Dziecię słodkie Ildefons ♫
media / Audio
W redakcji zjawiał się nagle, jakby przybywał z innego świata. Przynosił teksty napisane wiecznym piórem, zawsze zielonym atramentem. Konstanty Ildefons Gałczyński, „hochsztapler”, „słodki szarlatan”, ale przede wszystkim jeden z najważniejszych autorów dawnego „Przekroju”.
Opowiada Marcin Orliński.
Zamów prenumeratę cyfrową
Z ostatniej chwili!
U nas masz trzy bezpłatne artykuły do przeczytania w tym miesiącu. To pierwszy z nich. Może jednak już teraz warto zastanowić się nad naszą niedrogą prenumeratą cyfrową, by mieć pewność, że żaden limit Cię nie zaskoczy?
Czytaj
Dziecię słodkie Ildefons
Kwartalnik / kultura
W redakcji zjawiał się nagle, jakby przybywał z innego świata. Przynosił teksty napisane wiecznym piórem, zawsze zielonym atramentem. O Konstantym Ildefonsie Gałczyńskim, jednym z najważniejszych autorów dawnego „Przekroju”, pisze
Czytaj
Młody duch tańca
Do czytania / Recenzja
W galach baletowych z reguły występują gwiazdy – primabaleriny i pierwsi tancerze renomowanych zespołów świata. W Polsce odbywają się rzadko. Do najbardziej znanych należy krakowska „Grand Pas...!“. „Młody duch tańca“ był więc w pewnym sensie galą nietypową, a zarazem bardzo wyjątkową.
Czytaj
Ingmar Bergman
archiwum
Ingmar Bergman
Mistyk i żartowniś
Do czytania / kultura
„Świat filmu nawiedzony został przez niezwykłego artystę. Jest wysoki, kościsty i niezgrabny. Zielone oczy jarzą się pod wąskimi powiekami. Zęby ma długie, o dziwacznych kształtach. Uśmiech często zmienia w coś, co przypomina grymas ust powieszonego. Jest to artysta niesłychanie żywotny i twórczy, usadowił się w ciele syna szwedzkiego pastora, a za narzędzie swych poczynań obrał kamerę filmową. Ma 41 lat, nazywa się Ernst Ingmar Bergman”. Tekst pochodzi z archiwum „Przekroju”.
Czytaj
Niech wam pomoże wyrocznia Homera
Kwartalnik / kultura
Żenić się czy nie żenić? Żeby odpowiedzieć sobie na to fundamentalne pytanie, starożytny Grek mógł się skonsultować na agorze z przyjaciółmi,
ruszyć w kosztowną podróż do Delf lub innej wyroczni albo rzucić kostkami do gry i zapytać Homera. Tak, tego Homera.