Co robią mężczyźni w dramatach Garcíi Lorki? 1. Umierają lub 2. nie żyją, lub ewentualnie 3. zabijają się nawzajem. Pilot serialu o dramatach latem by
„Erazm / Erasmus” sam jest oparty na schemacie Erasmusa: pozjeżdżali się z Europy i robią coś razem, głównie rozmawiają o różnicach kulturowych, o niegroźnych „culture shockach”. Internacjonalna klasa kreatywna z Niemiec, z Polski i z Chorwacji. Robią coś razem – właśnie COŚ, nie teatr. Projekt Nowego Teatru z Warszawy o Erazmie z Rotterdamu wrzuca na tapetę
Na próbie prasowej zapytano reżyserkę, o co jej w ogóle chodzi jako reżyserce. „O nic”. Najlepsza odpowiedź w historii odpowiadania: krótka, szczera i zabawna. Szczera i PRAWDZIWA. O przedstawieniu „Jak wam się podoba” w reżyserii Krystyny Jandy pisze
Maskę nosi aktor „shite” (to są dwie sylaby!), gdy odtwarza boga, ducha albo też demona. W tej roli Sakae Terai (lub Terai Sakae), artysta z pieczątką na bycie japońskim dobrem narodowym. Nawet nie drobił jak gejsza – wbił na scenę z prędkością, a raczej powolnością, metr na minutę. O pokazach teatru nō na stulecie stosunków polsko-japońskich pisze
Wiecie, o kim myślę, gdy widzę Klimaszewskiego? O Klausie Kinskim i Marinie Abramović. Kuba ma Kinskiego stalowe spojrzenie i jest skupiskiem energii, która nie wybucha, strach się bać, kiedy wybuchnie. Siedzi jak ta kobra. Pisze
Najlepsze spektakle kończącego się sezonu zrobili nam cudzoziemcy. Tak uważam, więc pewnie tak jest. Sezon teatralny 2018–2019 podsumowuje i od góry, i od dołu
Zapach bardzo męski, pachnący robolem, chłopem, pracą w polu, pracą w czerwcu. Wraca facet z sianokosów… Główny składnik kompozycji to trawa typu wetiwer, orientalne siano, bardzo popularne, a swoją wersję tej stodoły mają chociażby Hermès, Guerlain, Givenchy, Dior, Tom Ford, Frederic Malle, w skrócie: wszyscy. Perfumą od Etat Libre d’Orange psika się i dzieli wrażeniami
Kunegundzie udało się uciec ze splądrowanego zamku i jest dzisiaj kochanką zarówno kardynała Paryża, jak i pewnego bogatego żydowskiego handlarza („Glitter and be gay”). Przyłapawszy obu kawalerów na figlach z Kunegundą („You were dead”), Kandyd zabija ich i ucieka wraz z ukochaną oraz z jej Duegną, która zapewnia, że jest córką polskiego papieża (tango „I am easily assimilated”). Operę / operetkę / musical „Kandyd” w Operze Krakowskiej ogląda
Nagość w teatrze to temat rzeka, temat Amazonka, i niewykluczone, że jest osiowym tematem, gdy chodzi o teatr. Może przedstawienia dzielą się po prostu na kostiumowe oraz rozbierane?
„Borys Godunow” z Teatru Polskiego jest tak jakby teledyskiem: lyricsy napisał Puszkin, a zadaniem reżysera jest walić po gałach. W takim wypadku nie da się oszczędzać. Ten tekst częściej wystawiają sceny operowe i tu też jest coś z opery, coś z jej nadmiaru. Najdroższą premierę w Polsce krytykuje pozytywnie
Sacha Pecaric, rabin, tłumacz, poliglota, tym się różni od innych rabinów dzisiejszego świata, że mówi dobrze po polsku, i nie tylko mówi, lecz też można go usłyszeć. Wykłady o judaizmie dla początkujących poleca
Jaś Kapela to jest bardziej wydarzenie niż literatura, bardziej testowanie, ile jeszcze można, wyciąganie wniosku z faktu, że literaturze wolno. Innymi słowy, poeta wolności. Wydał tomik pod choinkę.
Dyrektorzy tracą i dostają pracę, a „Rodzeństwo” jakoś żyje. W styczniu w Starym Teatrze pokazy kultowego przedstawienia Krystiana Lupy.