 czerwca, a w tym roku – dłużej niż zwykle. Poleca
Wybór zdjęć Tadeusza Sumińskiego, m.in. z jego zagranicznych podróży do Mongolii czy Maroka, można oglądać do połowy maja w Galerii Fundacji Archeologia Fotografii. Prezentowane fotografie są ważnym ogniwem między wczesną fotografią uliczną a późniejszą pracą pejzażową. Wystawa odbywa się w 10. rocznicę śmierci fotografa.
Zdjęcia „kociaków”, czyli dziewczyn z okładek „Przekroju”, od dziś można oglądać w Poznaniu. Wykonał je legendarny fotograf pisma Wojciech Plewiński.
Fotografie Mandy Barker to spełnienie marzeń ekologicznego aktywisty o sztuce zaangażowanej – forma, której perfekcji nie można podważyć, i globalny problem, który mogą nagłośnić. Tymczasem ich istnienie jest przede wszystkim skandalem – i tym skłaniają do myślenia. O wystawach „Zupa” i „Poza nurtem” na 17. Fotofestiwalu w Łodzi pisze
Tutaj centralnym i finalnym punktem działań jest obraz – o wystawie w Fundacji Archeologii Fotografii pisze
Są miejsca i ważne imprezy, które wypada odwiedzić co roku – o festiwalu fotografii we włoskiej Cortonie pisze
Do galerii się idzie kontemplować, podziwiać. Bo żeby wystawę obejrzeć, wiadomo – trzeba przyjść później, bez tłumu. Wyjdźmy z galerii, w ogóle idźmy ulicami miasta. A tu z bramy, obok okna, na ogrodzeniu, na murze, po drodze – czarno-biała fotografia – o Without a gallery if necessary pisze
