Przy obiedzie w stołówce Czytelnika kolega pyta: „Kto dostanie Nobla?”. „A kogo to obchodzi?” – myślę, skoro ekstraklasę literatury tworzą dziś rynek i emocje globalne.

czyli felieton językowy z coraz większym rozmachem.

W cywilizowanym świecie prawie nigdy nie bywa ciemno – i nigdy naprawdę cicho. Cisza to luksus – bycie „poza zasięgiem” (Internetu, telefonu) to już po prostu zbytek, mało kto może sobie na niego pozwolić, i coraz mniej takich miejsc, gdzie „odcięcie się” bywa możliwe.

Wiele wskazuje na to, że nawet jeśli zdołamy jakimś cudem przetrwać katastrofę klimatyczną, dzieła zniszczenia ludzkiej cywilizacji dokończą superbakterie, czyli organizmy odporne na wszelkie znane antybiotyki.

Morrison odrzucała ideę „wąskich drzwi” i żądała dla siebie całego świata. Wzbogaciła sobą nasze literackie dziedzictwo, a teraz każda uczennica oraz uczeń, bez względu na pochodzenie, może uważać Morrison za swoją literacką przodkinię.

W 15. rocznicę śmierci Czesława Miłosza przypominamy felieton z pierwszego numeru „Przekroju”.

Dlaczego od bez mała 30 lat nie udało się wpisać filozofii na listę obowiązkowych przedmiotów szkolnych?

O 17.00 popatrzę w niebo. Ale nie pomyślę o tych, którzy zginęli. O nas pomyślę. I o naszej przyszłości w tym wytrwałym świecie.

Wskutek mechanizmu tak zwanej projekcji cienia całe wewnętrzne zło, to, co w nas niedoskonałe, słabe, ale także agresywne, niskie, zostaje wyprojektowane na innego. Najlepiej – obcego, posiadającego cechy dla naszej identyfikacji nieswoiste. Na przykład kogoś o odmiennej płci, kolorze skóry albo orientacji seksualnej.

W przestrzeni kosmicznej Scott spędził łącznie ponad 500 dni (340 jednorazowo na ISS), natomiast jego brat, Mark, „jedynie” 54 (w czterech krótkich lotach). Ciało Scotta zmieniło się pod wieloma względami. A po powrocie na Ziemię cofnęła się część zmian w jego DNA. O „astrogenetyce” i badaniach z udziałem bliźniaków jednojajowych pisze Tomasz Sitarz.