Jan Błaszczak

„To jest wasz kraj, to jest mój kraj” to autobiografia fabularyzowana. Zbyt wiele w niej dziur i pominięć, by traktować ją jako obiektywne źródło wiedzy na temat Woody’ego Guthrie'ego. Pokazuje natomiast narodziny symbolu. Wykuwanie mitu wędrownego pieśniarza, geniusza i włóczęgi, z którego nieustająco czerpie scena folkowa. Jan Błaszczak

Serial science-fiction dla dzieci może być i zabawny, i mądry – czego dowodem jest polska produkcja „NASZA – czerwona planeta”. Jej twórca, kompozytor i muzyk, opowiada o wieloletniej fascynacji Marsem i tworzeniu dla najmłodszego odbiorcy. Pyta Jan Błaszczak

Przy okazji premiery albumu „Right Before It Started” zespołu Shofar gitarzysta Raphael Rogiński opowiada o dźwiękowej medytacji w cieniu pandemii. Artysta tłumaczy też, czym są niguny i dlaczego kultura nie istnieje bez podróżowania. Rozmawia Jan Błaszczak

Dziś i jutro na krakowskim festiwalu Unsound wystąpi Hildur Guðnadóttir. Wiolonczelistka i kompozytorka muzyki filmowej wykona utwory ze ścieżki dźwiękowej do serialu „Czarnobyl”, który przyniósł jej nagrodę Emmy. Artystka opowiada o nagrywaniu elektrowni atomowej, kulisach prac nad „Jokerem” i wieloletniej współpracy z Jóhannem Jóhannssonem. Rozmawia Jan Błaszczak

Jeden z najgłośniejszych debiutantów na brytyjskiej scenie – slowthai – opowiada o niechęci do polityków, trasie za 99 pensów i zaletach bycia prowincjuszem. Mówi również o Polakach w swoim rodzinnym Northampton i powodzie, dla którego jest jednym z najbardziej zapracowanych artystów w branży. Z muzykiem na OFF Festivalu rozmawiał Jan Błaszczak

Wybieracie się na OFF Festival? Koniecznie odwiedźcie Kawiarnię Literacką, gdzie „Przekrój” organizuje cztery wydarzenia. Jeśli nie możecie się zdecydować, których koncertów warto wysłuchać, pomocą służy Jan Błaszczak

Choć w swoich utworach Israel Kamakawiwo‘ole upominał się o prawa dyskryminowanych rodaków, w powszechnej świadomości zapisał się jedynie jako „delikatny olbrzym” grający amerykańskie standardy. Pisze Jan Błaszczak

W dniu premiery swojego debiutanckiego albumu solowego „Esja” Hania Rani tłumaczy, dlaczego zaczęła się oddalać od świata muzyki klasycznej i jaką rolę odegrał w tym Berlin. Wspomina swoją obecność na gali Fryderyków oraz pierwsze spotkanie z komponującym algorytmem. Z artystką, znaną również z zespołu tęskno., rozmawia Jan Błaszczak

Równo dwie dekady temu ukazał się najpopularniejszy singiel Aphexa Twina, który swoim poziomem ustępował jedynie teledyskowi autorstwa Chrisa Cunninghama. O filmie, który z miejsca usztywniał, opowiadają reżyserzy wideoklipów Sebastian Pańczyk i Kobas Laksa. W rozmowie z twórcami to niezwykłe wydarzenie muzyczne wspomina Jan Błaszczak

Podczas swoich multimedialnych występów Bartosz Weber i Wiktor Podgórski starają się zanurzyć publiczność w kreacji. Niezależnie od zmysłu, na który ta oddziałuje. Z okazji premiery albumu „A Collection of Tunes to Dance To” o uczłowieczaniu elektroniki, łamaniu konwencji oraz zaszczepionej przez telewizję podejrzliwości z jego twórcami rozmawia Jan Błaszczak

Na solowej płycie Misi Furtak „Co przyjdzie?” wspomnienia osobistych rozczarowań przenikają się z niepokojem o przyszłość świata. Nie znając odpowiedzi na postawione w tytule pytanie, artystka wypatruje przyszłości z nadzieją i obawą. Rozmawia Jan Błaszczak

Miejscami zachwycające „Šulinys” zespołu Babadag zostawia z poczuciem zdezorientowania wynikającego z przesytu. Recenzuje Jan Błaszczak

Przez długie lata miewał znacznie więcej pomysłów, niż był w stanie pomieścić na płycie. Niestety, tamte czasy to już odległa przeszłość. Na „About The Light” Steve Mason tylko okazjonalnie nawiązuje poziomem do chlubnych czasów The Beta Band. Żałuje Jan Błaszczak

Lekko jazzujący, społecznie zaangażowany hip-hop autorstwa Noname to miód na serce dla sierot po Bilalu, The Roots i całego środowiska Soulquarians. Pisze Jan Błaszczak

Nagrywając solową, autobiograficzną płytę, lider Wilco postanowił być szczery do bólu. Na „WARM” śpiewa m.in. o śmierci najbliższych i swojej walce z uzależnieniem. Unika przy tym moralizatorstwa i taniego ekshibicjonizmu. Pisze Jan Błaszczak

Reżyserzy słuchają, Latynosi rządzą, a raperzy skracają. Hip-hop ignoruje #MeToo, a polscy krytycy – scenę niezależną. W tekstach wojna z politycznym establishmentem i lekami, co zabijają. Spektakularny powrót zaliczają Low oraz hip-hopolo. Cieszy nas ten pierwszy. Rok 2018 w muzyce podsumowuje Jan Błaszczak

Sheck Wes to jedna z najgorętszych ksyw w tegorocznym hip-hopie. Raper o koszykarskim zacięciu ma bowiem niezłą technikę, wyrazisty styl i świetne bity. Niestety, na poziomie tekstów „Mudboy” to bardziej Kyle Singler niż LeBron James. Ocenia Jan Błaszczak

Przez dekady tworzył rzeźby ze wszystkiego, co wpadło mu w ręce. Muzykę traktuje podobnie. „MITH” Lonniego Holleya zbudowane jest z bluesa, gospel, free jazzu, folku i sporej dawki eksperymentu. Przede wszystkim jednak wypełnia je śpiew – daleki od kanonów piękna, a więc bliski historiom, które opowiada. Recenzuje Jan Błaszczak

Nagrywali już grindcore i noise rocka, a teraz grają nie wiadomo co. I dobrze, bo „You Won’t Get What You Want” to nie tylko najlepszy album w karierze Daughters, lecz także czołówka tegorocznych wydawnictw. Poleca Jan Błaszczak

Nie oczekiwałem, że „BASTA” będzie jak Busta Rhymes. Nie sądziłem jednak również, że zmagania z hiphopową materią okażą się najmniejszym problemem najnowszej płyty Nosowskiej. Recenzuje Jan Błaszczak

Mało przebojowe, gubiące pion i wątek utwory Kurta Vile’a mają w sobie urok późnonocnych dyskusji na tematy całkiem nieistotne. Recenzuje Jan Błaszczak

Kolejne sezony prawniczej telenoweli z udziałem Lila Wayne’a i jego wydawcy – Birdmana trzymały w napięciu. Niestety, jej finał okazał się rozczarowaniem. Recenzuje Jan Błaszczak

Trochę jak faustowski Mefistofeles Eminem jest dobry, gdy jest zły. A tak zły nie był jeszcze nigdy. Pisze Jan Błaszczak

Po latach – ba, dekadach – grania melancholijnego rocka Low wydali album spowity przez ambientowe szumy, elektroniczny glitch i echa dub techno. Trudno ocenić, czy bardziej niezwykła jest odwaga zespołu, czy kunszt, z jakim wkroczyli na nową drogę. Zastanawia się Jan Błaszczak

Walcząc z kolejnymi przeciwnościami losu, Ariana Grande nagrała jeden z najlepszych popowych albumów tego roku. Chwali Jan Błaszczak

Choć komponowany głównie w pojedynkę, najnowszy album Spiritualized w sferze formalnej imponuje rozmachem. Idąc za ciosem, samemu można machnąć ręką na to, że zespół nie mówi nam tu nic nowego. Pisze Jan Błaszczak

W niedawno pokazanym trzecim sezonie „Twin Peaks” ich muzyka zwiastowała niebezpieczeństwo. Nic dziwnego, bo czerpiąca z noise rocka i industrialu twórczość Uniform aż kipi intensywnością, a „The Long Walk” to płyta o finezji startującego odrzutowca. Pisze Jan Błaszczak

Na najnowszej płycie Daniela Bachmana wirtuozowską grę na gitarze i tradycyjne melodie z Appalachów zakłócają szumy, drone’y i trzaski radioodbiornika. O płycie „The Morning Star” pisze Jan Błaszczak

Amerykańska producentka Laurel Halo znów wymyśla się na nowo. Ma szerokie muzyczne horyzonty, tylko że nie widzi zbyt daleko. Dlatego pomysłu wystarcza jej na pół płyty. O „Raw Silk Uncut Wood” pisze Jan Błaszczak

Tuż przed pierwszym koncertem Grizzly Bear w Polsce, podczas OFF Festivalu 2018, z wokalistą i gitarzystą zespołu Edem Droste’em o życiu w trasie – niewyspaniu, dezorientacji i godzinach czekania, które poprzedzają codzienną dawkę scenicznej euforii – rozmawiał Jan Błaszczak

Dramatyczne okoliczności powstawania „Our Raw Heart” nie wpłynęły negatywnie na muzykę amerykańskiego trio YOB. Tegorocznym albumem giganci doom metalu tylko potwierdzają swoją pozycję. Przekonuje Jan Błaszczak

Poprawiane przez kolejnych krewnych opowieści rodzinne potrafią działać usypiająco. Bazująca na nich muzyka również. Pisze Jan Błaszczak

Świetnie zaśpiewana, ciekawie zaaranżowana i wpadająca w ucho – nowa płyta Mateusza Franczaka ma wiele zalet. Zbyt wiele. Pisze Jan Błaszczak

Na swojej pierwszej płycie Alameda 4 w rewelacyjny sposób wkomponowuje bliskowschodnią melodykę w gatunkowe ramy noise-rocka i metalu. O „Czarnej wodzie” pisze Jan Błaszczak

Swoją najnowszą, krótką płytą Kanye West odpowiada na kilka nurtujących jego fanów pytań, ale brakuje mu pomysłów, by postawić kolejne. Ocenia Jan Błaszczak

Najnowsza płyta Terrence’a Thorntona szybko stała się ledwie przypisem do beefu z Drake’em. Szkoda, bo to nie tylko najlepszy album solowy rapera, ale także jedna z najmocniejszych hiphopowych propozycji w tym roku. Pisze Jan Błaszczak

Wbrew swojej nazwie Wczasy nie proponują nam wcale wakacyjnego eskapizmu. Przeciwnie, „Zawody” to album o zmęczeniu: pracą, samotnością i piosenkami o niczym. Recenzuje Jan Błaszczak

Na nowym albumie The Sea and Cake unika koturnowości. „Any Day” to zwiewna melodyjność osadzona na wychuchanych popjazzowych rytmach – i gwarant sukcesu. Płyta udowadnia, że trio doskonale zdaje sobie sprawę, w jakiej wadze ma zapewniony mistrzowski pas. Pisze Jan Błaszczak

Po kilku latach milczenia duński zespół Iceage powraca z najdojrzalszą płytą w swoim repertuarze. O krążku „Beyondless” pisze Jan Błaszczak

Jest raperką, celebrytką i gwiazdą popkultury wymykającą się klasyfikacjom. Cardi B i jej pełnoprawny debiut prowokują do tak rozmaitych dyskusji, że łatwo pominąć w nich wątek muzyczny. A właśnie wydała „Invasion of Privacy”. Pisze Jan Błaszczak

„Freedom” to nie tylko najlepszy album w dorobku Amen Dunes, ale też mocny kandydat na płytę roku w kategorii folk rock – recenzuje Jan Błaszczak

Udowadniali już, że potrafią łamać rytm i gatunkowe ramy. Zdarzało im się wzbudzać zachwyt i konsternację. Jakub Lemiszewski i Teo Olter znów zaskakują – tym razem udowadniają, że potrafią pisać ładne piosenki. Płytę „Post Refference” recenzuje Jan Błaszczak

Interesująca muzycznie, ale nudnawa tekstowo płyta Pro8l3m jest dowodem na to, że wulgarność zużywa się szybko, a to, co jeszcze wczoraj było szokujące, staje się groteskowe. Punktuje Jan Błaszczak

Zarówno na poziomie muzyki, jak i uprawianej za jej pomocą publicystyki Seun Kuti pozostaje nieodrodnym synem swojego ojca. „Black Times” to ekstatyczny afrobeat o rewolucyjnym przesłaniu. Pisze Jan Błaszczak

Na swojej najnowszej płycie Phil Elverum po raz kolejny śpiewa o przedwcześnie zmarłej żonie. Tym razem to nie bezlitosny zapis żałoby, ale próba pogodzenia się ze śmiercią. O „Now Only” pisze Jan Błaszczak

Nikt nic nie wie – rozchwytywany nowojorski zespół Zs postarał się o to, aby jego najnowsza płyta nie trafiła do przypadkowego odbiorcy. W efekcie zaskakującego pomysłu „Noth” mogą już słuchać Słowacy, Polacy i Czesi, ale nie Amerykanie. Pisze Jan Błaszczak

Parafrazując tytuł debiutanckiego albumu Małpy, najnowszy album duetu Rasmentalism to „Kilka numerów o niczym”. Ocenia Jan Błaszczak

Wyobrażam sobie, że są słuchacze, którzy woleliby, aby zespół zachował więcej z surowości i dzikości, ale nawet oni powinni docenić kunszt „Re:akcji mazowieckiej”. O nowym albumie Kapeli ze Wsi Warszawa Jan Błaszczak

Nową, trochę chaotyczną, płytę Scallops Hotel wypełnia beztroski lo-fi hip-hop. Ale czego się spodziewać po projekcie, którego nazwę trzeba by tłumaczyć jako Hotel Przegrzebków. O „Sovereign Nose Of Your Arrogant Face” pisze Jan Błaszczak

Pracujący na najwyższych obrotach duet Xylouris White z zadziwiającą łatwością łączy tradycję kreteńskich pieśni z jazzem, bluesem, rockiem i wszystkim innym, co akurat ma pod ręką. Pisze Jan Błaszczak

Przedwojenna kamienica, mieszkanie w nowym budownictwie, jednorodzinny domek – każde miejsce jest dobre, by zorganizować w nim koncert podczas Jazztopadu. Jego trasą ruszył Jan Błaszczak

Wymagający, ale też hojnie wynagradzający cierpliwość album Trupy Trupa „Jolly New Songs” eksploruje, traktowaną ostatnio po macoszemu, estetykę rockowej alternatywy – pisze Jan Błaszczak

Budowlaniec po szkole muzycznej, świetny tekściarz, który nie pisze tekstów, i poruszający wokalista, która zjada sylaby. Nie rozumiem, jak działa Kortez, ale działa – przyznaje Jan Błaszczak

Brytyjski producent James Holden nie ogląda się wstecz. Odkąd zrezygnował z pozycji złotego dziecka muzyki klubowej, konsekwentnie poszukuje nowego języka. O płycie „The Animal Spirits” pisze Jan Błaszczak

Na swoim drugim albumie, wydanym pod pseudonimem King Krule, Archy Marschall przeistacza się z wokalisty o intrygującym głosie w charyzmatycznego artystę konsekwentnie rozwijającego swoją autorską, choć przecież nie rewolucyjną, wizję muzyki. Pisze Jan Błaszczak

Za sprawą jednej z polskich premier w muzycznej prasie pojawiło się ostatnio nazwisko fascynującego gitarzysty i kompozytora – Robbie’go Basho. Warto wykorzystać tę okazję, by polecić nagranie koncertowe, które w tym roku doczekało się swojej premiery. Pisze – Jan Błaszczak

Solowy debiut Wikiego z RATKING nie spełnia pokładanych w nim oczekiwań. Jan Błaszczak

Choć nowej płyty Natalii Przybysz słucha się naprawdę dobrze, trudno spodziewać się, by powtórzyła ona sukces poprzedniczki – pisze Jan Błaszczak

To jedna z tych płyt, o których się mówi i którymi się mówi. Wulgarny, obsceniczny, ale też szalenie charyzmatyczny Kaz Bałagane to postać na miarę Tedego z przełomu wieków. Z całym dobrodziejstwem inwentarza. Pisze Jan Błaszczak

„Szprycer” to po prostu zbiór sprawnie napisanych piosenek o życiu bogatej, trochę zblazowanej warszawskiej młodzieży – najnowszą płytę Taco Hemingwaya recenzuje Jan Błaszczak

Kwartet tworzą Songhajowie pochodzący z północnego Mali. Gdy islamiści zaczęli wprowadzać w regionie prawo szariatu, zakazując grania bluesa jako muzyki szatana, ruszyli oni do położonego na południu kraju Bamako. Tam poznali się i wpadli na pomysł, by założyć zespół grający muzykę charakterystyczną dla regionu, który musieli opuścić. Ruszyć w świat pomógł im Damon Albarn, wokalista Blur. Dla Malijczyków – tak jak dla pierwszych bluesmanów – granie jest formą ucieczki przed okrucieństwem otaczającego ich świata. O płycie „Resistance” Songhoy Blues pisze Jan Błaszczak

Ellen Arkbro sięgnęła po XVII-wieczne instrumenty, w tym organy, puzon i róg, ale twórczości nie można określić mianem renesansowej czy barokowej. „For Organ and Brass” to płyta skomponowana na instrument sprzed stuleci przez kompozytorkę będącą pod wpływem minimalizmu i fluxusu, która – jak sama przyznaje – stara się pisać bluesowe melodie. Pisze – Jan Błaszczak

„Summertime ‘06” Vince'a Staplesa jawi się z perspektywy dwóch lat jako arcydzieło. To naszpikowana genialnymi metaforami opowieść o życiu czarnego chłopaka, który mierzy się zarówno z komercyjnym sukcesem, jak i tradycyjnym rasizmem. Mam jednak nieodparte wrażenie, że zły dobór producentów położył tegoroczny album Staplesa. Pisze – Jan Błaszczak

Słynną groźbą z piosenki 12 groszy Kazik Staszewski zniechęcił dziennikarzy do rozmawiania z muzykami o słowach ich piosenek. Podejmując pewne ryzyko, spotkaliśmy się z Gabą Kulką i Piotrem Ziołą. Artystka napisała kilka tekstów na debiutancką płytę młodego muzyka. Kulka i Zioła zdradzają kulisy swojej tekściarskiej współpracy przy „Revolving Door” oraz plany na najbliższą przyszłość. Jan Błaszczak

Jeden seans z „Thin Black Duke” wystarcza, by usprawiedliwić wolne tempo pracy zespołu. Niby to tylko rockowy kwartet, ale Oxbow miesza elementy charakterystyczne dla rocka czy bluesa w sposób doprawdy unikatowy. Oxbow zrobił coś jeszcze, co powinno mnie powstrzymać przed włożeniem płyty do odtwarzacza – orkiestracje. Słyszałem już zbyt wiele takich „wizjonerskich” mariaży, żeby nie wiedzieć, że jest to sprawdzony przepis na spektakularną klęskę. Nie tym razem – pisze Jan Błaszczak

Po całkiem udanym, ale wtórnym w stosunku do debiutu Helplessness Blues miałem obawy, że Fleet Foxes zastygnie w formalinie i do końca kariery będzie występować jako „folkowe Beach Boys” albo „Mumford & Sons z ambicjami”. Aż po sześciu latach milczenia zespół powrócił, by zdystansować swoje dokonania. Będzie o nich głośno – pisze Jan Błaszczak

PRO8L3M ma słabość do piętrzenia opisów kolejnych orgii, ale także do political fiction. Tym razem jednak akcja utworów nie rozgrywa się w przyszłości ani w rzeczywistości, w której życie rozmija się z doświadczeniem odbiorcy (jak w mockumencie Pocztówki z Republiki Absurdu z udziałem muzyków). Wizja świata przedstawiona na Hack3d by GH05T 2.0 jest dystopijna, miesza to, co fikcyjne, z tym, co możliwe lub wręcz prawdopodobne. Pisze Jan Błaszczak

Przez lata był jednym z tych zespołów, którego płyty zawalają supermarketowe kosze z przecenami. Ale od powrotu na scenę w 2014 r. Slowdive jest przyjmowany z wyjątkowym entuzjazmem. Podobnie jak wydana właśnie płyta. I wcale mnie to nie dziwi – o krążku „Slowdive” pisze Jan Błaszczak

Freddie Gibbs spędził cztery miesiące w austriackim więzieniu oskarżony o gwałt. Rezultatem tego jest album o klasycznym rysie wynikającym z ciężaru opowiedzianej historii – pisze Jan Błaszczak

Pablopavo nie jest dobrym wokalistą. I jego wytwórnia tego nie kryje. Ale muzyk nadrabia samoświadomością. Gorzej, że na nowym albumie nie najlepiej jest z tekstami i brakuje muzyki. Pod dostatkiem jest zaś nostalgii (znowu) – pisze Jan Błaszczak

Wydana w tym roku płyta Marka Kozelka jest jak dziennik, któremu zabrakło redakcji. Jan Błaszczak

Na swej najnowszej płycie Thundercat przeskakuje pomiędzy stylami, współpracownikami i chwytami na gryfie. Konsekwencję zachowuje jedynie w unikaniu ważkich tematów i wprowadzaniu w dobry nastrój – płytę poleca Jan Błaszczak

O najnowszej płycie trapowego zespołu Future i rosnących wpływach kulturowych Atlanty pisze Jan Błaszczak

Zbite w pulsującą masę utwory przypominają Mazzollowy „zlew” – zderzanie odległych elementów i porządkowanie ich w ogniu kolektywnej improwizacji. Jan Błaszczak

Danny Brown z 2016 r. nie jest już Panem Kleksem organizującym dyskotekę na kwasie. Jego „Atrocity Exhibition” okazuje się dantejską podróżą, gdzie w rolę Wergiliusza wcielają się kokaina i MDMA. Jan Błaszczak

Jest słodko, melodyjnie, ale monotonnie – recenzuje Jan Błaszczak