Adam Aduszkiewicz

O tym, jak bardzo trzeba pogodzić się ze sobą, żeby żyć w zgodzie z drugim człowiekiem, rozmyśla Adam Aduszkiewicz

Alternatywą dla dogmatycznej pewności nie jest otchłań zwątpienia. Gdy wydaje ci się, że świat wokół się wali, gdy gaśnie światło wiedzy, a ciemnota podnosi głowę, nie musisz szukać ratunku w butelce wina. Perskiego poetę Omara Chajjama czyta Adam Aduszkiewicz

Ciemność jest zaprzeczeniem wszystkiego, czego doświadczam, o czym myślę i na co mam nadzieję, grzejąc się w promieniach słońca na górskiej łące. Czy powinienem o niej myśleć? Czy może lepiej tę ponurą wizję odrzucić i cieszyć się pełnym obietnic ciepłem dnia? Adam Aduszkiewicz

Gdy rzeczywistość przerasta wcześniejsze doświadczenie, trzeba podjąć inteligentny wysiłek, by je poszerzyć. Społeczności, które tego nie potrafią, są skazane na stagnację i upadek. Adam Aduszkiewicz

A gdyby tak się nie bać, że coś nas w życiu ominie? Starożytni filozofowie proponują zuchwały eksperyment: odpuść. Nie ulegaj gorączkowej pogoni za lajkami, pieniędzmi, przygodami. Jak wtedy będzie smakować życie? Pisze Adam Aduszkiewicz

Ludzka dusza nie jest ani młoda, ani stara. Druga połowa życia jest w nas obecna od początku, a pierwsza może nam towarzyszyć do samego końca. Pisze Adam Aduszkiewicz

Wspólne życie potrzebuje konformizmu. Gdy jednak jest go za dużo, robi się groźnie. Pisze Adam Aduszkiewicz

W połowie życia przychodzi pora, by uważnie przyjrzeć się sobie. Przekroczenie granicy wieku średniego nie zapowiada schyłku, lecz najważniejszy etap wędrówki, której celem jest zrozumienie, kim było się w życiu i kim się jest teraz. Adam Aduszkiewicz