Historyjka – Aborygeni

Człowiek nie powinien pracować. Istnieją na to setki argumentów. Pomyślmy choćby o stresie i chorobach wątroby. Zawsze inspirowali mnie Aborygeni. Aby zaspokoić wszelkie życiowe potrzeby, lud ten pracuje wyłącznie cztery godziny dziennie – przez resztę czasu oddaje się metafizycznej medytacji.

Niestety, nigdy nie potrafiłem wiernie ich naśladować. Przede wszystkim nie umiałem zrezygnować z odzieży (co przyznaję z pewnym wstydem).

Niemniej to właśnie Aborygeni są odpowiedzialni za moją decyzję, by zostać milionerem. I bardzo dobrze to powiedziałem: decyzję, ponieważ w gruncie rzeczy była to kwestia decyzji, a nie wykształcenia czy jakiejś ogólnej smykałki do interesów.

Mój sekret, jeśli mogę tak powiedzieć, polega na tym, że zamiast posługiwać się zwykłymi kartami płatniczymi, używam po prostu kart ­tarota.

− Płaci pan zbliżeniowo?

− A jakże – odpowiadam.

Widząc moje szaleństwo, widząc, ile czasu poświęcam każdego dnia na wizyty w butikach, u jubilerów lub w portach morskich, gdzie handluję przede wszystkim z weneckimi kupcami, moi przyjaciele (głównie z ruchu socjalistycznego) często mawiają, że mi odbiło, że zgłupiałem.

Jest w tym pewna racja, bo rzeczywiście najczęściej płacę „pierwszą” kartą talii, czyli Głupcem.

A jednak bardzo sobie to wszystko chwalę i niczego nie żałuję.

Oto na przykład kilka dni temu na ulicy wdałem się w rozmowę z grupą cudzoziemców. Nie potrafiłem się opamiętać i zapytałem, czy nie mogliby mi czegoś sprzedać. Zgodzili się. I co się okazało? Kupiłem nieśmiertelność.
 

Data publikacji: 20.03.2017