Pisząc o geniuszu militarnym, pruski generał Karl von Clausewitz stwierdził, że „wojna jest królestwem niepewności; trzy czwarte czynników, na których opierają się działania, spowitych jest we mgle większej lub mniejszej niepewności”. Metafora znakomicie pasowała do realiów tamtych czasów, gdy czarny dym prochu strzelniczego zasnuwał krajobraz, ale czy jedynie wojna jest takim królestwem? Czy w czasach pokoju sytuacja jest diametralnie różna? Zastanawia się Paweł Franczak

Ja jestem wierząca, i w to też wierzę. Mówi się, że ludziom, którzy nie wierzą, to nie pomaga, ale czy to jest prawda, to ja nie wiem, ale trzeba może w to wierzyć, żeby to pomogło. W podróż po Kaszubach w poszukiwaniu być może ostatnich już wiedzących wyruszyła Stasia Budzisz

Wnioski z coraz liczniejszych raportów nie napawają optymizmem. Kontekstem pojawienia się FOMO jest brak zaspokojenia podstawowej psychologicznej potrzeby przynależności. Ze strachu uciekamy zupełnie jak nasi przodkowie, tylko sposób się zmienił i teraz polega np. na skrollowaniu w swoim smartfonie. A tam, jak w średniowiecznych miastach, czekają na nas niespodziewane zarazy: lejące się nieprzerwanym strumieniem bodźce, fakty i pseudoinformacje. Możliwe rozwiązanie problemu podsuwają członkinie kolektywu edukacyjnego Future Simple Paulina Czapska i Anna Szapert

Kiedy zaczęto mówić o „döstädning”, niektórzy poczuli się obrażeni, bo o śmierci się nie rozmawia – i tyle. Ale byli też tacy, którzy odetchnęli, że w końcu ktoś o tym powiedział głośno. Pisze Jowita Kiwnik Pargana

Wyobraźcie sobie ogromny teren pełen rzadkich roślin i dzikich zwierząt. Spokojny i pilnie strzeżony rezerwat o powierzchni zbliżonej do księstwa Luksemburga. Krainę czystych rzek porośniętą młodymi drzewami i krzewami. Brzmi zachęcająco? Na wyprawę do… Czarnobyla zaprasza Jakub Krzywiecki

Janina, emerytowana lekarka i zapalona ptasiarka: „Mając cztery, pięć lat podglądałam dzierlatki. Chyba zbyt mocno się nimi interesowałam, bo dorosłe spłoszyły się i opuściły swoje maluchy. Ale w naszej oborze gniazdo miały jaskółki, podrzuciłam im te osierocone dzierlatki. Niestety, po mojej interwencji jaskółki też zostawiły swoje małe. Czułam się jak zbrodniarz”. Życie ptasiarzy na Mewiej Łasze podgląda i opisuje Aleksandra  Kozłowska

Wystarczyło niespełna 40 lat, żebyśmy zaczęli na powrót lgnąć do tego (obiektywnie) szkaradzieństwa, tych przedmiotów w stylu vintage, które niedawno najchętniej wyrzucilibyśmy na śmietnik. Czy to rzeczywiście trend, czy może coś znacznie istotniejszego, co wykracza poza upodobania estetyczne, szacunek dla kultury materialnej, potrzebę zrównoważonego rozwoju przez recykling? Odpowiedzi szuka Anna Rembowska

Marcina Wicha został laureatem 22. Nagrody Literackiej Nike za książkę „Rzeczy, których nie wyrzuciłem”. Autorowi gratulujemy i przypominamy tekst o Oskarze Hansenie, który jesienią 2017 roku ukazał się w kwartalniku „Przekrój”. Marcin Wicha

Po wakacjach wraca się do domu, który pomimo atrakcyjności podróżowania zyskuje jakość, jakiej nie ma żadne inne miejsce. Nasycony jest bowiem naszym życiem, wspomnieniami chwil, kiedy dawał schronienie w chorobie, w trudnych czasach, kryzysach, kiedy był kryjówką, miejscem wspólnych radości, azylem. Pisze Anna Rembowska