Szukaj
World Press Photo po raz trzeci ogłosiła nominacje do nagród. Wśród szóstki kandydatów do zdjęcia roku jest Polak, Tomek Kaczor.
„Kiedy prosisz ludzi, żeby podskoczyli, ich uwaga koncentruje się głównie na akcie skakania. Maski opadają i pojawia się prawdziwy człowiek” – opowiadał o swojej pracy fotograf Philippe Halsman. Na zakończenie sesji zdjęciowej mówił z uśmiechem: „A teraz proszę podskoczyć”. I skakali dla niego Albert Einstein i Richard Nixon, Salvador Dalí i Marilyn Monroe, Robert Oppenheimer i książę Windsoru. W sumie ponad 100 osób, na które w latach 50. XX w. zwrócone były oczy całego świata.
Tylko 40 zdjęć, ale dreszcze zostają na dłużej – o książce Michała Adamskiego „Two tailed dog” pisze
Album „Śląskiej fotografii artystycznej” pod redakcją Wojciecha Kukuczki recenzuje
O albumie fotograficznym Wojciecha Plewińskiego „Na scenie”, wydanym dzięki współpracy Muzeum Fotografii w Krakowie i Instytutu Teatralnego, pisze
O wystawie: „Fotoblok. Europa Środkowa w książkach fotograficznych” w Międzynarodowym Centrum Kultury pisze
Z malarzem, fotografem i pedagogiem, autorem projektu wizualnego „A-Z Słownik ilustrowany języka niemieckiego i polskiego” rozmawiał
Czy w czasach, gdy z roku na rok rośnie sprzedaż smartfonów i jakość montowanych w nich kamer, a zmiany klimatyczne zaczynają być widoczne gołym okiem, nie lepiej odłożyć aparat i skupić się na oglądaniu realu bezpośrednio, zanim zniknie? A może właśnie tym bardziej należy go rejestrować na pamiątkę dla przyszłych pokoleń? O obecności i nie-obecności w fotografii rozmawiają
„Powoli pcham ten wózek do przodu. Życzliwi ludzie dla mnie pracują – kostiumy się szyją, kukiełki powstają, a głowa podrzuca coraz to nowe pomysły. Na przykład scena narodzin tak będzie wyglądała: wielkie, odlane z brązu ręce ściskają jajko, skorupka pęka, Warhol wyskakuje z jajka, łapie za trapez i hop do góry!” – mówi Bogdan Dziworski, jeden z najważniejszych twórców polskiego filmu dokumentalnego i jeden z najlepszych fotografów drugiej połowy XX w. Rozmawiał
Nie recenzuję czegoś, czego nie widziałam, nie czytałam itd. Niby to oczywiste, ale niech wybrzmi. Szczególnie tu, gdy przy 29 wystawach festiwalu, udało mi się obejrzeć tylko 11. Przybyłam tylko na pierwszy weekend (i to w sobotę, a nie we czwartek) festiwalu i trochę się pogubiłam. O fotograficznym biennale Interphoto w Białymstoku pisze
Arno Rafael Minkkinen, W połowie drogi na Mt. Mitchell, Burnsville w Karolinie Północnej, 2013 r.
Prezentujemy świadectwo codziennej celebracji radosnego dzieciństwa, którego autorem jest Alain Laboile, fotograf i ojciec sześciorga dzieci.
W swojej twórczości – obejmującej fotografie, rzeźby i instalacje wideo – Lovisa Ringborg wnika w sferę podświadomą, tworzy oniryczne scenariusze i sytuacje, a przy tym często stąpa wąską ścieżką pomiędzy pięknem a ohydą.
Prace Malali Andrialavidrazany mają bardzo osobisty charakter, silnie odnosząc się do idei terytorium, której badaniu artystka poświęciła kilka lat. Przepełnia je troska o międzykulturowość, lokalność oraz wszelkie konstrukcje socjologiczne, ekonomiczne i polityczne, które choć odrobinę przeciwstawiają się postępującej globalizacji.
Projekt Bownika narusza tabu, traktując opłatek jak zwyczajne podłoże do tworzenia rysunków, jednocześnie poprzez proces przeskalowania ukazuje, jak obiekty kultu, tracąc swój pierwotny kontekst, stają się zupełnie nową materią.
Seria siedmiu kolaży, którą Wojciech Ireneusz Sobczyk wykonał w ramach przygotowanej przez wiedeńską galerię Krinzinger Projekte rezydencji na Węgrzech, stanowi część szerszego projektu artysty pt. Nimfea. Instrukcję do zrozumienia i odczytania tych prac stanowi Manuskrypt Wojnicza – jeden z najbardziej tajemniczych i nieodgadnionych rękopisów średniowiecza.
Dzięki ciszy możemy zjednać się z całą przyrodą, która jest w nas obecna jako jedyna rzeczywistość. Wsłuchujmy się w przyrodę, budząc w sobie poczucie najgłębszego spokoju, istniejącego zanim jeszcze narodził się jakikolwiek dźwięk.
Tryptyk Jerzego Lewczyńskiego z 1974 r.
Paris Photo to najważniejsze na świecie targi sztuki poświęcone w całości fotografii. Wydarzenie przyciąga tysiące gości, setki galerii oraz artystów. Przedstawiamy nasz wybór fotografii z tegorocznej edycji paryskich targów.
Młodzi ludzie mają szczególne miejsce w historii Wrześni. To oni byli bohaterami Strajku Dzieci Wrzesińskich, który stał się symbolem walki młodzieży o wolność, tak jednostki, jak i całej ojczyzny. Niemal 120 lat po tych wydarzeniach, zaproszona do realizacji Kolekcji Wrzesińskiej Zuza Krajewska postanawia przyjrzeć się współczesnemu pokoleniu młodych wrześnian, młodych Polaków.
Już od dziś w warszawskiej Galerii IFF można oglądać wyjątkową wystawę pokazującą rozwój polskiej mody na przestrzeni ostatniego stulecia, a na niej fotografie m.in. artystów związanych z „Przekrojem”.
Jak fotografia pokazuje to, co niewidzialne? „Supernatural/Nadprzyrodzone” to tytuł tegorocznej edycji Fotofestiwalu. Od 13 czerwca, a w tym roku – dłużej niż zwykle. Poleca
Wybór zdjęć Tadeusza Sumińskiego, m.in. z jego zagranicznych podróży do Mongolii czy Maroka, można oglądać do połowy maja w Galerii Fundacji Archeologia Fotografii. Prezentowane fotografie są ważnym ogniwem między wczesną fotografią uliczną a późniejszą pracą pejzażową. Wystawa odbywa się w 10. rocznicę śmierci fotografa.
Zdjęcia „kociaków”, czyli dziewczyn z okładek „Przekroju”, od dziś można oglądać w Poznaniu. Wykonał je legendarny fotograf pisma Wojciech Plewiński.
Fotografie Mandy Barker to spełnienie marzeń ekologicznego aktywisty o sztuce zaangażowanej – forma, której perfekcji nie można podważyć, i globalny problem, który mogą nagłośnić. Tymczasem ich istnienie jest przede wszystkim skandalem – i tym skłaniają do myślenia. O wystawach „Zupa” i „Poza nurtem” na 17. Fotofestiwalu w Łodzi pisze
Tutaj centralnym i finalnym punktem działań jest obraz – o wystawie w Fundacji Archeologii Fotografii pisze
Są miejsca i ważne imprezy, które wypada odwiedzić co roku – o festiwalu fotografii we włoskiej Cortonie pisze
Do galerii się idzie kontemplować, podziwiać. Bo żeby wystawę obejrzeć, wiadomo – trzeba przyjść później, bez tłumu. Wyjdźmy z galerii, w ogóle idźmy ulicami miasta. A tu z bramy, obok okna, na ogrodzeniu, na murze, po drodze – czarno-biała fotografia – o Without a gallery if necessary pisze
