Zeszyt III „Krzyżówki i łamigłówki PRZEKROJU”
Zamów online
Bajka o jeżach
i
zdjęcie: Sierra NiCole Narvaeth/Unsplash
Opowieści

Bajka o jeżach

Krystyna Dąbrowska
Czyta się 1 minutę
Krystyna Dąbrowska:
Urodziła się w 1979 r. Poetka, tłumaczka, eseistka. Z wykształcenia graficzka po warszawskiej ASP. Wydała cztery tomy wierszy, w tym „Ścieżki dźwiękowe” (2018). Laureatka Nagrody Kościelskich (2013), Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2013) i Nagrody Literackiej m.st. Warszawy (2019). Mieszka i pracuje w Warszawie.

Piszesz mi o pewnym oswojonym jeżu,
który zakochał się w ryżowej szczotce.

Zamknięty w czterech ścianach znalazł tego kogoś
jak on i nie jak on, inność i pokrewieństwo.

Ile się wokół niej natuptał, zanim pojął,
że inność ma przewagę nie do pokonania.

A ile my tupiemy wokół siebie,
najpierw oczarowane sobą dzikie jeże,

później tak często z gniewem, że to drugie
jest na nas głuche jak rzecz. Albo sami

głuchniemy, drewniejemy. Uciekamy.
Chyba że coś nas tknie: to mój prawdziwy jeż,

z którym chcę kluczyć choćby i bezsilnie
między tym, co podobne, a tym, co w nas inne.

Komentarz autorki:

Jeża zakochanego w ryżowej szczotce miała podobno w dzieciństwie Wisława Szymborska. Wspomina o tym Anna Kamieńska w Notatniku. Zastanawiałam się, dlaczego noblistka nie napisała o tym wiersza. I postanowiłam sama go napisać. Bajka o jeżach pochodzi z tomu Ścieżki dźwiękowe (Kraków 2018).

Krystyna Dąbrowska:
Urodziła się w 1979 r. Poetka, tłumaczka, eseistka. Z wykształcenia graficzka po warszawskiej ASP. Wydała cztery tomy wierszy, w tym „Ścieżki dźwiękowe” (2018). Laureatka Nagrody Kościelskich (2013), Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2013) i Nagrody Literackiej m.st. Warszawy (2019). Mieszka i pracuje w Warszawie.
Data publikacji: 15.09.2022
Artykuł z numeru: Jesień 2022

Czytaj również:

Babu z Najandżor
i
„Asceta”, Indie, płaskowyż Dekan, XVII w. (domena publiczna)
Opowieści

Babu z Najandżor

Rabindranath Tagore
Rabindranath Tagore:
Indyjski poeta, prozaik, malarz, pedagog i filozof. Lau­reat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, pierwszej, którą przyznano Indusowi. Założył eksperymentalną szkołę w Santiniketan. Był pacyfistą i przeciwnikiem wszelkiej przemocy. Żył w latach 1861–1941.

Ostatni potomek znamienitego rodu wiedzie życie, rozpamiętując dawną świetność. Duma rodowa starca intryguje, ale też bawi sąsiadów – w szczególności nadętego i ambitnego młodzieńca. Kto w starciu z emocjami odkryje prawdę o sobie?

I

Babu z Najandżor byli kiedyś sławnymi obywatelami ziemskimi. Byli znani ze swej książęcej rozrzutności. Odrywali szorstki kant od swego muślinu z Dakki, ponieważ im drapał skórę. Mogli wydać tysiące rupii na wesele kotki. Opowiadają o nich, że przy jakiejś nadzwyczajnej uroczystości jeden z nich kazał zapalić niezliczoną ilość lamp, aby zamienić noc w dzień, a naśladując promienie słońca, kazał spuszczać z góry srebrne nici. Było to w czasach przed wielkim potopem. A potem przyszedł potop. Linia spadkobierców w rodzie staromodnych babu z książęcymi nawyczkami nie mogła być długa. Jak w lampie, w której płonie zbyt wiele knotów, tak i tu: oliwa w krótkim czasie wypaliła się i światło zgasło.

Czytaj dalej