Dramat na plaży

Takie historie tylko nad Wisłą...

W sądzie grodzkim odbyła się sprawa pp. Narcyza Nóżki i Albina Gwizdka o kradzież damskiego kostiumu kąpielowego wraz z gumowym czepkiem i pantofelkami.

Jeden z oskarżonych p. Gwizdek nie tłumaczył się wcale, stał z opuszczoną głową i rumieńcem wstydu na licach.

Za to towarzysz jego błysnął tak wysoką klasą krasomówczą, użył tak przekonywujących argumentów, że tylko nieporozumieniu chyba zawdzięczać trzeba, że nie uzyskał wyroku uniewinniającego dla siebie i przyjaciela.

– Gorąco było proszę wysokiego Sądu jak rzadko, to tyż poszliśmy z tem tu obecnem koleżką mojem Gwizdkiem Albinem, na plaże.

Przychodziem, dają nam bileta i mówią: prosiemy do kabin się rozebrać.

– Czego? Żeby nam kto męską konferencję nawalił i żebyśmy zmuszone byli na gołego do domu gazować? Nie ma tak dobrze, ubranie położemy przy sobie na piasku.

Ale nam derektor plaży dał słowo honoru, że nikt łachów nie gwizdnie. W przeciwnym razie on za wszystko płaci. Ano kiedy tak, to jazda. Rozebraliśmy się, szafkie zamkli i idziem na piasek.

A tu krzyk się zrobił jak cholera, kobiety zaczęli uciekać, dzieciom oczy zakrywać, bo co się pokazało? Koleżka Gwizdek kąpielowych majtek przez nieuwagie w domu zapomniał i cielesną autonomią publiczne zgorszenie uskuteczniał.

Pożyczyłem ma się rozumieć kubełka od jakiegoś chłopaczka i jako tako kolegie gdzieniegdzie przyokrywszy nazad do kabin zaciągłem.

Ponieważ, że nigdzie nie można było kostiumu pożyczyć, z kalesonów kąpielowe majtki się zrobiło i jazda do wody. Ja sobie spokojnie po kozacku pływałem i wszystko było korekt, żeby nie to, że koleżce zachciało się nurka dawać.

Skoczył dobrze, ale patrzyć – goły z wody wychodzi. Zgubił wszystko w wodzie!

Wtenczas myślę sobie, co tu robić, jak pragnę zdrowia? Wpakowałem go po same szyje w wodę i mówię: „siedź, a ja poszukam”.

Ale gdzie tam, najwyższy sądzie – kamień woda.

– Znakiem tego nie ma inszej rady, tylko muszę znowuż dać nurka i komuś pod wodą majtki z pierwszej krzyżowej ściągnąć – powiedział koleżka i skoczył.

Nie wytrwało dwóch minut, wypłynął cholera w kostiumie, ale damskiem z falbankamy i perelinką, nawet gumiane pantofle miał na nogach.

Ale to był dopiero początek. Patrzyć, pokazuje się z wody jakaś pani starsza, krugom jak syrena, bo nawet czepek z głowy koleżka Gwizdek jej zabrał.

Na razie nic nie sporutowała, ale jak się ludzie zaczęli śmiać, schowała się pod wodę, na Gwizdka ręką pokazuje i krzyczy: „Trzymać złodzieja”.

Ma się rozumieć nadlecieli ciecie od plaży i obydwóch nas przykaraulili.

Faktycznie koleżka postąpił nieładnie – tak się w towarzystwie nie robi.

To tyż zwróciłem mu na to uwagie, ale mnie wytłomaczył, że podgazowany był i o męskie ambicje mu się rozchodziło. Kostiumu nawalić nie chciał, pożyczkie tylko zrobił, żeby się do kabiny dostać.

Gdyby przewód sądowy został przerwany w tym miejscu niewątpliwie oskarżeni otrzymaliby pełną rehabilitację. Ale że sędzia postanowił zbadać kilku świadków, sprawa przybrała odmienny nieco obrót.

Jakkolwiek świadkowie byli brani przez pana Nóżkę w krzyżowy ogień pytań, z uporem twierdzili, że kostium ściągnięty został nie w wodzie, tylko przy kasie, w momencie gdy poszkodowana, kupując bilet, odłożyła na chwilkę walizeczkę, w której się znajdował.

Wobec tego sędzia całą dramatyczną opowieść o przeżyciach w falach Wisły uznał za fantazję i skazał obydwu plażowiczów na 6 miesięcy.

Tekst z archiwum, nr 273/1950 r.

Data publikacji: 20.06.2017