Księga Drogi
i
„Laozi dostarczający Daodejing”, Li Gonglin, XVI w., Freer Gallery of Art /Wikimedia Commons (domena publiczna)
Opowieści

Księga Drogi

Laozi
Czyta się 3 minuty

Powstały ponad 2 tysiące lat temu kanon taoizmu jest jak drogowskaz dla współczesnego człowieka – nie tylko wyjaśnia, czym jest tao, lecz także podpowiada, jak odnaleźć spokój i równowagę. Przedstawiamy wybrane rozdziały Daodejing.

4

Tao jest jak puste naczynie,
Którego nie można napełnić, kiedy jest w użyciu.
Niezgłębione, wydaje się początkiem wszystkich rzeczy.
Stępia ostre krawędzie,
Rozwiązuje wszystkie węzły,
Harmonizuje wszystkie światła,
Spaja świat w jedno.
Choć ukryte w głębinie,
Wydaje się istnieć wiecznie.
Nie wiem, czyim jest dzieckiem;
Wydaje się wspólnym przodkiem wszystkich, ojcem rzeczy.

5

Niebem i ziemią nie targają emocje;
traktują wszystko jak słomiane kukły.
Mędrzec nie jest targany emocjami;
Traktuje wszystkich jak słomiane kukły.

Przestrzeń pomiędzy niebem a ziemią
Podobna jest do miecha.
Pusty w środku, jednak jest źródłem niewyczerpanej energii.
Im intensywniej pracuje, tym więcej się z niego wydostaje.
Żadne słowa nie mogą tego wyrazić:
Lepiej poszukaj tego w sobie.

Informacja

Z ostatniej chwili! To pierwsza z Twoich pięciu treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu. Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej!

Subskrybuj

8

Najwyższe dobro jest jak woda.
Woda daje wszystkim pożytek, nie walcząc z nikim.
Zajmuje miejsca nielubiane przez ludzi.
To znaczy, że jest bliska tao.

Gdy szukasz mieszkania, dbaj o fundamenty.
Gdy rozwijasz umysł, zanurz się w ukrytym wnętrzu.
Gdy postępujesz z innymi, bądź dobry i uprzejmy.
Gdy mówisz, pilnuj swych słów.
Gdy rządzisz, utrzymuj porządek.
Gdy podejmujesz pracę, wykonuj ją umiejętnie.
Gdy działasz, wybieraj właściwy moment.

Kto nie walczy z innymi,
Nie będzie odczuwał winy.

15

Starożytni adepci tao byli subtelni i elastyczni, tajemniczy
i wszechstronni.
Ich umysły były zbyt głębokie, by je pojąć.

Ponieważ byli niezgłębieni,
Można ich opisać tylko w przybliżeniu.

Niezdecydowani jak człowiek brodzący zimą w strumieniu;
Niepewni jak ktoś, kto obawia się swoich sąsiadów;
Ostrożni i powściągliwi jak gość;
Ulegli jak lód w chwili topnienia;
Prości jak nieobrobiony blok;
Puści jak grota;
Nieprzeniknieni jak mętna woda.
A jednak któż inny mógłby cicho i stopniowo przejść
od nieprzejrzystości do czystości?
Któż inny mógłby powoli, lecz systematycznie przejść
od bezruchu do życia?

Kto praktykuje tao, nie pragnie spełnienia.
Ale właśnie dlatego, że go nie pragnie,
Zawsze może być jak ukryty kiełek
I nie spieszyć się do przedwczesnego dojrzewania.

16

Dotrzyj do najgłębszej pustki.
Dbaj wytrwale o wewnętrzny spokój.
Choć wszystko się porusza,
Ja tylko kontempluję powrót.
Choć wszystkie rzeczy dziś kwitną,
Ostatecznie powrócą do korzeni.
Powrócić do korzeni to odnaleźć spokój.
Odnaleźć spokój to spełnić swoje przeznaczenie.
Spełnić swoje przeznaczenie to być niezmiennym.
Znajomość niezmiennego jest zwana mądrością.

Kto nie zna niezmiennego,
Rzuca się na ślepo w wir katastrofy.
Kto zna niezmienne,
Może wszystko zrozumieć i pojąć.
Kto wszystko rozumie i pojmuje,
Jest zdolny czynić sprawiedliwość.
Być sprawiedliwym to być szlachetnym,
Być szlachetnym to osiągnąć niebo,
Osiągnąć niebo to żyć zgodnie z tao.
Kto zna tao, ten trwa wiecznie.
Będzie cały i zdrowy,
Nawet kiedy jego ciało obróci się w proch.

47

I bez wychodzenia z domu
Możesz poznać ścieżki świata.
I bez wyglądania przez okno
Możesz poznać drogi niebios.
Im dalej pójdziesz,
Tym mniej będziesz wiedział.

Dlatego Mędrzec wie, choć nie podróżuje.
Widzi, choć nie spogląda.
Znajduje spełnienie bez działania.

62

Tao jest ukrytą skarbnicą wszechrzeczy.
Skarbem uczciwych, ochroną błądzących.

Dobre słowo zawsze znajdzie adresata.
Dobry uczynek może być darem dla innych.
To, że człowiek zbacza z właściwej ścieżki,
Nie oznacza, że należy go przegnać.

Dlatego w czasie koronacji cesarza
Lub podczas powołania wysokich urzędników
Niech inni ofiarują drogocenne klejnoty i konne zaprzęgi.
Ty ofiaruj tao, nie ruszając się z miejsca.

Dlaczego starożytni cenili tao?
Czyż nie ze względu na zawartą w nim cnotę,
którą odnajdą poszukujący,
A wtedy winnym odpuszczone zostaną występki?
Dlatego tao jest tak wielkim skarbem.


Fragment książki Lao Tzu Tao Te Ching, wyd. Helion, Gliwice 2016.

Czytaj również:

Dō czyli droga
i
"Układanie kwiatów i ceremonia parzenia herbaty", Toyohara Chikanobu, 1895 r.; domena publiczna
Pogoda ducha

Dō czyli droga

Piotr Milewski

Harmonia, szacunek, czystość i spokój. Te cztery zasady leżą u podstaw tradycyjnych japońskich sztuk: parzenia herbaty, układania kwiatów i kaligrafowania. Owe ceremonie nie tylko wyrażają pewną koncepcję estetyczną, lecz także wiążą się z określoną wizją świata.

Harmonia oznacza równowagę między światem zewnętrznym a wewnętrznym, a także w obrębie każdego z tych światów. Przejawia się ona w łagodności – światła, zapachów, ruchów, nastroju. Szacunek pozwala dostrzec wartość innych ludzi, jak również przyrody i przedmiotów. Czystość odnosi się zarówno do czystości serca i umysłu, jak i ciała oraz otoczenia, a spokój to umiejętność znalezienia równowagi i zadowolenia w teraźniejszości, innymi słowy – wewnętrzne wyciszenie.

Czytaj dalej