Wyobraźcie sobie ogromny teren pełen rzadkich roślin i dzikich zwierząt. Spokojny i pilnie strzeżony rezerwat o powierzchni zbliżonej do księstwa Luksemburga. Krainę czystych rzek porośniętą młodymi drzewami i krzewami. Brzmi zachęcająco? Na wyprawę do… Czarnobyla zaprasza Jakub Krzywiecki

Nasz specjalny wysłannik zbadał temat plastiku w Bałtyku. Wychodzi na to, że nie jest aż tak źle – ale nie jest też dobrze. Jednym słowem, musimy strzec Bałtyku przed nami samymi. Łukasz Kaniewski

W Gruzji zwyczaje pogańskie funkcjonują równolegle z praktyką religijną oraz nowoczesną medycyną. Leczą i chronią od złego, tłumaczą świat – opowieści o nich wysłuchała i spisała Stasia Budzisz

Paulina: Lubię kiedy podłogi są tak czyste, że można z nich jeść. Czasem, żeby nie musieć czegoś czyścić wolałabym wyrzucić, na przykład garnek. Mąż mówi, że potrzebuję psychologa. Karolina: Stare rzeczy są dla mnie jak starzy ludzie. Wyrzucanie kojarzy mi się z osieroceniem. Skoro jakaś rzecz służyła mi latami, to czy mam prawo ją wywalić? Więc ciągnę za sobą przez życie cały majdan. Życie obu dziewczyn obserwuje Ewa Kaleta

Dobry pasażer wie, kiedy milczeć, a kiedy zabawiać konwersacją, kiedy postawić granice, a kiedy machnąć ręką na kolejny rasistowski żart, jak jednocześnie być w świecie kierowcy i w nim nie być, zachowując odrębność i zdrowy rozsądek. Pasażer profesjonalista potrafi rozładować napięcie właściciela pojazdu, a ponieważ powierza w jego ręce własne życie, nie jest to rzecz błaha. Nie bez dumy przyznaję, że zdobyłem czarny pas w byciu pasażerem. Pisze Paweł Franczak

Jej kozy noszą już imiona gwiazd filmowych, śpiewaków operowych, muzyków. Każde koźlę otrzymuje swoje imię. Potrzeba dużo imion, bo kóz jest w tej chwili około czterdziestu. A gdy jedne znajdują nowe domy, to ciągle rodzą się kolejne. Nie wiem, czy spędzę tu całe życie. Mam silną słowiańską tożsamość, wschodnie ciągoty: Rosja, Ukraina, Rumunia. Tak jak mój sąsiad, Andrzej Stasiuk, który mieszka za górą. O Oldze, która hoduje kozy, pisze Agnieszka Karacz

Sekretarz redakcji „Przekroju” w swoich wojażach trafiła tym razem do takiego zakątka polskiego Berlina, gdzie „polscy nieudacznicy” to synonim jakości. Ewa Pawlik

Palcaraju i Pucaranra – niewypowiedzianie piękne lodowe kolosy i miejsce, w którym nasz świat właśnie rozpada się na kawałki. O topniejących lodowcach tropikalnych w Peru pisze Diego  Olivas Arana

Arktyki czy Antarktydy doświadczali różnie. Jeden spędził na Północy wiele miesięcy w stacjonarnej centrali naukowców i meteorologów, drugi samotnie lub w duecie przemierzał setki kilometrów po lodzie i śniegu, pieszo i na nartach, trzeci pływał m.in. po arktycznych morzach. Czy wieczny lód i czytanie idą w parze? Reportaż literacki tandemu  Bibliocreatio

Nowy numer „Przekroju” zbliżał się wielkimi krokami, a ja wciąż nie miałem pomysłu na swój reportaż. Spacerowałem po Sopocie w poszukiwaniu muz; udałem się do jakiejś knajpki... Tomasz Wiśniewski

Latanie było dla mnie zawsze czymś romantycznym – zwierza się Antoni, pilot, który okrasza komunikaty poezją. O pilotach, ich pracy i lekturach piszą Zofia Karaszewska i Sylwia Stano, czyli duet  Bibliocreatio

Zabierają ci przestrzeń, nie możesz oddychać. Nie śpisz, wszędzie się spóźniasz. Jak tak wielkie miasto mogło zamienić się w klatkę? Zuzanna Bukłaha

O dzieciach, dla których literatura jest ucieczką od rzeczywistości.  Bibliocreatio

We włoskiej restauracji „Bella Italia”, pachnącej rozmarynem, czosnkiem i duszonymi pomidorami, udaje mi się nieco stłumić niepokój. Przysłuchuję się rozmowie dwóch starszych panów, którzy jedząc z apetytem suto posypane parmezanem spaghetti, dyskutują o polityce. „ – Obyśmy zdążyli umrzeć przed Brexitem” – wznosi toast jeden z nich. Gdy nieco później jedziemy kolejką metra, do naszego przedziału wpada mężczyzna w zakrwawionej koszuli i wykrzykuje gardłowym oraz pełnym rezygnacji głosem, że wszyscy zgnijemy. O kilku godzinach w Londynie podczas ataku terrorystycznego na London Bridge pisze Wioletta Grzegorzewska

Jak poeta i leśnik Michał Książek szukał w puszczy ministra, który sadzi dęby. Michał Książek

Nie istnieją ludzie całkowicie sprawni. Każdy ma jakąś ułomność, tylko niektórzy bardziej widoczną – publikujemy fragment reportażu z wiosennego numeru "Przekroju" o zespole muzycznym "Na górze". Kamil Bałuk

Nagle pojawiła się trójka francuskojęzycznych dzieci. Mój syn pobiegł do nich, a ja, siedząc na nieruchomej karuzeli, przez następną godzinę, w oszołomieniu i zachwycie, patrzyłam, jak bawi się z nimi w ciemnym parku. Oślepiona łzami, które napływały mi do oczu, rozumiałam, że on przeżywa właśnie przygody i emocje, do których ja nie mam już dostępu. Pisze Anna Rembowska