Teksty na przekroj.pl

Czy w Sopocie do dzisiaj składa się ofiary z ludzi? Wiele na to wskazuje – twierdzi Tomasz Wiśniewski

W lesie, mimo słonecznego dnia, panuje borealny półmrok. Choć na świecie upał, tu musisz w coś się odziać, bo jest chłodno i wilgotno. Śmiało można lec na ziemi – w zaspach bukowych liści nie ma kleszczy czy żmij. To taki las-archetyp, który zachował się w wyobraźni twórców wielkich opowieści. Szukasz go, zapewniam cię, że szukasz. Michał Książek

Hipoteza badawcza brzmi: wycinanie lasu ma istotny wpływ na powstawanie powodzi błyskawicznych na Pogórzu. Miejsce badań: gmina i nadleśnictwo Bircza. Czas: początek lipca 2020, dwa dni po powodzi. Donosi Michał Książek

To nie przypadek, że ikonami walki o prawa środowiska stały się młode kobiety pokroju Grety Thunberg czy Alexandrii Ocasio-Cortez. I to nie przypadek, że obrywa im się podwójnie – za kwestionowanie status quo i za płeć – o polskiej czarownicy Cecylii Malik i ekofeminizmie w ostatniej części transgranicznego reportażu o czarownicach pisze Ada Petriczko

Po 1989 roku magia stała się w Rumunii lukratywną branżą, jednak była źródłem przywileju już w czasach komunizmu. Podobno nawet Elena Ceauşescu - budząca powszechny strach żona komunistycznego dyktatora Rumunii - konsultowała się z wróżbitami. W trzecim odcinku transgranicznego reportażu o czarownicach w Rumunii pisze Ana Maria Luca

Na początku XVII w. 7000 osób było przesłuchiwanych i torturowanych w lochach Logroño. To największy w historii udokumentowany proces o czary. 400 lat później kobiety chcą odbudować pamięć o tamtych wydarzeniach. Pisze Ana Maria Luca

Ogłaszamy 13. dzień miesiąca Dniem Czarownicy. Z tej okazji publikujemy pierwszą część reportażu transgranicznego, którego autorka tropiła ślady dawnych i współczesnych czarownic. Ada Petriczko

Przypominamy fragment reportażu z 1956 roku, w którym Maria Zientarowa opisywała swoje wrażenia po koncercie. Mira Michałowska

Mrożącą krew w żyłach, samotną podróż jachtem na Antarktydę opisuje David Lewis

„Ty nie wiesz, ale baba cmentarna, to musi być mądra, o! Dawniej, jak ktoś umarł, to ledwo kto oczy zamknął, to taka przy nim już była. Wiedziała, co i jak przy nieboszczyku zrobić. I zwyczajna była ze śmiercią i nie bała się trupa dotknąć. Wiedziała, jak świece zestawić i jak to wszystko urządzić, żeby się nieboszczyk nie wrócił więcej. Co to dziś ludzie wiedzą? — Nic!”. Reportaż Ewy Kossak, opatrzony zdjęciami Wojciecha Plewińskiego, został opublikowany w 1957 roku. Ewa Kossak

PM2,5. Dwie litery, a za nimi liczba. Zwięzła etykieta, pod którą kryje się śmiertelne zagrożenie. Pył zawieszony o średnicy nie większej niż 2,5 mikrona. Cząstki o połowę mniejsze od większości bakterii, mniejsze nawet niż niektóre wirusy. Jedna trzydziesta szerokości włosa. Ich chmura może przyćmić słońce, przesłonić budynki oraz góry – publikujemy fragment książki „Uduszeni”, której autorką jest Beth Gardiner