Żyć, nie umierać
i
„Vanitas. Martwa natura”, Jan van Kessel, ok.1665–1670 r./The National Gallery of Art (domena publiczna)
Wiedza i niewiedza

Żyć, nie umierać

David A. Sinclair
Czyta się 6 minut

Jeśli sądzisz, że wielkim osiągnięciem człowieka jest dociąg­nięcie do setki, wiedz, że odkrycia biologów molekularnych znacznie tę metę oddalają. Bo śmierć wcale nie jest nieunikniona. A odpowiedź na pragnienie wieczności tkwi tam, gdzie ludzkie oko nie sięga – w komórkach.

Marzenie o przedłużeniu ludzkiego życia nie narodziło się na początku XXI wieku, tak jak marzenie ludzi o lataniu nie narodziło się na początku XX. Nic nie zaczyna się od nauki, wszystko zaczyna się od opowieści.

Od sumeryjskiego króla Gilgamesza, który podobno rządził Urukiem przez 126 lat, po Matuzalema, patriarchę z ksiąg hebrajskich, który żył lat 969, mity świadczą o naszej głęboko zakorzenionej fascynacji długowiecznością. Poza przypowieściami niewiele jest jednak naukowych dowodów na to, by komukolwiek udało się przedłużyć swoje życie znacząco poza jedno stulecie.

Niełatwo było to osiągnąć, dopóki nie zrozumieliśmy, jak funkcjonuje życie.

Informacja

Twoja pula treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu już się skończyła. Nie martw się! Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej, dzięki której będziesz mieć dostęp do wszystkich treści na przekroj.org. Jeśli masz już aktywną prenumeratę cyfrową, zaloguj się, by kontynuować.

Subskrybuj

Czytaj również:

Instynkt wieczności
i
zdjęcie: Jeremy Bishop/Unsplash
Wiedza i niewiedza

Instynkt wieczności

Natalie Emmons

To zupełnie naturalne, że postrzegamy życie na tym świecie tylko jako etap. Coś już było wcześniej i coś jeszcze będzie.

Co się dzieje z nami po śmierci? Czy dusze zmarłych żyją wiecznie? Czy spotkamy naszych bliskich w niebie? A może nasze wspomnienia, uczucia, myśli, pragnienia, cele i upodobania znikną na zawsze z chwilą, gdy umrze nasz mózg?

Czytaj dalej