Wstęp do książki pt.
„Humor i Ojczyzna”
Dziejów Polski tenorem
Było: ginąć z honorem –
Każdy życiem szafował bez żenad...
Pradziadowie i ojce
Raźno szli w samobójcę:
Tylko ten sławę miał, kto był denat.
Ten dziedziczny nasz konik
Znany z dawnych jest kronik,
W których próżno byś danych chciał ścisłych...
Treść tych dziejów – to mięta,
Jedno tam się pamięta:
Wandę – chlup! co wskoczyła do Wisły...
Topi się Poniatowski...
Ginie Wołodyjowski
(Dla podobnych powodów, choć wcześniej...)
Bohaterów korowód
Po śmierć zwraca się do wód –
I w historii i w książkach i w pieśni...
Trędowata i Halka
I Wokulski (patrz: „Lalka”)...
Smętny zawsze był los polskich natur:
Albo – jak honor każe –
Z lubym iść przed ołtarze,
Albo – zginąć! Bo tertium non datur.
Dziś, gdy naród już przebrnął
Poprzez śmierć niepotrzebną,
Gdy pracuje radośnie i żyźnie,
Proponuję: – A może
Trochę mniej o honorze?:
Dajmy odeń odpocząć ojczyźnie.
Czas, by sport nasz się zarzekł
„Honorowych porażek” –
O, sportowcy, czas skończyć z uporem:
W d..ę leją was zdrowo
A wy... że honorrrrrrrowo –
A do diabła tam z takim honorem!
Miast przegrywać z honorem,
Zwyciężajmy humorem
I choć wrzask się rozlegnie i rumor,
Choć nas zeklną od pogan,
Nieśmy w naród nasz slogan,
Nasze hasło: „Ojczyzna i humor!”
Wiersz z archiwum, nr 149/1948 r.
Piątka dla PRZEKROJU? A może dziesiątka? Wspierając Fundację PRZEKRÓJ, wspierasz rzetelność, humor i czar.
Wybierz kwotę wsparcia
Data publikacji:
Prenumerata
Każdy numer ciekawszy od poprzedniego
Zamów już teraz!
Prenumerata
Każdy numer ciekawszy od poprzedniego
Zamów już teraz!
Rebecca Solnit. Portret kobiety za biurkiem
Wieje nudą? Posłuchaj, jak wieje!
Jak być lepszym człowiekiem?
Kocisław, Pieskowski i my ♫
Kiedy rozmawiamy, cały czas lutuję
Fiedorczuk
