Anna Achmatowa – Instastory

Oglądam twoje
Instastory.
Nagrywasz ogród
pałacowy.
Rok temu „byłeś na
mnie chory”.
Dziś najwyraźniej
jesteś zdrowy.

Tak dziwnie widzieć
Carskie Sioło
I ciebie – tylko w
telefonie.
Dobrze, że znów ci
jest wesoło.
Już późno. Trę
zziębnięte dłonie.

Pomnik Puszkina. Ty w
maseczce.
Zmarzłe gałęzie
jarzębiny. I wszystko, czy się
chce, czy nie chce,
Potrwa już tylko trzy
godziny.

Dobrze, że story jest
nietrwała
I zniknie, kiedy minie
doba,
Jak ta dziewczyna,
co się bała,
Że pewnie ci się nie
podoba.

przeł. Eugenia Siemaszkiewicz

Pisanie to nasza pasja. Pomóż nam poświęcać się jej jak najdłużej. Wesprzyj Fundację PRZEKRÓJ.

Wybierz kwotę wsparcia

Data publikacji: 13.01.2021