Strona główna

Czy w czasach, gdy z roku na rok rośnie sprzedaż smartfonów i jakość montowanych w nich kamer, a zmiany klimatyczne zaczynają być widoczne gołym okiem, nie lepiej odłożyć aparat i skupić się na oglądaniu realu bezpośrednio, zanim zniknie? A może właśnie tym bardziej należy go rejestrować na pamiątkę dla przyszłych pokoleń? O obecności i nie-obecności w fotografii rozmawiają Ania Diduch & Wojtek Wieteska

Rozsmakuj się w kremowej konsystencji fermentowanej wersji owsianki! Monika Kucia

Ludziom kochającym teatr polecam migrację do teatru muzycznego, a szczególnie do opery. Tam was czeka wielka sprawa, wielkie widowisko oraz słuchowisko – teatr dobrej formy, dobrego warsztatu, który nie jest udawany, bo śpiewak, jeśli fałszuje, nie powie, że tak być miało. Pochwałę „Vandy” z Festiwalu Opera Rara wygłasza Maciej Stroiński

„Kłamstewko” w reżyserii Lulu Wang opowiada o dwóch niezgrywających się „tempach” – amerykańskim i chińskim. Przede wszystkim jednak jest opowieścią o sieci skomplikowanych relacji rodzinnych. Pisze Jakub Popielecki

Senne i psychodeliczne przeczesywanie zakamarków pustyni Chihuahua z muzyką Ak'chamel, The Giver Of Illness opisuje Łukasz Komła

Polskie bloki przez lata obrosły specyficzną infrastrukturą trzepaków, zdezelowanych placów zabaw, błotnych kałuż, w których topiły się samochody, okrytych złą sławą śmietników i chaszczy, w których niejeden z nas zapalił swojego pierwszego papierosa albo zaliczył pierwszy pocałunek. Pisze Anna Rembowska

To pierwszy film duetu Tyler Nilson plus Michael Schwartz i od razu bardzo udany, co potwierdzają werdykty na festiwalach filmów niezależnych. Jest dobrze nakręcony i ma wyraziste postacie świetnie zagrane przez Shię LaBeoufa i Zacka Gottsagena oraz Dakotę Johnson, do tego kilku amatorów, jak zawodowi zapaśnicy czy raper Yelawolf, co daje „Sokołowi z masłem orzechowym” ogromną moc naturalności, tak charakterystyczną dla niezależnego kina. Pisze Anna Wyrwik

W „Królu Nowego Jorku”, „Złym poruczniku” i „Uzależnieniu” pokazywał ludzi na samym dnie rozpaczy; ulice pełne gwałtu, przemocy i rozmaitych grzechów. Dziś, po latach funkcjonowania w branży z łatką prowokatora i bezwstydnika, 68-letni Ferrara zwraca kamerę na siebie. Nie kieruje nim narcyzm – powoduje nim dawny ból i nawrócenie. Rozmowę z nim przeprowadził Mateusz Demski

Najnowsza powieść Jakuba Żulczyka zdezorientowała czytelników, recenzentów, lewicę, prawicę, wielbicieli i przeciwników pisarza. Wbrew jednak pozorom lektura „Czarnego słońca” nie prowadzi donikąd. A tortury, które autor zadaje, nie są celem samym w sobie. Z pisarzem rozmawiał Grzegorz Przepiórka

O Wiarołomnej Żonie, Sprytnym Kochanku i Mężu Recytatorze w 1949 roku pisała Stefania Grodzieńska

Jakie konsekwencje niesie przesadne tresowanie psów zdradza Michał Rusinek

„Powoli pcham ten wózek do przodu. Życzliwi ludzie dla mnie pracują – kostiumy się szyją, kukiełki powstają, a głowa podrzuca coraz to nowe pomysły. Na przykład scena narodzin tak będzie wyglądała: wielkie, odlane z brązu ręce ściskają jajko, skorupka pęka, Warhol wyskakuje z jajka, łapie za trapez i hop do góry!” – mówi Bogdan Dziworski, jeden z najważniejszych twórców polskiego filmu dokumentalnego i jeden z najlepszych fotografów drugiej połowy XX w. Rozmawiał Mateusz Demski

„Sigismondo” to produkt firmowy Festiwalu Opera Rara, czyli jednego z tych „krakowskich festiwali”, dla których imprezą matką był pamiętny Kraków 2000. XIX-wieczna opera o Polsce jeszcze w Polsce nieśpiewana! Mamy polską prapremierę 200 lat po fakcie. „Króla Ubu”, inną zachodnią sztukę „orientalną”, tę od „w Polsce, czyli nigdzie”, ile razy już robiono, a nawet dla kina, a „Zygmunta” ani razu. O premierze inaugurującej tegoroczny festiwal operowy w Krakowie opowiada Maciej Stroiński

List oscarowego pasjonata do prezydenta Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej. Napisał Dariusz Kuźma

Głośny film „Pan T.” w reżyserii Marcina Krzyształowicza recenzuje Anna Wyrwik

Dzisiaj obchodzimy 100-lecie zaślubin Polski z morzem. Czy śluby z 10-go lutego związały nas z Bałtykiem? Przypominamy tekst „Przekroju” z 1945 roku. Artur Marya Swinarski

Najlepsza decyzja, jaką podjęłam z punktu widzenia mojej sztuki, to ta, że wcale nie muszę być artystką – z Cecylią Malik o jej projektach łączących sztukę i aktywizm ekologiczny rozmawiała Aleksandra Lipczak

„Kto codziennie jabłko zjada, tego lekarz rzadko bada” – głosi stare powiedzenie, które w różnych kulturach i językach doczekało się swoich wersji. Robert Rient

Film „Jojo Rabbit” w reżyserii Taiki Waititiego recenzuje Anna Wyrwik

„Ostatnie chwile. Burzliwe życie Billy’ego Kerra” to planszówka, która zapewnia coś więcej niż eskapistyczną rozrywkę, a którą spora część graczy na wstępie odrzuciła. Wcielamy się w personel medyczny, który zapewnia opiekę lekarską i paliatywną, i próbuje ulżyć w cierpieniu żegnającemu się z życiem tytułowemu 60-latkowi. Reaguje na zapaści i stany kryzysowe, uśmierza zarówno bóle czysto fizycznie, jak i te… egzystencjalne. Czy to mogło się udać? Pisze Dariusz Kuźma

Przepis na pyszną, rozgrzewającą czekoladę podaje Marta Dymek

Jedna lista „to do”, druga lista, trzecia aplikacja, czwarte powiadomienie Trello. Kalendarz Google i kalendarz w kieszeni, które nigdy nie chcą się zsynchronizować. Jak się w tym nie pogubić? Garścią porad na nową dekadę życia służy – Piotr Stankiewicz

Anna miała na zawsze zniknąć za murami klasztoru, poświęcić się życiu duchowemu. Pewnie 4 lutego 1840 r. miała taką nadzieję. Zamiast spokoju znalazła jednak tylko cierpienie. Adam Węgłowski

W imieniu Towarzystwa Krajoznawczego Krajobraz radzi Jan Mencwel

To, co się ostanie, widać po tym, co zostało: starzyzna w teatrze jest jego substancją, jego akumulatorem. Co przeżyło trzy sezony, można powiedzieć, że się w pełni narodziło, a ponadto, że nie umrze. Dzisiaj tezę o starym teatrze pragniemy pokazać na przykładzie Starego Teatru, który jeśli jeszcze żyje, to wyłącznie dzięki temu, że się nie urodził wczoraj. Pisze Maciej Stroiński

3 lutego 1917 r. urodził się genialny ilustrator „Przekroju”. Z tej okazji przypominamy archiwalną rozmowę Witolda Siemaszkiewicza z Danielem Mrozem  Przekrój

Ten film to opowieść o człowieku ze spokojem Eda z „Człowieka, którego nie było” braci Coen, przed którym niczym na scenie występują kolejne skarykaturyzowane stereotypy jak przed Adasiem Miauczyńskim z „Dnia świra”. O filmie Elii Suleimana „Tam gdzieś musi być niebo” pisze Anna Wyrwik

To film o zmieniającym się świecie, o czym mówi scena, w której pułkownik Jean Sandherr, już na łożu śmierci, żali się, że nie poznaje swojego kraju, bo wszędzie są obcy. Obcy. Słowo klucz do zastąpienia przez inne słowa, w tym przypadku przez słowo „Żydzi”, ale można wstawić cokolwiek. Znane? O filmie „Oficer i szpieg” Romana Polańskiego pisze Anna Wyrwik

„Ciemności kryją ziemię” to z lekka zapomniana powieść tak jak cały Andrzejewski. Należy do nurtu „popaździernikowego”. Coś w tej przetrzeźwieniowej prozie lat 50. jest polemicznego na poziomie stylu, wbrew siermiędze socrealu. Styl jest piękny, wychuchany i w Ksawerym Jasieńskim znajduje godnego wykonawcę. O audiobooku powieści Andrzejewskiego pisze Maciej Stroiński

Najlepsza decyzja, jaką podjęłam z punktu widzenia mojej sztuki, to ta, że wcale nie muszę być artystką – z Cecylią Malik o jej projektach łączących sztukę i aktywizm ekologiczny rozmawiała Aleksandra Lipczak

„Globalnie mamy trzy problemy z zasobami wody: jest jej za dużo, za mało lub jest zbyt zanieczyszczona. Antropogeniczne zmiany klimatu i inne skutki działalności człowieka coraz bardziej nasilają te problemy” – o tym, ile w Polsce mamy wody i kiedy może jej zabraknąć, dra Sebastiana Szklarka wypytuje Robert Rient

O książce „Sceny z życia rodzinnego. Strajk klimatyczny Grety” Maleny i Beaty Ernman oraz Svantego i Grety Thunbergów pisze Agata Sikora

Polski smog widziany oczyma obcokrajowca Jonathan L. Ramsey

Depresja? Pokolenie Z i ma z nią problem, i nie ma. Ma – bo choruje na nią częściej niż poprzednie generacje. Nie ma – bo nie wstydzi się o niej mówić, a przede wszystkim czytać. Wojciech Engelking

Jedna lista „to do”, druga lista, trzecia aplikacja, czwarte powiadomienie Trello. Kalendarz Google i kalendarz w kieszeni, które nigdy nie chcą się zsynchronizować. Jak się w tym nie pogubić? Garścią porad na nową dekadę życia służy – Piotr Stankiewicz

Witajcie w latach dwudziestych! Nowa dekada jest jak nowy rok, jak nowy dzień, nowa godzina – stoik zawsze może zacząć od nowa. O dobrych początkach rozmyśla Piotr Stankiewicz