Nawet teraz, po 25 albo 27 latach, ciągle się wstydzę tego, co zrobiłem na tamtym boisku, i piszę o tym między innymi dlatego, żeby ten wstyd przełamać. Ile osób wśród nas ma poczucie (nawet jeśli racjonalnie się z nim nie zgadza), że poddając się, rezygnując z bronienia się, i robiąc to ze strachu (przed bólem, cudzą agresją), Niewolnik zrobił w pewnym sensie coś etycznie niewłaściwego?

Stało się. Jordan Peterson i Slavoj Žižek, dwaj bodaj najbardziej dziś głośni i rozpoznawalni publiczni intelektualiści, spotkają się w tak zwanym realu.

Spotkałam się na lanczu ze znajomym, który zamówił lemoniadę i prawie wybił sobie ząb ekologiczną słomką. Słomka była metalowa, czyli etycznie uzasadniona, a zatem niewinna.

GPT2 nie ma żadnych skrupułów, jeśli chodzi o produkcję fake newsów. To zapewne z tego powodu jego konstruktorzy przestrzegają przed potencjalnie destrukcyjnymi efektami jego działalności.

Tytułowy mur, choć niewidzialny, jest wyjątkowo nieprzenikliwy. Wznosi się wszędzie tam, gdzie istnieją mniej lub bardziej radykalne różnice – etniczne, religijne albo polityczne. I gdzie nie umiemy z tymi różnicami żyć, bo nie widzimy w kimś, kto jest inny, człowieka posiadającego jakąś osobistą historię, złożone motywacje, sieć uzasadnień własnych wyborów i decyzji. Widzimy w nim wyłącznie wroga.

Czyli o tym, dlaczego świat stanął na głowie i nikogo nie ma w domu.

Czyż nie byłoby wspaniale, gdyby udało nam się odzyskać, choćby w niewielkim stopniu, wdzięczność za rzeczy, którymi codziennie się posługujemy?

Gdyby to, co ludzie robią sobie nawzajem w Internecie, miało się w proporcji jeden do jednego przekładać na zachowania w świecie analogowym – zapewne nasz gatunek dawno już zniknąłby z powierzchni Ziemi.

Zamiast bać się wsiąść z nimi do windy lub autobusu, zamiast „obtrąbiać” ich w korkach – pokochajmy obcych, którymi dla siebie nawzajem jesteśmy!

W kulturze tak bardzo ceniącej konwenans, zainteresowanej przede wszystkim tym, co się z wierzchu prezentuje jako piękne, szlachetne i poukładane, rozdwojenie – pomiędzy tożsamością przeznaczoną dla innych a realnym, ale ukrytym modus operandi – wydaje się czymś zgoła naturalnym.