Utonąć w Oceanie Miłości

W miarę jak coraz lepiej poznawano ziemskie lądy, co bardziej skorzy do zabawy kartografowie oraz świeżo upieczeni adepci tej sztuki postanowili wziąć się do rysowania nieco mniej oczywistych map, przedstawiających idee zamiast miejsc i służących do wytyczania tras podróży odbywanych przez serca i umysły.

Alegoryczne mapy istnieją od setek, może nawet tysięcy lat, lecz dopiero w XVIII i XIX stuleciu zyskały prawdziwą popularność. Wtedy też powstały najwspanialsze tego rodzaju dzieła ukazujące cienie i blaski miłości, zalotów oraz małżeństwa. Ów szczególny podgatunek alegorycznych map wywodzi się bodaj od Carte de Tendre (Mapy Miłości), któ­rej plan stworzyła Madeleine de Scudéry na użytek swojej powieści Clèlie (1654–1661). Rysownikiem Carte de Tendre był François Chauveau. Kierując się tą mapą, można popłynąć z Rzeką Zauroczenia albo na północ, ku miastu Tendre (Czułość), albo na południe, do Nowej Przyjaźni – Nouvelle Amitié. Trzeba jednak uniknąć różnych pułapek – np. kuszącej wyprawy nad Lac D’Indifference (Jezioro Obojętności) – i pokonać przeszkody.

Z czasem powstało wiele wariacji na temat Carte de Tendre. Ich twórcy skupiali się początkowo na czystej miłości, wkrótce jednak wkrad­ły się też bardziej śmiałe wątki. Zamiast kreślić wyłącznie mapy miłości i przyjaźni, skupiono się na małżeństwie, bynajmniej nie unikając towarzyszących mu zagadnień natury cielesnej. Na miano pierwszej mapy matrymonialnej zasługuje stworzona przez Thomasa Sayera Mapa szlaku biegnącego drogą miłości ku przystani małżeństwa opublikowana w 1748 r. Na wschód od Krainy Łotrów i na północ od Ziemi Pożądania odnajdziemy Hrabstwo Rogacza (leżące nad Zatoką Rogacza) i Pustynię Pantoflarzy. Stamtąd już blisko do groźnych Skał Zazdrości i Wiru Cudzołóstwa.

Ponad 20 lat później, w 1772 r. wy­bitna angielska poetka, eseistka i krytyczka literacka Anna Laetitia Barbauld opublikowała swoją wyśmienitą Nową mapę Krainy Małżeństwa, opracowaną na podstawie ostatnich pomiarów. Stanowiła ona dodatek do wiersza Panu Barbauldowi, z Mapą Krainy Małżeństwa. Poniższy opis pochodzi z fascynującego artykułu Kathryn Ready z 2016 r.:

„Nowa mapa Barbauld podkreśla nie tylko zmienne koleje losu zalotników, ale też negatywne skutki małżeństwa. Widzimy tam Krainę Małżeńską oraz Wyspy Rozwodowe otoczone Oceanem Miłości, a także mniejsze lądy, choćby Ziemię Oziębłą, wyspy Kokieterię i Cnotkę oraz Archipelag Urzeczenia na południowym zachodzie”.

Wkrótce pojawiły się kolejne wariacje na ten temat i kolejne wyborne nazwy: Wyspa Rozwodu, Kraina Kawalerów, Ziemia Starych Panien, Góry Opóźnienia (zamieszkane przez prawników), Swarliwe Bagna i Port Dziewiczy (a także Świątynie Dziewictwa).

Tłumaczył Jan Dzierzgowski

Mapy spolszczyli: Piotr Krawczyk, Monika Waraxa i Marcin Orliński

Artykuł został pierwotnie opublikowany przez „The Public Domain Review”, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0. Informacje o warunkach licencji na stronie https://publicdomainreview.org/legal/

Data publikacji: 20.03.2020