7 cnót wody
i
zdjęcie: Levi XU/Unsplash
Żywioły

7 cnót wody

Laozi
Czyta się 2 minuty

Od wody można wiele się nauczyć – przekonywał Laozi, legendarny chiński filozof z VI w. p.n.e. Na co dzień nie myślimy o tym, jaka woda jest – spróbujmy jednak, w ramach duchowego ćwiczenia, potraktować ją jako żywą istotę i zastanowić się, jakie zachowania możemy od niej przejąć.

1. Wybór odpowiedniego miejsca

Woda w naturalny sposób spływa do najniżej położonego punktu w swoim otoczeniu. Potraktujmy to jako metaforę osoby skromnej, gdyż osoba arogancka zawsze szuka miejsca położonego najwyżej, najbardziej widocznego. Możemy więc powiedzieć, że woda jest ucieleśnieniem tao skromności. To skromność naturalna, której nie trzeba udawać ani się na nią silić – właśnie ten jej rodzaj należy w sobie pielęgnować.

2. Głębia odczuwania

Ludzie prawdziwie szlachetni są jak głęboki staw. Nie wszystko, co w nich ważne, widać na pierwszy rzut oka. Skrywają taką głębię, że na ich poznanie potrzeba naprawdę dużo czasu. Są jak zatopione skarby ukryte pod falami. Możesz tego zrazu nie zauważyć, jednak kiedy przyjrzysz się uważnie swojej przyjaźni z taką osobą, dostrzeżesz wiele skarbów. Może postanowisz też pielęgnować w sobie podobną głębię postrzegania i odczuwania.

3. Dzielenie się bez oczekiwań

Płynąca rzeka karmi wszystkie żywe stworzenia, które napotyka na swej drodze. Wszystkie rośliny i zwierzęta korzystają z jej wód. Spełniwszy swe zadanie, woda płynie dalej, nie czekając na słowa wdzięczności czy pochwały. Tymczasem ludzie często obdarowują innych warunkowo, oczekując uznania; przy nich to woda jest przykładem jednej z wyższych cnót – cnoty bezwarunkowej hojności.

4. Mówienie w zgodzie z prawdą

Woda odzwierciedla swoje otoczenie wiernie, kiedy jest spokojna i niezmącona. Tak samo ci, którzy studiują tao, winni oddawać prawdę jak najdokładniej. Mając umysł jasny i spokojny, mówią przejrzyście prawdziwie. Cechują się nieskazitelną prawością – co inni potrafią wyczuć – czym zaskarbiają sobie zaufanie i szacunek ogółu.

5. Sprawiedliwe dzielenie

Woda daje wszystkim po równo. Wszyscy mają równą korzyść z wody, bez względu na to, kim są, gdyż woda nikogo nie ocenia i nie wywyższa. Czy możemy się czegoś od wody w tym względzie nauczyć? Jeśli tak, będziemy w sposób naturalny traktować każdego na naszej drodze z tą samą grzecznością – to właśnie tao sprawiedliwego dzielenia, takie, jakiego uczy woda.

6. Sztuka przystosowania

Godne podziwu zdolności adaptacyjne wody to zasługa jej zwinności i zmienności. Płynąc do celu, radzi sobie z przeszkodami z niedościgłą łatwością. Potrafi płynąć w lewo lub w prawo, górą bądź dołem, nie zwalniając i nie zatrzymując się. Co więcej, woda nie przywiązuje się do formy ciekłej – może też być parą albo lodem, co daje jej jeszcze większą zdolność przystosowania się.

7. Działanie z wyczuciem czasu

Woda ma niezrównane wyczucie czasu, które objawia się na różne sposoby, stosownie do pory roku. I tak – letni deszcz nie pada zimą, a śnieg nie spada latem. Gdy natura utrzymuje się w równowadze, woda pokazuje, że jest czas na wszystko i że wszystko zdarza się w swoim czasie. Kiedy naśladujemy wodę i w tym aspekcie, potrafimy podjąć odpowiednie działanie w stosownej dla niego chwili.

 

Czytaj również:

Życiodajna, śmiercionośna, prorocza
i
Lucas Cranach starszy, „Fontanna młodości”, 1546 r., Galeria Malarstwa w Berlinie (domena publiczna)
Opowieści

Życiodajna, śmiercionośna, prorocza

Tomasz Wiśniewski

Powszechność mitu o potopie zadziwia, podobnie jak trafność intuicji naszych przodków, którzy w wodzie upatrywali początków wszelkiego życia.

Kulturę każdego społeczeństwa kształtują po części uwarunkowania przyrodnicze. Ludy narażone na żar lejący się z nieba będą przypisywały inne znaczenie Słońcu niż mieszkańcy rejonów subarktycznych. Dla tych pierwszych Słońce może być siłą niszczycielską (w Indiach to prędzej Księżyc jest kojarzony ze źród­łem życia), raj zaś będzie przez nie wyobrażany jako miejsce chłodne i wilgotne (to przypadek starożytnych religii bliskowschodnich).

Czytaj dalej