wisienka na torcie

Próba usprawiedliwienia się przed bliskimi

rys. Joanna Grochocka

Kilka dni temu wybrałem się pod sejm, aby protestować. Kiedy zrozumiałem, że pomyliłem dni i stoję tam sam, było już za późno. Pojawiła się telewizja i zadano mi pierwsze pytanie:

– Przeciw czemu pan protestuje?

Byłem zdenerwowany, nie wiedziałem, co powiedzieć, i rzuciłem:

– Mam dziurę w skarpecie.

Z ostatniej chwili!

U nas masz trzy bezpłatne artykuły do przeczytania w tym miesiącu. To pierwszy z nich. Może jednak już teraz warto zastanowić się nad naszą niedrogą prenumeratą cyfrową, by mieć pewność, że żaden limit Cię nie zaskoczy?

Wszystko nagrywano, a mikrofon praktycznie dotykał mi nosa.

– Czy jest pan komunistą?

Myśli splątały mi się jeszcze bardziej i powiedziałem:

– Sądzę, że parkiet, którym wyłożone jest moje mieszkanie, to przejaw okultyzmu.

Następnie pojawiło się pytanie, którego nawet nie dosłyszałem, i ostatecznie straciłem już resztki pewności siebie, zacząłem się jąkać:

– Ja, ja ja, przecież nie czytałem Goethego i boję się tygrysów.

Po tych słowach uciekłem.

Spisuję to wszystko, aby ci, którzy na dniach zobaczą mnie w telewizji – mam tu w szczególności na myśli moją Joannę i rodzinę, wiedzieli, jaki był prawdziwy kontekst moich wypowiedzi.