Światło co od twych stop wznosi się ku włosom,
opar który otula twój kształt delikatny,
nie jest z masy perłowej czy chłodnego srebra:
jesteś z chleba, tego, który kocha ogień.
Mąka zbudowała sobie spichlerz w tobie
i dojrzała bujnie do właściwej pory,
wtedy kiedy zboża twą pierś podwoiły
moja miłość jak węgiel w ziemi pracowała.
O chlebie twego czoła, chlebie nóg, chlebie ust,
który jem łapczywie i który światło odradza co rano,
chorągwi wszystkich piekarni -
kochana – to ogień dał ci lekcję krwi
od mąki się świętości uczyłaś,
a mowy twej i aromatu – od chleba.
Tłumaczyła Zofia Jabłonowska-Ratajska
Z ostatniej chwili!
U nas masz trzy bezpłatne artykuły do przeczytania w tym miesiącu. To pierwszy z nich. Może jednak już teraz warto zastanowić się nad naszą niedrogą prenumeratą cyfrową, by mieć pewność, że żaden limit Cię nie zaskoczy?
Data publikacji:
Prenumerata
Każdy numer ciekawszy od poprzedniego
Zamów już teraz!
Prenumerata
Każdy numer ciekawszy od poprzedniego
Zamów już teraz!
XIII – sonet Pabla Nerudy
XVII – sonet Pabla Nerudy
Uwaga, uśmiech!
