Zamiast bać się wsiąść z nimi do windy lub autobusu, zamiast „obtrąbiać” ich w korkach – pokochajmy obcych, którymi dla siebie nawzajem jesteśmy!
W kulturze tak bardzo ceniącej konwenans, zainteresowanej przede wszystkim tym, co się z wierzchu prezentuje jako piękne, szlachetne i poukładane, rozdwojenie – pomiędzy tożsamością przeznaczoną dla innych a realnym, ale ukrytym modus operandi – wydaje się czymś zgoła naturalnym.
Behawiorysta Paul Dolan uważa, że można się nauczyć bycia szczęśliwym, usuwając z naszego otoczenia to, co powoduje, że jesteśmy nieszczęśliwi, i koncentrując się na tym, co sprawia nam przyjemność. Na przykład jeśli nie lubisz hałaśliwych klubów, po prostu do nich nie chadzaj.
Niedawno zmarły Nicolas Roeg, autor kontrowersyjnego „Przedstawienia” (1970), odważnie eksplorujący mroczne zakamarki ludzkiej duszy hollywoodzki outsider, był absolutnym mistrzem w budowaniu poetyckich, głęboko alegorycznych obrazów. To właśnie obrazy, a nie historie, nadają strukturę szczęśliwie wolnym od morałów filmom reżysera, decydując o ich rytmie, nastroju i spójności.
Będzie to felieton o Świętach – co roku wymarzonych i niemożliwych. Też takie macie?
W każdym konflikcie istnieje ukryta tendencja do upodabniania się do siebie zwaśnionych stron. Im bardziej ta tendencja jest nieświadoma, tym intensywniejsza eskalacja przemocy, tym także większe prawdopodobieństwo, że wymknie się ona całkowicie spod kontroli.
„Zima, za oknem malowniczy śnieg pokrywa drzewa i krzewy. Wracam wspomnieniami do mojej Babicy...” Wpis z bloga „Moje pierwsze 100 lat” z 22 lutego 2013 r.
Patrząc na prawe skrzydło tryptyku „Ogród rozkoszy ziemskich” Hieronymusa Boscha, można odnieść wrażenie, że malarz przeżył w dzieciństwie traumę na lekcjach rytmiki. Rozrzucone po obrazie instrumenty wydają się narzędziami tortur.
Pokusa, aby uwiecznić się w kamieniu lub skale, jest nienowa.
Ciasno, duszno i nieufnie żyje się wśród zakazów. I nie ma na kogo zwalać. To my tacy jesteśmy. Razem budujemy społeczeństwo zakazowo-rozdzielcze. Im więcej sobie zakazujemy, tym bardziej jesteśmy od siebie oddaleni, nieprzyjaźni, siebie nielubiący – pisze Wasza sąsiadka.
