Powstało pismo pióra pewnego pomylonego poety, podejmujące problem polityczny.
Po precyzyjnym przygotowaniu prywatnego poglądu powiedziałem:
– Paskudne.
Prędko postanowiłem pozmieniać parę passusów, poumieszczać poprawki, przypominając poecie podręcznik polskiego.
Z ostatniej chwili!
U nas masz trzy bezpłatne artykuły do przeczytania w tym miesiącu. To pierwszy z nich. Może jednak już teraz warto zastanowić się nad naszą niedrogą prenumeratą cyfrową, by mieć pewność, że żaden limit Cię nie zaskoczy?
Po prostu przywracałem potrzebne proporcje: pisemne, pozajęzykowe.
Popołudniu pracowałem pedantycznie, polepszając poziom pisaniny.
Pisząc, pełen patosu, powagi - patrzę ponad papiery... Przychodzi przytaczany poeta.
Praktycznie pijany.
– Plagiat – przebąknął plując.
– Proszę?
– Plagiat!
Pięknie podziękowałem.
Poczęstowałem poetę policzkiem; podrażniony, poszedłem prosto, porzucając pracownię.
Pomoc przystoi poważać.
Data publikacji:
Prenumerata
Każdy numer ciekawszy od poprzedniego
Zamów już teraz!
Prenumerata
Każdy numer ciekawszy od poprzedniego
Zamów już teraz!
Sekrety badaczy świadomości
Skąd miałem nie wiedzieć?
Buddyzm, wstęp do szkoły polskiej (2)
Wieczne lato
