Być jak Anastazja ♫
media / Audio
Anastazja żyje samotnie na Syberii w całkowitej harmonii z naturą, która zresztą służy jej z oddaniem. Biega boso po lesie, żywi się listkami i jagodami, śpi w szałasie (w przypadku niskich temperatur w objęciach prawdziwego niedźwiedzia), raduje się, wywija salta, śpiewa i przy okazji zmienia świat siłą swoich myśli. Jej polskich naśladowców wytropiła Ewa Pawlik.
Zapraszamy na anglojęzyczną wersję naszej strony Przekroj.pl/en. Posłuchaj tego tekstu po angielsku!
Zamów prenumeratę cyfrową
Z ostatniej chwili!
U nas masz trzy bezpłatne artykuły do przeczytania w tym miesiącu. To pierwszy z nich. Może jednak już teraz warto zastanowić się nad naszą niedrogą prenumeratą cyfrową, by mieć pewność, że żaden limit Cię nie zaskoczy?
Czytaj
Anastazjanizm: pojęcia kluczowe
Kwartalnik / społeczeństwo
U progu Ery Wodnika postsowiecki New Age uprawia futurologię, zna się na geopolityce i błyskotliwie szuka ścieżek łączących staroegipską wiedzę tajemną, obłęd cywilizacji technicznej i znaczenie public relations w zarządzaniu państwem. O kulcie Anastazji opowiada
Czytaj
Być jak Anastazja
Kwartalnik / społeczeństwo
Anastazja żyje samotnie na Syberii w całkowitej harmonii z naturą, która zresztą służy jej z oddaniem. Biega boso po lesie, żywi się listkami i jagodami, śpi w szałasie (w przypadku niskich temperatur w objęciach prawdziwego niedźwiedzia), raduje się, wywija salta, śpiewa i przy okazji zmienia świat siłą swoich myśli. Jej polskich naśladowców wytropiła
Zobacz
Garden
Media / Foto
Praca „Garden” Marty Zgierskiej i Mateusza Sarełło jest zaproszeniem do obserwowania pary w dialogu, negocjującej wzajemną relację i wspólne autorstwo. Granice między artystami są niejednoznaczne; obsesyjne, poetyckie i analityczne. Marta Zgierska zajmuje się systematyczną fragmentacją i wiwisekcją wizerunku własnego ciała, ale jednocześnie wiwisekcją kwiatów jako symboli innej kobiety. Rezultatem tych uporczywych działań jest niejednoznaczny samozapis, gwałtowny i subtelny jednocześnie.
Czytaj
Michał Śledziński: Nie potrzebujemy kolejnego Adasia Miauczyńskiego
Do czytania / kultura
Aby zrozumieć bezimiennego bohatera komiksu „Na szybko spisane”, czytelnik musi sam znaleźć do niego klucz. To nowy paradygmat, który odrzuca gotowe postaci i jest zaproszeniem do współtworzenia. Nie potrzebujemy kolejnego Adasia Miauczyńskiego, bo sfrustrowany inteligent był dobrą metaforą szoku związanego z przemianami po 1989 r. Teraz rzeczywistość wygląda inaczej – mówi „Przekrojowi” Michał Śledziński.