Oto wygrywa zdjęcie momentalnie kojarzące się. Zapadające w pamięć. Doskonale skomponowane. Każda głowa jest tam, gdzie trzeba, i od razu w ciekawym przekroju społecznym. Jakby ich ustawił, porozstawiał w studio. Nie ma co marudzić. A jednak, coś zastanawia. O stanie fotografii prasowej przy okazji najlepszego zdjęcia Grand Press Photo 2018 pisze
Miesiącowi Fotografii w Krakowie zawsze zazdrości się możliwości: kuratorzy ze świata, produkcje i premiery. Tytuły w głównym programie zawsze trzymały poziom. Można było z nich więcej jednak bronić i drążyć. Co jednak ma wspólnego kryzys migracyjny z bezpieczeństwem danych? Dobre ćwiczenie na treningach interpersonalnych: wykaż się kreatywnością i powiąż znaczenia. Zaliczylibyście je w tym roku?
Artyści i krytycy mówią o dziełach, które noszą w pamięci, i o ich twórcach. O inspiracjach, wstrząsach artystycznych i zachwyceniach. Wrażeniach, które utkwiły pod powieką i zostaną tam na zawsze.
Monografie i wystawy Bogdana Dziworskiego i Mariana Schmidta porównuje
Kacper Kowalski i Agata Grzybowska ze strefy komfortu uciekli w odmiennych kierunkach, ale w podobnej porze roku. On – ku chmurom, ona – ku ludziom, którzy osiedlili się na bieszczadzkim pustkowiu. Śnieg, mrok, mgła. Zimno wizualne i metaforyczne. O książkach „OVER” i „9 bram, z powrotem ani jednej” pisze
Fotografie Baracka Obamy autorstwa Pete’a Souzy publikowano w prasie i na wystawach, również poza kontekstem politycznym. Były autentyczne i dobre. Z polskimi sprawa jest znacznie trudniejsza – o standardach i realiach rodzimej fotografii politycznej i o tym, co w niej razi, pisze
Łowił ryby harpunem pod wodą, modelki na krakowskich ulicach, a modne ubrania na ciuchach. Ale najważniejsze trofea zdobył z aparatem w ręku – Wojtek Plewiński, najsłynniejszy fotograf „Przekroju”, opowiada o swojej pasji.
... czyli jest już po wszystkim, i teraz dopiero wszystko się zaczyna – notatki z wystawy Tomasza Saciłowskiego w Galerii Sztuki Zachęta.
Miejsca bez tożsamości. Obrazy nie niosące znaczeń. Ulice bez ludzi. Wystawa bez tytułu. Zdjęcia, które powinny zostać odrzucone. Czy powinny być wystawiane? Janek Zamoyski uważa, że tak. O „Bez tytułu” w Galerii Czułość pisze –
Vivian Maier nie przestaje zadziwiać. Posługująca się za życia różnymi nazwiskami, fotografka z zamiłowania i z obsesji. Zbieraczka wszystkiego. Niania. Prowokuje do badania swojej historii. Christina Hesselholdt robi to na twardo i ostro, wymyślając w swej książce kompletnie nowy świat. Pisze
„Widzi-mi-się” to książka dla dzieci. O fotografii. Postanawiam oddać publikację w ręce grupy docelowej, właściwie – w jedną parę rąk. Książkę Rafała Milacha i Marty Szymańskiej recenzują Tadeusz Nowakowski i
Niektórzy mówią, że fotografia analogowa nie umrze nigdy. Tymczasem cyfra zdobywa kolejne przyczółki. Czyli rzecz o romantyzmie kliszy i zbyt szybkich pożegnaniach.
O wystawie Włocha Ernesto Bazana w Instytucie Fotografii Fort pisze
To skomplikowana książka. Łatwiej przeliczyć strony niż fotografie. Zdjęcia zostały ponakładane na siebie, jedno jest tłem, drugie bohaterem. Punkt kulminacyjny to trzykrotne powtórzenie portretu. O „Teatrze” Tomka Tyndyka pisze
Zdjęcia manekina Starmana w samochodzie Tesla na tle Ziemi swoim surrealizmem biją na głowę najlepsze hollywoodzkie produkcje science fiction. Tylko kto je właściwie zrobił?
O dwóch warszawskich wystawach fotografii albo szerzej – o popularnych sposobach pokazywania zdjęć.
O tym, co w fotografii naprawdę jest ważne.
Katalog wystawy czeskiego fotografa Vladimíra Birgusa recenzuje
Czy da się myśleć o przemijaniu, starości i śmierci bez lęku?
Jan Nĕmec napisał 500-stronicowy „biograficzny fresk” o jednym z najwybitniejszych czeskich fotografów Františku Drtikolu. Napisał go w formie pierwszoosobowej, zatem to ty fotografujesz, ty tańczysz na swoim ślubie, ty przeżywasz zawody miłosne podczas Wielkiej Wojny, a w końcu ty spotykasz w swoim studiu pierwszego prezydenta Czechosłowacji – o książce „Historia światła. Powieść o fotografie Františku Drtikolu” pisze
Fotografie Mandy Barker to spełnienie marzeń ekologicznego aktywisty o sztuce zaangażowanej – forma, której perfekcji nie można podważyć, i globalny problem, który mogą nagłośnić. Tymczasem ich istnienie jest przede wszystkim skandalem – i tym skłaniają do myślenia. O wystawach „Zupa” i „Poza nurtem” na 17. Fotofestiwalu w Łodzi pisze
Tutaj centralnym i finalnym punktem działań jest obraz – o wystawie w Fundacji Archeologii Fotografii pisze
Są miejsca i ważne imprezy, które wypada odwiedzić co roku – o festiwalu fotografii we włoskiej Cortonie pisze
Do galerii się idzie kontemplować, podziwiać. Bo żeby wystawę obejrzeć, wiadomo – trzeba przyjść później, bez tłumu. Wyjdźmy z galerii, w ogóle idźmy ulicami miasta. A tu z bramy, obok okna, na ogrodzeniu, na murze, po drodze – czarno-biała fotografia – o Without a gallery if necessary pisze
Rozmowa rzeka o wojennych losach, więzieniu, emigracji, pracy w redakcjach polskich i zagranicznych. Kilka epok, wielu artystów i galerie. Jest też mnóstwo o rodzinie (chociaż trudno się połapać w genealogii), przygodach, przyjaźniach, no i o kobietach – recenzja książki poświęconej Tadeuszowi Rolkemu
Cykl fotografii S.B. Walkera można czytać przez pryzmat jego książki – jako filozoficzną opowieść o życiu na granicy natury i kultury.
Projekt fotograficzny wspierający powstawanie archiwum artystycznego Miasta i Gminy Września.
Fotograf Wojtek Wieteska opisuje serię Travelling jako "historię miłosną z fotografią, z filmami, z książką, z kobietą, z krajobrazem, z martwą naturą, z ptakiem i z utraconym i odzyskanym rajem".
Dla wielu astronomów przełomową chwilą w życiu było zobaczyć po raz pierwszy Saturna. Astronauci zaś wspominają często moment, gdy ujrzeli z orbity – Ziemię. Która z tych planet jest piękniejsza?
Roger Steffens jest fotografem, archiwistą, autorem, aktorem, redaktorem, DJ i wykładowcą. Fotografuje od początku lat sześćdziesiątych, dokumentując swoje niekonwencjonalne życie i doświadczenia.
Projekt fotograficzny Cristiny de Middel
Tutaj wszystko dzieje się immaqa agaqu – może jutro. Następnego dnia znowu mówią: immaqa agaqu. Polarni Innuici żyją zgodnie z pogodą i porami roku. Jeśli pogoda pozwoli, mężczyźni polują, a rodziny odwiedzają krewnych – nawet w środku nocy.
Brytyjski fotografik Julian Germain przez osiem lat fotografował ciche, pełne kontemplacji życie Charlesa Snellinga, starszego pana mieszkającego samotnie w portowym mieście na południowym wybrzeżu Anglii.
Jedna z pierwszych serii fotograficznych słynnego fotografa Wojciecha Plewińskiego.
Seria zdjęć jemeńskiej fotografki Yumny Al-Arashi.
Zdjęcia Janka Zamoyskiego z serii fotograficznej "Heave Away"
Zdjęcia ze słynnej serii jeszcze słynniejszego fotografa, Wojciecha Plewińskiego.
Fotografie Szymona Rogińskiego z cyklu "Borderlands"
Święto deski i czterech kółek, oraz wszystkich, którzy ją ujarzmiają w obiektywie Jakuba Suwińskiego.
Stefan Arczyński, przyjaciel Henryka Tomaszewskiego, mima, tancerza, choreografa i założyciela Teatru Pantomimy we Wrocławiu, pieczołowicie dokumentował pracę jego zespołu.
Cykl zdjęć Rogera Ballena, portretujący życie chłopców na całym świecie.
Cykl fotograficzny Oliwii Rogalskiej, wyróżniony w 2016 r. podczas festiwalu młodej fotografii europejskiej Circulation(s).
Pokazujemy wybrane zdjęcia z wystawy amerykańskiego fotografa Gordona Parksa.
Zdjęcia z cyklu "Amor fati", oraz trzy nowe prace stanowiące jego kontynuacje.
Cykl kolaży Weroniki Gęsickiej, która znalazła się w czołówce międzynarodowego konkursu Emerging Talents 2016.
Obszerne archiwum Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, zaprezentowało długo skrywane fotografie, ukazujące wizytę katalońskiego surrealisty w domu państwa Pendereckich. Dokumentację wykonał sam Marian Eile.
Rosyjska fotograficzka Evgenia Arbugaeva na swoich plastycznych zdjęciach pokazuje miejsce zamrożone w czasie i człowieka, który obserwuje pogodę – być może w najsamotniejszej stacji meteorologicznej na świecie.
Bałtyk w zimie to istny raj dla surferów. Późną jesienią i zimą sztormy potrafią rozbujać morze w stopniu pozwalającym na dobre pływanie.
