haiku jesienne

Nagle pojawiła się trójka francuskojęzycznych dzieci. Mój syn pobiegł do nich, a ja, siedząc na nieruchomej karuzeli, przez następną godzinę, w oszołomieniu i zachwycie, patrzyłam, jak bawi się z nimi w ciemnym parku. Oślepiona łzami, które napływały mi do oczu, rozumiałam, że on przeżywa właśnie przygody i emocje, do których ja nie mam już dostępu. Pisze Anna Rembowska